jes, een hapje en een drankje. Kijken enbekeken worden. Tussendoor luisterennaar musici die op acht kleine podia inhet Park muziek uit die tijd ten gehorebrachten. Een gezellige drukte en hetweer werkte redelijk mee: veel zon enpas tegen het eind van de middag eenpaar spatten regen. Een aanrader omvolgend jaar eens te bezoeken, ook alhoud je niet van klassieke muziek!zaterdag 8 september 2007zondag 9 september 2007De Wereld van Witte de WithDe straat bruist nog harder dan normaalgesproken het geval is. Zo presenteerdede Rotterdamse rapper Duvel de film7002 in museum Boijmans van Beuningenen plaatsten Jonas Staal en Jack Segbarsbomwrakken uit Bagdad. Van deBelgische kunstenaar Philip Metten wasin Showroom MAMA werk te zien datregelrecht geïnspireerd is op de graffiti.Metten verbindt hiermee streetart metandere primitieve kunstvormen. Vanafvrijdag 7 september was er een programmeringrond het thema Helden. Driedagen lang was de Witte de Withstraaten omgeving het podium voor Beeldendekunst, Theater, Design, Fotografie,Muziek, Dans, Mode, Literatuur en Debat.Helden dus. Maar: dan wel Helden in allesoorten en maten. Soms ook anti-Helden.Modeshows, een gratis knipbeurt voorzowel kinderen als volwassenen in eeneigentijdse look. En ook nu weer deWereld van Herenplaats. Daar kon je deeigen helden van de Galerie bewonderen.Soms met een knipoog naar hetleven van alle dag.WereldhavendagenDe Dagen stonden dit jaar onder anderein het teken van Michiel de Ruyter(1607-1676), een van Nederlandsbekendste zeeadmiraals. Zo vroeg deAdmiraal de Ruyter Homeport Race, eenunieke zeilrace, aandacht voor hetgeboortejaar van deze bijzondere zeeheld.Met het thema “Werken aanWereldklasse” kon de bezoeker van ditfestival ervaren hoe de Rotterdamsehaven zich alsmaar blijft ontwikkelen enzo zijn grenzen steeds verder verlegt. Deprogrammering was eveneens op 7, 8 en9 september. Dertig jaar Wereldhavendagen.En ook, 75 jaar Havenbedrijf Rotterdam.Vele demonstraties van de laatstejubilaris. Bijvoorbeeld hoe met demodernste technieken een tankerbrandop volle zee geblust wordt. En ook, hoede bemanning van een in nood verkerendschip met reddingshelikopters geëvacueerdwordt. Maar ook, hoe kinderenmet duikerspakken aan in een grote metwater gevulde kuip letterlijk een duikjekonden nemen. Oude ambachten? Jazeker,zoals bijvoorbeeld een palingrokerij.Ik had wel trek gehad in een broodjeverse paling, maar helaas: de plicht gingvoor. Geen vuile handen maken, andersgeen goede foto’s!Tekst en fotografie: Ton Hensing[gedicht]pure liefdeiedere nacht kom ik jou in mijndromen tegenwat we dan doen dat zeg ik nietals ik dat verklap wordt je vastverlegenmaar reken maar dat je volopgenietdag en nacht heb ik een intensgevoelnog warmer als het hellevuurde oorzaak is passie.. die ik voorjou voeldankzij jou raakt mijn hart overstuurdie begint dan wild te kloppenkolkend bloed stuwt hij door mijheengeen muur om me hart die hetaf kan stoppende liefde die ik voor jou voel isvan top tot teenlion198[14]
Toen pissen plassen werdis het gezeik begonnenDe verveling als ziekte vande westerse wereldArie Prins is gepromoveerd tot doctor in de filosofie hier in Rotterdam.Omdat hij zich zijn hele leven al hartstochtelijk verveeltis hij maar studie van de verveling gaan maken om daar op tepromoveren. Zijn eigen verveling komt vooral omdat hij als kindal een verwend joch was, in een dure villa moest opgroeien waarhij alles kon krijgen en dus nergens meer naar verlangde. Zijnmoeder kweekte orchideeën in een kas achter de villa, in plaatsvan haar kind uitdagingen te bezorgen. In Duitsland is net eenmoeder die haar zoon vetmestte tot haar eigen verbazinguit de ouderlijke macht ontzet wegens verwaarlozingvan haar kind. Het joch woog al 100 kilo en mochtalles eten wat hij wilde: vlees, patat, worst. Maar sla enandere gezonde dingen spuugde hij weer uit, dus dathoefde hij niet op te eten. Het kind zit nu in een afkickkliniekom weer gezond te leren eten. Kennelijk zijn er ookouders die hun kind emotioneel verwaarlozen door zealles te bieden wat onze rijke westerse wereld maar opkan brengen. Omdat ieder lid van onze maatschappijleeft als een vorst op de schouders van tien arme sloebersin de onderontwikkelde landen die de basisproductenwaar wij en onze industrie aan verslaafd zijn moetenproduceren, is de verveling volgens Arie Prins ons grootsteprobleem geworden, in elk geval het zijne. Hij heeftvele relaties en huwelijken gehad om de verveling te verdrijven,maar die bleef elke keer terugkomen om hem en zijnpartner uit elkaar te drijven. Prins wilde eerst voor arts gaan studeren,een interessant vak waar je tenminste nog dagelijks mensentegenkomt waar je ook wat voor kunt betekenen. Maaromdat hij zichzelf de mensenkennis van een zeeanemoon toekentis hij de vervelendste studie gaan doen waarbij je alleenmaar boeken tegenkomt die over zichzelf of over andere boekenpraten. Filosofie werd dus zijn toekomst.Filosofie betekent liefde voor wijsheid. Elke ervaringsdeskundigeweet dat wijsheid komt met de jaren, met acceptatie en dat jedat niet uit boeken kunt leren. In het Nederlands heet het wijsbegeerte.Nu is wijsheid en begerigheid een wonderlijke combinatie,echt Nederlands als de VOC en de opengesperde neusgatenvan Balkenende.Mijn dikke vriend Van Dale, die altijd woorden heeft voor onduidelijkezaken vertelt me dat filosofie zowel een allesomvattendewetenschap als ook een algemene levensleer wil zijn. Dat isnogal wat: je overal mee bemoeien en overal het juiste antwoordop denken te hebben. Zou Prins op die manier de verveling voorgoeduit zijn leven hebben willen bannen? Alsof ik mezelf in despiegel zie, althans in mijn jonge jaren als milieubioloog en strijdervoor en tegen van alles en nog wat. Gelukkig kwam er later[column]wat levenswijsheid en het besef dat hoe meer je weet, hoe meerer overblijft dat je niet weet of nooit zult kunnen weten. En hoelukt het de dieren eigenlijk om er zonder wijsbegeerte maar oplos te leven? Wel, net als de mens, want van al ons handelenkomt maar 5% voort uit wat wij tussen onze oren aan levensleerhebben bedacht en 95% doen we nog steeds met het overlevingsinstinctdat ook het hele planten en dierenrijk heeft voortgebrachten veilig in ons DNA ligt verankerd. Daar hoeven wegeen gedachte aan vuil te maken en geen filosofie boeken voorte lezen.Toch zijn de filosofen al vroeg met hun boekenwijsheid begonnen.Bij de Grieken had je Socrates, een toffe peer met een gezelligebuik die na schooltijd bij het Gymnasium langsging om deleerlingen als ze klaar waren met de gymnastiek en de lessen inlevenswijsheid kritisch te ondervragen of ze nu echt iets geleerdhadden. Vermoedelijk hield hij ook van de mooie jongenslijven,want dat was onder de oude Grieken heel gewoon, maar hijwas populair om zijn interessante discussies die de jongenstot inzichten bracht en kritisch deed nadenken over wat deautoriteiten op school hun wilden leren. Het kostte Socrateszijn leven, want de autoriteiten beschouwden hem alseen onruststoker die de stabiliteit van de staat in gevaarbracht, maar zijn leerling Plato werkte zijn ideeën uit enschreef er dikke boeken over. Dat ging dan vaak over devele feesten die de Griekse heren organiseerden waarbijlekker gegeten en goed gedronken werd, maar waarbij hetvooral om de toespraken en redevoeringen ging, vaak overeen onderwerp waar ieder dan zijn mening over gaf in filosofischeuiteenzettingen en met voorbeelden uit het levenvan de vele Griekse goden. Vooral Dionysus was populair,een soort Prins Carnaval die jaarlijks in plaatselijke en landelijkefeesten werd geëerd met toneel, dans en goedefeesten en maaltijden. Omdat de slaven het zware handwerkdeden, hadden de Griekse heren volop de tijd om zich met dichten,zingen en toneel bezig te houden. En met filosoferen tijdensde feestmaaltijden natuurlijk. Doctor Prins zou zich in die tijdgoed thuis gevoeld hebben en zich waarschijnlijk geen momenthebben verveeld. In onze tijd moet een filosoof echter publicerenom brood op de plank te krijgen en zelf het slavenwerk doendoor boeken te lezen, van feestvarken Plato bijvoorbeeld of vanengerds als Heidegger en Nietsche en er dan zelf weer van allesover schrijven dat slimmer en nieuwer is dan wat je collega’sdaar over te zeggen hebben, anders wordt je niet gepubliceerden heb je niet te eten. Zo wordt de filosofie denken over het denken,schrijven over het schrijven en woorden over de woorden.Met de werkelijkheid heeft dat alles niets meer te maken; eenpijp op een schilderij is geen pijp om uit te roken, de vinger dienaar de maan wijst is die maan niet, en een roos is een roos iseen roos maar deze woorden verspreiden geen rozegeur. Ik houdhet maar op levenservaring als bron voor alle wijsheid.Jan Willem Bijl[15]