28 - Denkraam

Schrijf je rijk ---- Reik naar binnen!Woorden zijn als goudWaarom heeft de een aanleg om te schrijven en de anderniet? Waarom speelt de buurman met woorden alsof zijnleven er vanaf hangt en kan de buurvrouw haar gevoelamper vertalen tot een diepere betekenis? Is schrijven alleenweggelegd voor mensen die zichzelf een schrijver durven tenoemen? Zou niet iedereen een schrijver kunnen zijn? Zou jejezelf kunnen helen door middel van je eigen woorden?Gewoon door te schrijven?Als kind al beginnen we met het benoemenvan dingen die we herkennen. Hetis elke keer weer een spektakel om hetnieuw geleerde woord wel honderd keerte roepen. Je roept het zoveel, dat jeouders je het liever weer af zouden leren.Woorden creëren onze wereld. Woordenlaten ons een uiting geven aan de dingendie we kennen of juist niet kennen.Door middel van woorden tekenen weonze wereld, dragen we uit wat er in omons omgaat. Elk op zichzelf staand woordis te vergelijken met een korreltje gouddat ons rijker maakt.Woorden geven ons macht. Waarom ishet dan maar een select groepje watzichzelf uit durft te geven voor schrijver?Als woorden ons werkelijk macht zoudengeven, waarom schrijft dan nietiedereen de woorden op die er in hemomgaan? Schrijven wordt ons aangeleerdals activiteit. School bijvoorbeeld.Opstellen en werkstukken dienen netjesen verzorgd ingeleverd te worden. Hetliefst met een logische volghorde enzonder al teveel menselijke gevoelensdie het de lezer (de leraar in dit geval)realistisch maakt. Daar komt bij kijkendat de leraar let op correcties, juiste zinsbouwen het uitweiden van het onderwerp.Het lijkt van belang te zijn dat weleren schrijven zonder enige blijk vanemotie en het op deze manier ‘logisch’,‘intelligent’ en ‘goed’ over laten komen.Schrijven wordt door de meeste mensenallang niet meer geassocieerd met hetraken van een creatief doelwit. Namelijk;het pad van je eigen zelfontplooiing!!Schrijven kan als instrument dienen omje eigen coach als supporter te zijn.Schrijven kan een metgezel blijken waarje jezelf het meest in terug vindt. Waaghet er eens op! Reik naar binnen.Schrijven is een handelingDe meeste mensen denken dat ze nietkunnen schrijven en dat schrijven alleenis weggelegd voor schrijvers. Ik kan hetmaar niet vaak genoeg herhalen, datiedereen die de taal beheerst, schrijvenkan!‘Maar wanneer ben je een schrijver?’(schrijfster, dat kan natuurlijk ook!)Als je jezelf in een eenzaam bestaan hebopgesloten? Compleet geïsoleerd van debuitenwereld, om onder enorme drukeen nieuw boek af te krijgen?Ben je pas een schrijver als jouw werkuitgegeven is? Of ben je al een schrijverals je alleen overgaat tot de handelingschrijven?Schrijven is een handeling die (bijna)iedereen tot zijn bezit heeft. We leren erop school een uiting aan geven met netzoveel moeite als dat we leren praten.Een visser is toch ook gewoon een visserals hij met zijn hengel langs een waterlijnzit. Daar hoeft hij niet perse eenvangst voor te doen. Met schrijven is datook zo. Je hoeft niet perse een vangst tedoen voordat je jezelf een schrijver kannoemen. Alleen het proberen is de titelschrijver al waard.We zitten eigenlijk nog een beetje in defase dat we denken aan de strenge kanttekeningenvan de leraar die boven onsopstel met een rode pen ons werk becijferdheeft.Als we gewoon terug zouden gaan naarde handeling die het schrijven is, kan hetiets zijn waar je helemaal in opgaat.Schrijven bied je de mogelijkheid weereen stukje van de communicatie terug tevorderen waar je als kind elke nieuwelering geweldig in vond.Als we onszelf laten schrijven, kunnenwe het dus eigenlijk niet ‘fout’ doen.Denk eens aan de eerste woorden die jehebt leren schrijven. De woorden “boom,roos en Pim” leren we met zoveel overtuiging,dat we de koppeling maken aaneen boom, een bloem die een roos heet,en een jongen die de naam Pim draagt.We zijn trots op de betekenis die we vande woorden kennen. We kunnen zeimmers schrijven en tastbaar makenvoor de buitenwereld en onszelf. Wekunnen de letters dromen als we eenboom zien, we kunnen het tastbaarmaken. Dat alles doen we pen en papier.Sommige mensen houden een dagboekbij. Vraag jezelf eens af; ‘Durf ik mijzelfeen schrijver te noemen als ik een dagboekbijhoud?’ Of vertel je met eenschaamrood hoofd dat jij elke dag evenje hoofd leegt met de pen in je handen.Persoonlijk vind ik dat je jezelf volmondigeen schrijver kan noemen als je eendagboek bijhoudt.Om de simpele reden dat je bezig bentmet de handeling en de gedachten diedaarbij komen kijken. Schrijven. Waarschijnlijkheeft een ervaren dagboekschrijver minder moeite met het benoemenvan zijn gevoelens, dan die getalenteerdeprater die zichzelf niet als schrijverziet en steeds over zijn gevoelenspraat. Door te schrijven in dagboekvormen dat als handeling en activiteit te zien,spiegelen we onszelf in de wereld waarons pad toe leidt. Met andere woorden,[16]