Borstkanker & Hormoontherapie - Chirurg en operatie

40kuren ben ik echter erg ziek geweest. Zo ziek dat ik opeen gegeven moment ieder kwartier moest overgeven.Ik kreeg daar wel medicijnen voor, maar het was niette voorkomen. Ik raakte er flink van uitgeput.De bestraling viel erg mee in vergelijking met de chemokuren.Alhoewel het vermoeiend was om steedsnaar het ziekenhuis te moeten. Mijn huid bleef goed intact. Ik kreeg echter slikklachten nadat mijn middenrifwas bestraald.Daarna heb ik twee jaar lang Nolvadex ® (tamoxifen,red.) geslikt, ondanks dat het ging om een niet-hormoongevoeligetumor. Het was een preventief middelom het risico op een tumor in mijn andere borst teverkleinen. In het begin was ik ontzettend moe, en lagde hele dag op de bank. Volgens de artsen was dat eengevolg van alle ontwikkelingen die zich hadden afgespeeld,maar ik meende dat het lag aan een te hogedosis van het medicijn. Ik kreeg ook last van maag endarmen. Pas veel later is de dosis verlaagd en was ikbinnen drie weken van de klachten af. Ik had uit voorzorgvoor het ontstaan van kanker in de andere borsthet middel wel vijf jaar lang willen slikken. Het zit bijons namelijk in de familie. De arts wilde echter natwee jaar met tamoxifen stoppen. Nadat ik de voor- ennadelen op een rijtje had gezet, kon ik het daar welmee eens zijn.’Na de eerste chemokuur, menstrueerde ik al niet meer.De overgang had zich ingezet, en zette door. Ik vondhet in de overgang raken niet zo heel erg, maar overgangsklachtentezamen met de bijwerkingen van eenchemokuur maakte dat ik het extra moeilijk had. Ikhad regelmatig opvliegers en heb daar nooit iets tegen