Wie is hier de baas...?

More documents

Recommendations

Info

Vervolg van pagina 1 EEN ONDERHOUD MET … Luc Zeelenberg Naast Luc bestaat het team uit: Arie Dijk, Elbert van Etten, Uwe Klockzin, Frank Ynzonides, Cees Warning en Ton van der Zande. “Het team heeft een nieuwe samenstelling. Een aantal mannen komen uit de voormalige werkplaatsen en het kost tijd om elkaar en de fabriek te leren kennen. De nieuwe teamleden moeten zich thuis voelen bij Downstream en de tijd krijgen om serieus genomen te worden. Er zit veel kennis in dit team, maar er zijn ook vragen. Mijn rol is om deze vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en het team duidelijk aan te sturen. Als je wilt veranderen moet je communiceren. Ik wil de collega’s zodanig aansturen dat we efficiënt en doelmatig onderhoud in de fabriek uitvoeren met het oog op de toekomst.” “Er is gekozen voor een reorganisatie van de werkplaatsen, deze door te voeren en de problemen die daarmee gepaard gingen successievelijk op te lossen. En we wisten dat er problemen zouden komen, maar het is een bewuste keuze geweest om de knoop door te hakken, de werkplaatsen te sluiten en de werkzaamheden anders in te delen. Bijvoorbeeld alle elektrische en instrumentatie (E&I) werkzaamheden moesten onder de fabrieken verdeeld worden. Voorheen was dat het domein van de werkplaats E&I en nu moet het werk door de MAT-leaders Upstream en Downstream (Bram Klijn en ik) verdeeld worden in onze teams in de fabrieken. Dat lukt wel, maar de ervaring leert, dat dit soort veranderingen tijd nodig hebben in een organisatie. Dit soort ‘problemen’ leert dat dit niet in één maand gebeurd is. Vandaar dat de vragen uit de organisatie beantwoord dienen te worden. Wij, het stafteam M&P, moeten blijven communiceren, het blijven uitdragen van een beleid met een visie. Maar we moeten ons ook realiseren dat we niet alles kunnen. Een aantal ‘problemen’ komen voort uit communicatie. Het is een open deur, maar het is zó wezenlijk... Dan heb ik het alleen nog maar over de organisatorische aspecten gehad en niet over de technische details: mensen op de werkvloer moeten hun kennis van de techniek aan elkaar overdragen, met elkaar communiceren. Daar zit de frictie en tegelijk de uitdaging van een dergelijke reorganisatie.” Rust en duidelijkheid “We mogen elkaar in het team en in het staffteam aanspreken op de gekozen richting en wanneer we daarvan dreigen af te wijken. Er is behoefte aan het begrijpen en kennen van werkprocessen in het team. Kijk, ‘Footprint 15’ is een hele mooie basisvisie, een strategie, maar het sluiten van werkplaatsen is iets veel tastbaarders en direct voelbaar in een onderhoudsorganisatie. Het verband tussen die twee beleidspijlers moeten we als staf wel uitleggen en vragen erover duidelijk beantwoorden. Er is een duidelijke afspraak om meer synergie aan te brengen in werkwijzen en procedures. Je moet lokaal, dus per fabriek, geen verschillende handboeken nodig hebben; voor Upstream en Downstream één lijn in de onderhoudswerkzaamheden. Dat is een groeiproces waar we met het team van Upstream hard aan werken en het versterkt ons met het oog op de toekomst zeker. Veiligheid, kennis en communicatie zijn de basis. En dat sluit weer mooi aan bij de Footprint visie. Rust, door de juiste prioriteiten te stellen, en duidelijkheid daar is behoefte aan.” Luc’s netwerk “Door oplossingen te bedenken die we over de gehele site kunnen gebruiken, kunnen we binnen de MA-teams een zelfde werkmethodiek gebruiken. De tijd dat iedere fabriek en afdeling zijn eigen wetten en regels bepaalde is echt voorbij en moet ook definitief voorbij zijn. Voor heel de site moet het duidelijk zijn. Bram en ik hebben regelmatig contact aangezien hij op deze stoel gezeten heeft en hij de Downstreamorganisatie erg goed kent. Dat is een stukje kennisoverdracht die ik prettig vind. Zo is het eigenlijk telkens gegaan wanneer ik in een nieuwe functie kwam. Ik heb veel kansen gehad en gepakt. Er kwam telkens weer iemand voorbij met een mogelijkheid, een nieuwe positie waarin ik me kon ontwikkelen. Zo creëer je een groot netwerk. Begin jaren 80 was ik op zoek naar een baan. Dat was nog niet makkelijk, want Nederland BIS opnieuw 2 miljoen uur veilig Op donderdag 30 juni bereikte huisaannemer BIS Industrial Services een veiligheidsrecord van 2 miljoen uur werken zonder verzuim-ongeval (Lost Workday Cases). Chief Executive Officer Bert van der Burght: “We zijn bijzonder trots op deze prestatie. Uiteraard kan een dergelijk goed resultaat alleen tot stand komen dankzij onze medewerkers en de samenwerking met onze relaties. Als basis voor ons dagelijks denken en doen is in onze bedrijfsstrategie ‘veilig werken’ sterk verankerd. Niet voor niets hanteren we al jaren Luc Zeelenberg: “Ik heb veel kansen gehad en gepakt” de veiligheidsboodschap: we doen het veilig of we doen het niet.” Het is niet de eerste keer dat de medewerkers van BIS 2 miljoen uur hebben gewerkt zonder verzuimongeval. Dit gebeurde eerder al in april 2010. In hetzelfde jaar behaalden ze in de maand juli zelfs 3 miljoen uur! In de jaren 2008 en 2009 behaalden ze diverse malen het ijkpunt van 1 miljoen uur. Hiermee toont BIS Industrial Services aan dat haar veiligheidsbeleid resultaten oplevert. Dagelijks blijven zij samen met bedrijven waarvoor ze werken, zoals Huntsman, inspanningen doen om dit te kunnen vasthouden en te verbeteren. Spreekbuis | augustus 2011 | 2 verkeerde in een diepe crisis en veel bedrijven hadden hun vacatures ingetrokken. Door een speler op de badmintonclub in Hoogvliet werd ik getipt over ICI. Het was inmiddels brief 107 die ik uitstuurde, maar ik werd wel uitgenodigd voor een gesprek. En ik kon gelijk beginnen als monteur instrumentatietechniek met een aanvullende opleiding van de bedrijfsschool. Na vijf jaar werd ik Maintenance Technician in de elektronica werkplaats. Na weer een jaar of vijf kwam Roland La Rivière, toen Hoofd werkvoorbereiding E&I, bij me langs om te vragen of ik niet eens wilde invallen als Werkvoorbereider. Dat invallen heeft een paar jaar geduurd... De werkvoorbereiding en later supervisie waren leerzame functies en ook de eerste raakvlakken met de Downstreamorganisatie. Ik kreeg de kans mezelf te ontwikkelen en door te groeien. Die kans heb ik gepakt. Tijdens werkzaamheden in de Variantsfabriek als Supervisor E&I werd ik door Mike Fowles, toen Manager Downstream, gevraagd of ik niet wilde blijven als Plant Supervisor. Hierdoor raakte ik betrokken bij een grote shutdown van de polyolenfabriek in 2001. In 2002 werd ik door Teun Groeneveld gevraagd om mee te draaien als Shutdown Coördinator. Ook die uitdaging heb ik aangepakt en dat heeft erin geresulteerd dat ik van 2000 tot vorig jaar Shutdown Coördinator geweest ben bij stops van de MDI 1-fabriek. Die functies hebben me sterker en flexibeler gemaakt en ik heb de organisatie en de fabrieken beter leren kennen. Vooral een onderdeel zijn van het shutdownteam was machtig leerzaam. Het is niet niks als zo’n fabriek stilstaat en er 180 man aan het werk moeten en weer veilig naar huis moeten. We vragen ontzettend veel van onze medewerkers, contractors en onze leveranciers in zo’n periode. Als die fabriek dan weer veilig is opgestart voel je je de koning te rijk. Het is allemaal niet vanzelfsprekend, ook al lijkt dat soms wel zo. Dat is nu eigenlijk niet anders. Het onderhoudswerk van de Downstreamfabrieken lijkt niet zo spectaculair als een MDI 1- shutdown, maar het is des te belangrijker. We moeten als team bergen werk verzetten om het onderhoud gezamelijk voor elkaar te krijgen.” Over 10 jaar? “Ik heb veel kansen gehad en gepakt. Er kwamen telkens weer mogelijkheden voorbij waardoor ik me kon ontwikkelen. Misschien dat ik Bram Klijn weer achterna kan en dezelfde functie ook voor de Upstreamfabrieken uit kan voeren... In goede gezondheid uiteraard...”
Column Op het moment van schrijven van deze column verkeert de wereld wederom in een onzekere toestand. De beurzen lieten de afgelopen periode veel rode cijfers zien en men is bang voor de ‘double dip’. In deze wankele economische situatie heeft de Huntsman Board of Directors zojuist haar goedkeuring gegeven voor een nieuwe worldscale MDI Splitter voor de Rozenburg site. De goedkeuring voor Project ‘Keystone’ is een krachtig signaal van de Huntsman Corporation in het vertrouwen in de Polyurethanes Business en het Rozenburgteam. Net als heel veel andere collega’s heb ik de zomer gebruikt om nieuwe energie op te doen voor de tweede helft van het jaar. Iedereen ervaart een grote werkdruk en de vakantie is dan een zeer welkome periode in de overvolle agenda’s. Voor de vakantie spraken wij over de werkdruk en hoe wij dit voor eenieder kunnen verbeteren. ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf’ was een veelgehoorde slogan met betrekking tot het milieu. Maar deze tekst kan ook heel goed voor je eigen dagelijkse werkzaamheden worden gebruikt. Ik weet dat we veel op het programma hebben staan en dat er van alle kanten nieuwe initiatieven en acties worden gelanceerd. Het is juist daarom nu heel belangrijk om de juiste prioriteiten te stellen. Past een nieuw initiatief wel in het programma dat we met elkaar hebben afgesproken? Zo niet, dan moeten er wel heel goede redenen zijn om een nieuw initiatief te starten. We moeten ons realiseren dat er ook initiatieven zijn waar we niet omheen kunnen. Een van deze initiatieven is Stichting WorkMate. Wij hebben september uitgeroepen tot WorkMate-maand en een belofte gedaan om deze maand twee activiteiten volledig in te vullen (zie pagina 5). Ik doe een dringend beroep op eenieder om van deze maand een groot succes te maken. Bedenk daarbij vooral dat een ochtend naar de markt of een avond gezellig koken voor deze bijzondere groep mensen een vakantie op zich is. De herfstachtige zomer ligt bijna achter ons en we zijn klaar voor de laatste etappe in 2011. Een periode waarin onder andere een grote MDI-shutdown en de start van Project ‘Keystone’ op het programma staan. Grote uitdagingen, maar ik vertrouw erop dat wij als Rozenburgteam zoals altijd gezamenlijk de schouders eronder zetten. Max van der Meer Algemeen directeur Afvalwaterzuivering gereed voor de toekomst O m de lozingen van de afvalwaterzuiveringsinstallatie (AWZI) in het oppervlaktewater van de Brittania haven te reguleren, zijn er door de overheid vergunningen verleend in lijn met de Waterwet. Echter, een van deze vergunningen is in september 2007 vernieuwd. De eis voor stikstof (onder andere als nitraat) is veranderd. Alhoewel nitraat niet werd gedekt in de oude vergunning, waren er toch gegevens bekend van de nitriet- en nitraatconcentraties uit de milieujaarrapportage. Deze gegevens toonden aan dat Huntsman deze nieuwe eis regelmatig zou gaan overtreden. Daarom zijn maatregelen getroffen om dit te voorkomen. Na onderzoek werd duidelijk dat het plan om biologische verwijdering van stikstof toe te passen, de enig praktische oplossing is. Het principe maakt gebruik van de bestaande constructie waarbij anoxysche zones worden gemaakt in de carrousel. In deze anoxysche zones, met een laag zuurstofgehalte, worden de nitraationen ‘gekraakt’ tot zuurstof en stikstof. De stikstof verdwijnt in de atmosfeer en de zuurstof wordt verbruikt door de actieve biomassa. De omstandigheden die nodig zijn in een anoxysche zone zijn: aanwezigheid van substraat en de afwezigheid van vrij zuurstof. Aangezien de AWZI is uitgerust met een verdeel- Dit zijn Naranjina en de Kadekapers V anaf oktober zijn de V avonturen van ‘Naranjina en de Kadekapers’, wekelijks te volgen op Nickelodeon. In de nieuwe kinderserie is Naranjina een meisje dat de halve wereld over heeft gevaren om haar ouders te vinden. Tijdens haar zoektocht is ze beland in de Rotterdamse haven. Dit is sinds een jaar of drie haar nieuwe thuis. Ze heeft geen idee waar ze vandaan komt of hoe ze echt heet. Daarom heeft zichzelf vernoemd naar het merk sinaasappelen uit het schip waarmee ze arriveerde. Zo heeft ze tenminste nog één aanknopingspunt. Samen met haar vier vrienden, die Naranjina ‘De Kadekapers’ noemt, en hond Dokko beleeft ze in en rond de haven allerlei spannende avonturen. ‘Naranjina en de Kadekapers’ is samen met producent Blooming Film ontwikkeld. Het programma biedt een educatieve invulling aan producten en mogelijkheden van de Rotterdamse haven voor de doelgroep kinderen van 8 tot 11 jaar. Het verhaal Naranjina is een onstuimig en doortastend meisje van 15. En voor haar bestaat die wereld uit de kades, pieren en loodsen van de uitgestrekte Rotterdamse haven. Jaren geleden kwam ze hier als verstekeling in een vrachtschip met sinaasappels aan land. Hoe? Ze weet het niet. Hebben haar ouders haar aan boord Spreekbuis | augustus 2011 | 3 gezet omdat ze niet voor haar konden zorgen? Een paar herinneringen aan een ver land heeft ze, een lange reis. Een vaag beeld van haar ouders. Voor de rest heeft ze niets van vroeger, behalve het kleine jurkje dat ze aanhad, maar dat is made in Taiwan. En zij over- duidelijk niet. Ze heeft zichzelf Naranjina genoemd, naar het merk sinaasappels waartussen ze haar lange bootreis gemaakt heeft. Andere meisjes zouden misschien in de put raken, zo zonder ouders, maar Naranjina niet. Inmiddels heeft Naranjina een verlaten huis onder de grond gevonden en dat met spullen van de straat tot haar eigen rotzooipaleisje gemaakt. Naranjina is ervan overtuigd dat ze ooit haar ouders terug zal zien, maar om terug te kunnen zal ze eerst uit moeten vinden waar ze vandaan komt. Naranjina zoekt dan ook vaak de kade op, turend naar de enorme zeeschepen die de haven binnenlopen. Misschien herkent ze de boot waarmee ze zelf ooit is aangekomen. En ook al weet ze niet precies wat ze zoekt, zodra ze het schip vindt is ze ervan overtuigd dat ze het zal herkennen. Niranjina wordt gespeeld door Rachelle Verdel. Zij schitterde eerder in de musical Mary Poppins als Jane Banks, in de film Foeksia de Miniheks en in de musical Ciske de Rat. Huntsman als decor Om het industriële facet van de haven goed in beeld te werk, is de toevoer van substraat gewaarborgd over de gehele carrousel. Echter, de zuurstofniveaus zijn relatief hoog als gevolg van de minimale inzet van de beluchters. Deze inzet is nodig om een minimale snelheid van 25 cm/s in het systeem te garanderen en bezinking van biomassa te voorkomen. Als gevolg van de dubbele functie van de beluchters wordt teveel zuurstof in het water gebracht waardoor er geen denitrificatie plaatsvindt. Het teveel aan zuurstof kan vermeden worden door de snelheid van de beluchters te reduceren. De minimale circulatie wordt dan echter niet meer gehaald. Een eerdere studie heeft aangetoond dat dit opge- Eind augustus gaat Naranjina op avontuur op het Huntsman-terrein kunnen brengen is Huntsman gevraagd om het fabrieksterrein in een van de afleveringen als decor te mogen gebruiken. Wanneer en hoe lees je in een volgende Spreekbuis. Naranjina en de Kadekapers zal, onder voorbehoud, vanaf oktober te zien zijn bij Nickelodeon. Iedere zaterdag en zondag rond de klok van 19:00 uur. De doelgroep bestaat uit kinderen tot ongeveer 11 jaar en hun familie en jongere broertjes en zusjes. Naranjina gaat over ‘overleven’ en zelfredzaamheid van jongeren. Het wordt ook wel omschreven als een ’moderne Pipi Langkous’. Het programma komt mede tot stand dankzij de gemeente Rotterdam, Deltalinqs, het Havenbedrijf Rotterdam en particuliere sponsors zoals Delta Lloyd Group Foundations. lost kan worden met de installatie van zogenaamde voortstuwers. Dit zijn grote (1.8 m diameter) propellers die het water in de AWZI voortstuwen zonder er zuurstof in te slaan. Het project heeft ertoe geleid dat in juni met veel (kraan) vertoon een bordes over de volle breedte van de carrousel is geplaatst met daarop een drietal voortstuwers. Doordat in het project de computerbesturing van de AWZI ook vervangen is en voorzien van nieuwe software, kan gebruik worden gemaakt van de mogelijkheid om afhankelijk van de vraag de zuurstofinbreng te regelen. Een bijkomend effect is dat hiermee een aanzienlijke energiebesparing wordt geleverd. Inmiddels is de installatie opgeleverd en ingeregeld. De wijze van meten en rapporteren van de stikstofcijfers leidt ertoe dat we over het gemiddelde van het derde kwartaal van dit jaar pas kunnen aantonen dat deze modificatie succesvol is. De eerste resultaten stemmen in ieder geval hoopvol. Dat dit project in korte tijd tot stand is gekomen, is mede het resultaat van de grote inzet en een prima samenwerking tussen het PCT, afdeling EHS en de firma’s Birkhof, BIS, Mammoet en Spie. Hans Houps, Project Engineer
Page 1: Spreekbuis 3 3 4 5 7 Uit de bus Maa
Page 5 and 6: Nieuwe ondernemingsraad aan het wer
Page 7 and 8: Vervolg van pagina 1 Al die activit

Wie is hier de baas...?

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?