Het gaat goed!

More documents

Recommendations

Info

14 Musicalster Carolina Dijkhuizen “familie is niet op wie je lijkt,maar van wie je houdt” Ze kan alles. Zingen, dansen, acteren. Als Deloris, de diva-non, schittert ze in de glamourmusical Sister Act, waardoor ze wel de Hollandse Whoopi (Goldberg) wordt genoemd. Het gaat goed met de carrière van de musicalster Carolina Dijkhuizen. In het AFAS Circustheater Den Haag waar ze avond na avond uitverkochte zalen beroert, voelt ze zich als een vis in het water. “Voor mijn gevoel ben ik hier opgegroeid”, lacht Carolina, verwijzend naar de eerdere musicals die het begin vormden van haar professionele carrière. Het is nog rustig in de artiesten foyer van het theater als Carolina binnen komt wandelen. Ze ziet er ontspannen uit, uitgewaaid na een strandwandeling met haar hondje. “laten we hier maar gaan zitten”. Stelt ze voor. Als BN’er maakt Carolina het allemaal mee: rode lopers, galafeesten, interviews, televisie- en radiooptredens, glitter en glamour. Hier, een paar uur voor de openingsact van de musical hit die heel Nederland gezien moet hebben, zit de rijzende ster: een zelfbewuste, bescheiden jonge vrouw in een joggingbroek en makkelijke trui. Ze kent Wereldkinderen, jazeker. Vroeger bladerde ze het blad altijd door, op zoek naar de pagina met de fotootjes van de baby’tjes die net waren aangekomen. Ze heeft er goed over nagedacht, of ze dit interview wel wilde. Ze vroeg zich af of het er toe doet. Het succes, haar werk, haar passie voor muziek, voor theater, haar ambitie: wat heeft het met adoptie te maken? Waarom de aandacht richten op adoptie, als het geen rol speelt?, dat spookte door haar hoofd. Uiteindelijk zei ze ‘ja’, want het is een mogelijkheid om aan de buitenwereld duidelijk te maken hoe ze erin staat. “Begrijp me niet verkeerd”, zegt Carolina, “ ik ben open over mijn adoptie, ik heb niets te verbergen, maar ik snap nooit dat kranten over mij schrijven als ‘de geadopteerde Carolina Dijkhuizen’/ Ik vraag me altijd af, wat heeft dát er nou mee te maken?” Het is hetzelfde als mensen tegen me zeggen: ‘Ondanks dat je geadopteerd bent, heb je het gemaakt. “Sorry mensen, het één staat los van het ander. Ik werk keihard, ik heb een drive, ik ben gepassioneerd. Het feit dat ik ben doorgebroken, is geluk. Als dat niet was gebeurd, had ik ook gezochten en opgetreden.” Als klein meisje zong en danse Carolina alle dagen. “ Ik was een vrolijk kind dat hield van theater en entertainen en ik vond het leuk om mensen aan het lachen te maken. Op mijn zeventiende zat ik in een meidengroep. Elk weekend traden we op in zaaltjes en op feestjes. Het is fijn da tik er mijn werk van heb kunnen maken. Mijn ouders Piet en Trijnie hebben mij de kans gegeven om mijn talent te ontwikkelen. Ik besef dat ik deze kan waarschijnlijk niet had
gekregen 15 als ik in Colombia was gebleven. Soms duwen mensen me in een rolmodel: dan wordt ik naar voren geschoven als een voorbeeld voor andere geadopteerden. Zo van: ‘zie je hoe het ook kan?’ ik vind dat vervelend. Ik ben trots op wie ik ben en waar ik vandaan kom, ik voel me zowel Colombiaanse als Nederlandse, maar ik weiger om een groter betekenis aan adoptie toe te schrijven., dan dat ik zelf beleef.” Blauwdruk “Een kind te adoptie afstaan, beschouw ik als de grootste daad van moederliefde. De reden dat we zijn waar we zijn is omdat onze biologische ouders het beter voor ons wilden. Iedere geadopteerde weet dat je geadopteerd bent omdat je moeder niet voor je kon zorgen, omdat ze dood is, ongehuwd, de financiële middelen niet had, what ever. Misschien wel omdat je niet gewenst was. Het is niet anders. Wat ik wel weet , is dat wij ontzettend gewenst zijn door Piet en Trijnie. Mijn moeder heeft het vaak tegen ons gezegd: Wij hebben heel erg naar jullie verlangd. Twee jaar moesten we wachten; het was de moeite meer dan waard.” “Bij ons thuis, ik ben opgegroeid met twee broers –ook uit Colombia– in Veendam, is altijd een open sfeer over alles gesproken. Er waren geen taboes en mijn vader is nog steeds actief betrokken bij adopties uit Haïti. Ik heb het serieus nooit met mijn broers over adoptie. Niet dat we het onderwerp ontwijken, maar we hebben het er nooit over. Geen van ons drieën is op zoek gegaan naar onze roots. Tot de dag van vandaag is niemand van ons ooit naar Colombia gereisd”, vertelt Carolina. Toch wordt er sinds een tijdje op gezinspeeld binnen de familie. Nu een van de broers zelf vader is geworden, is de nieuwsgierigheid naar de biologische families gewekt. Het plan is om volgend jaar met z’n vijven naar Colombia te reizen. “Ik ben niet opzoek naar me ouders – Piet en Trijnie zijn mijn ouders- , Ik ben wel opzoek naar eens tukje extra. Als ik ze vind, dan kan het een leuke toevoeging aan mijn leven zijn. Maar het kan ook tot verwarring leiden. Je kunt nooit meer terug naar het moment dat je je familie niet kende. Dus, wat roep je over jezelf af? Wat zet je op z’n kop? Ik heb er heel veel gesprekken over gehad met mijn moeder. Je moet wel consequenties goed beseffen. Want stel je moeder woont in een krotje. Wat doet dat met je? Met welk gevoel ga je dan naar huis? Hoe breng je dat in je leven? Je familie vinden, is niet perse zaligmakend.” Herhaaldelijk zegt Carolina: “ik mis niet iets. De blauwdruk is helder: soms ben ik letterlijk mijn moeder soms letterlijk mijn vader. Mijn beeld is compleet, ik mis een paar stukjes, maar dat is niet onoverkomelijk, Zie het als een puzzel van duizend stukjes, waarvan de stukjes van de rand ontbreken, de afbeelding is compleet, de rand is nog rafelig. De puzzelaar is blij dat het beeld intact is en ach jam de randen, die zijn bijzaak m daar doet hij niet moeilijk over.” Confrontatie Hoewel de adoptie nooit een issue is geweest binnen het gezin Dijkhuizen, erkent Carolina dat zij ook heeft gestruggeld. “iedereen krijgt te maken met een identiteitscrisis.” De eerste keer dat de twijfel serieus toesloeg, was toen ze in 2004 de slavin Aïda speelde in de gelijknamige musical. De tweede keer was een jaar later toen ze Nala was, het vriendinnetje van Simba, in de musical The Lion King. In beide verhalen is de afkomst een belangrijk element. “iedereen is trots op wie hij is en op zijn roots, het was een confrontatie met mezelf: bij wie hoorde ik eigenlijk? Dat waren de lastige momenten; ik heb er jaren over gedaan om te bepalen wie ik ben. Uiteindelijk heb ik besloten dat ik gewoon Caro ben. Maar daar is heel wat aan vooraf gegaan, tot een burn-out aan toe, en ik moest er wel eerst dertig jaar voor worden.” Tegen iedereen wil ik zeggen: ‘tegenslag maakt je sterker. Falen is een les. Je faalt niet als je probeert. En vooral: ‘Geloof in jezelf’. “nu ben ik sterker dan ooit”, verteld de musicalster. Ze auditeerde extreem gemotiveerd voor de rol van Deloris in Sister Act. Na zes jaar in de luwte van haar eigen bedrijf Almost Famous te hebben geacteerd, kwam deze rol als geroepen. De showbizz is een harde wereld, zeker voor donkere acteurs. “Er zijn eenvoudigweg veel minder rollen waarvoor je in aanmerking komt. De donkere mensen in Aïda speelde ook in The Lion King en nu ook weer in Sister Act.” Wat haar in de rol van Deloris treft, is de ambitie. Deloris heeft een doel en laat zich er niet van afbrengen. “Dat herken ik. Vroeger zeiden mensen tegen me: ‘ga je nou serieus je werk maken van zingen en muziek? Ga iets leren. ; ik heb me er niet door van de wijs laten brengen. Dat heeft Deloris ook. Maar voor de rest zijn onze karakters totaal verschillend. Deloris is brutaal en expressief, zij houdt van aandacht en publiciteit. Ik ben verlegen en ik houd er helemaal niet van om in de belangstelling te staan. Ik zit in dit vak omdat ik ben bezeten van het zingen. Het is een hoop glamour, maar ook keihard werken, net als iedereen, alleen wij krijgen er elke avond een staande ovatie voor.”
Page 1: 1 Het geluk van het adopteren Adopt
Page 6 and 7: 6 MAXFACTOR False lashe, Natural lo
Page 9 and 10: 9 Unbroken Een mooi eerbetoon & Int
Page 12 and 13: Colofon 12
Page 21: 21 Je bent niet alleen! Gratis onde
Page 24: ‘Op die kaart stond: ‘je hebt g
Page 29: 29 Rossana ‘Ik werd drie jaar van
Page 32: ‘Als ik zeg dat ik zo dapper heb
Page 36 and 37: Prins Bernhard Jr. ‘Ik vroeg de a
Page 38: ESTEE LAUDER 38
Page 49 and 50: 49 Alsjeblieft, Dit is mijn zooi. I
Page 51 and 52: 51 Advertentie

Het gaat goed!

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?