Armoede heeft vele gezichten - deMens.nu

Dossierthuisloosheid als naar type persoon.Bij de één primeert het tekort aanbetaalbare huisvesting of een leefbaarinkomen, maar die persoon isverder vrij weerbaar. Een ander heefteen psychiatrische problematiek, nogeen ander is al zo lang thuisloos datalle verbindingen met de maatschappijverbroken zijn… Je kunt niet allethuislozen over één kam scheren,ieder heeft zijn uniek verhaal enlevensgeschiedenis. Vandaar dat zorgop maat heel belangrijk is, hulpverlenersmoeten op zoek gaan naar watelk individu kan en wil, naar zijn ofhaar individuele krachten en mogelijkheden,rekening houdend met deindividuele of maatschappelijkebeperkingen die nu eenmaal een realiteitzijn.”Hoe wordt iemand thuisloos?Helen Blow: “Thuisloosheid ontstaatbinnen een samenspel van drie probleemfactoren.Vooreerst de -al danniet tijdelijke- afwezigheid van eenleefbare woonst of onderdak. Tentweede, een -vaak schrijnend- gebrekaan materiële middelen om te voorzienin zijn levensonderhoud door hetgebrek aan werk, het verlies vanrecht op sociale zekerheid en zelfs opeen menswaardig inkomen. Tenderde, de afwezigheid of het verliesvan sociale netwerken. Al deze factorenleiden tot een proces van ‘ont -ankering’. Het woonprobleem en desociaal-economische situatie zijn demeest manifeste of acute problemen.Ontankering is in vele gevallen deonderliggende problematiek die erook voor zorgt dat de thuisloosheidblijft duren. Ontankering betekent dateen persoon zijn of haar sociaal netwerkverliest of dit zelfs nooit had.“Mensen geraken verstriktin een negatieve spiraalwaar ze op eigen krachtmoeilijk uit geraken.”HELEN BLOWThuislozen hebben geen groepbekommerde mensen meer om henheen waarbij ze letterlijk mogenthuiskomen. De thuisloze is zijn houvastkwijt, zijn of haar contactpuntenen steunfiguren. Het gevolg is eengroot gevoel van onmacht. De thuislozeis erg kwetsbaar, zowel persoonlijk,relationeel als maatschappelijk.Mensen geraken zo verstrikt in eennegatieve spiraal waar ze op eigenkracht moeilijk uit geraken. Een vicieuzecirkel dus.”Jacinta De Roeck (voorzitter Inter -parlementaire Werkgroep Vierde We -reld): “Een echtscheiding, verlies vanwerk… dat is in onze maatschappijvoldoende om van een normalemanier van leven in de dakloosheid teverzeilen. Sommige mensen verkiezende anonimiteit van een grootstadom er bovenop te komen. Maar juistdoordat ze in een grootstad wonen,komen ze in die geconcentreerdepopulatie terecht waar ze veel moeilijkerweer uitgeraken. Ons sociaalsysteem brokkelt ook verder af.Vroeger werd je sneller opgevangendoor familie of vrienden, maar dat isniet meer het geval. Het gebrek aansolidariteit is helaas een feit.”In het daklozendiscours wordt vaakals reden aangehaald dat de huurprijzente hoog liggen, dat economischminder sterke mensen maarmoeilijk een degelijke en betaalbarewoning kunnen bemachtigen.Wat zijn de pistes die het beleid kanvolgen om ieder mens het recht ophuisvesting te garanderen?Lut Verbeeck (coördinator team sociaalbeleid Vlaamse Vereniging voorSteden en Gemeenten): “Zoals dezaken er vandaag voorstaan, kunnenwe niet meer kiezen voor een enkeleoplossing. 39% van alle private huurdersin Vlaanderen voldoet aan devoorwaarden om in aanmerking tekomen voor een sociale huurwoning.In concreto komt dit neer op 180.500Feit: In 2005 bedroeg de gemiddelde wachttijd voor een sociale woning 716dagen.Feit: In 2005 kwam 11,6 % van alle Vlaamse huishoudens in aanmerking vooreen sociale huurwoning. Dit cijfers ligt bijna 3 x hoger dan het aantalhuishoudens dat zich ook effectief kandidaat gesteld heeft voor socialehuisvesting.Feit: In 2005 voldeed 39% van alle private huurders in Vlaanderen aan dewettelijke voorwaarden om in aanmerking te komen voor een socialehuurwoningbron: Vlaamse Vereniging voor Steden en Gemeenten6 NOVEMBER-DECEMBER 2007