Kijk in het boek - Succesboeken

mensen die vroegen of ik hen advies wilde geven met betrekking
tot hun loopbaan, hun relaties en betrekkingen, hun levensomstandigheden
en hun toekomstplannen.
Ik vertelde hen, heel openhartig, het volgende:
• Ik geef geen advies of aanbevelingen en ik doe geen suggesties.
• Ik onderwerp je niet aan een reeks van tests.
• Ik analyseer niet en evenmin interpreteer ik dingen of zoek ik
• iets voor je uit.
• Ik stel prikkelende en provocerende vragen, die je uitdagen tot
• het vinden van oplossingen in jezelf.
• Je zult de antwoorden op de zaken waarover je denkt, zelf
ontdekken en blootleggen.
Het proces lijkt op het openmaken van een oester waarin een
parel verborgen zit. De schat - het antwoord - ligt er altijd in
besloten, maar dikwijls verstopt onder dikke lagen van verwarring,
twijfel, onzekerheid en angst. De uitdaging ligt in het
doordringen door de laag van ‘Ik weet het niet’, om - na aan jezelf
te hebben gewerkt - te komen tot de uitspraak ‘Nu weet ik
het’. Dan heb je als het ware de parel ontdekt.
Naarmate ik meer begon te consulteren (zo noem ik het vraagproces),
merkte ik dat mijn cliënten geweldige resultaten boekten.
Zonder uitzondering vond iedereen de juiste antwoorden
in zichzelf. En als ik zeg ‘de juiste antwoorden’, bedoel ik de antwoorden
die binnenin jezelf klinken. Niet de ‘correcte’ antwoorden
die goed klinken, of die je geeft omdat je graag aardig
gevonden wilt worden, of waarmee je de goedkeuring van anderen
wilt verwerven, maar de antwoorden waaraan je vanbinnen
voelt dat je goed zit en dat je echt gelijk hebt.
Het was een eenvoudig, maar diepgaand proces.
Ik maakte me zorgen dat ik wellicht een speciale graad, diploma
of vergunning nodig had voor het werk dat ik deed, dus
belde ik een bevriende psychiater en vroeg hem of ik iets deed
wat verkeerd of illegaal was. Hij vroeg me of ik psychoanalyse
beoefende, medicijnen voorschreef, suggesties deed of op de
een of andere manier advies gaf, maar ik antwoordde dat het
eerder het tegenovergestelde was. Dat ik slechts open vragen
stelde, waarbij ik actief luisterde naar en mijn volledige aandacht
richtte op mijn cliënt en dat dit alles was. Hij zei dat men
in vele beroepen vragen stelt en dat daar niets mis mee is. Zakelijk
adviseurs, verkopers en zelfs reisagenten stellen vragen,
waardoor ze hun klanten beter van dienst te zijn. Hij zei me dus
dat ik er geen bijzondere kwalificaties voor nodig had.
Een kennis, Kathy Kirkpatrick, belde me op om te zeggen dat
ze had gehoord dat ik goed werk deed. Ik antwoordde dat ik
alleen maar een aantal domme vragen stelde. Ze vertelde me
dat er veel over mij gesproken werd en dat ik iets heel bijzonders
deed en vroeg me of ze één van mijn sessies bij mocht wonen.
Mijn cliënt stemde hiermee in en nadat Kathy de sessie
had bijgewoond, gaf ze haar commentaar ; ze had het verbazingwekkend
gevonden. “Je stelde open vragen en gaf geen
oordeel. Je schiep een veilige omgeving. Je moedigde je cliënt
aan zijn verbeeldingskracht en fantasie te gebruiken. Je had
geen lijst met vragen en wist niet van tevoren wat de volgende
vraag zou zijn of wat het beste voor hem was en evenmin legde
je hem één van je eigen goede ideeën in de mond,” zei ze enthousiast.
Ik zei: “Nou, dat kan iedereen.”
“O nee, dat klopt niet,” zei ze, “Je hebt er talent voor.”
“Nou, dat valt wel mee,” antwoordde ik ongelovig, “Ik stelde alleen
maar een paar domme vragen.”
“Ik kan muziek op het gehoor spelen. Ik kan een wijsje horen
en als ik dan achter de piano ga zitten, kan ik het zo spelen. Kun
jij dat?”
“Nee, dat is echt een gave!”, antwoordde ik.
“Maar jij hebt ook een gave, alleen kan men die niet meteen
zien. Je bent toevallig geboren met de aanleg om met mensen te
kunnen werken. Lang niet iedereen kan doen wat jij net hebt
gedaan. Vertrouw me maar, ik weet waar ik het over heb!”
Kort daarna kwam Kathy als partner met mij samenwerken.
8 9