Ik wil gewoon graag werken - MEE Zuidoost Brabant

Mening april 2010 nummer 21Kookcursus voormensen met ASSAfgelopen jaar startte MEE samen met hetROC de kookcursus: d ‘ASS pas koken’.Al enkele jaren organiseert MEE eenontmoetingsgroep voor jongvolwassenenmet ASS. Bij de ontmoetingsgroep staat hetuitwisselen van ervaringen centraal. Hetaan een tafel zitten en met elkaar pratenblijkt toch lastig te zijn. Zeker voor mensenmet ASS. Daarom ontstond het planvoor een cursus voor mensen met ASS:samen (leren) koken en tijdens het etenmet elkaar te kletsen als daar behoefteaan is. Ilse Op de Laak (senior consulentCursussen) nam een kijkje bij de cursus.SamenwerkingDe gemeente Geldrop-Mierlo ondersteunde ditproject voor de inwoners met autisme van hungemeente. Petra Heeskens, docent van het ROCTer AA, verzorgt de recepten en doet de boodschappen.Alles is tot in de puntjes voorbereid endat is belangrijk. Deze deelnemers hebben behoefteaan structuur en duidelijkheid. In menig receptstaat een scheutje en een snufje. Maar hoeveel isnu eigenlijk een scheutje precies? Dit heeftPetra in de recepten duidelijk en overzichtelijkuitgewerkt.Vol trots samen etenDe cursus blijkt een succes te zijn. Onder het etenwordt druk gekletst. De deelnemers zijn trotsop hun gerecht en er worden veel complimentengemaakt. Iemand vertelt: “Ik lust dit normaal nietmaar nu probeer ik alles en zo leer ik weer nieuwedingen eten”. Iemand anders zegt: “Ik ga elkedinsdag na mijn werk met plezier hier naar toe enben elke keer weer benieuwd naar wat er op hetmenu staat”.NieuwsColumnRegelrechtYvette den Brok (1960)is getrouwd, moeder vantwee volwassen kinderenen runt haar eigenschrijf- en adviesbureau.CursussenSinds haar geboorte heeftze een zware lichamelijkehandicap.Hun vertrouwen gaf mijvleugelsLezenWwweetjesAgendaWerken is mijn lust en mijn leven. Het geeftstructuur, een eigen inkomen en het gevoel dat ikiets beteken in de samenleving. Ik ben een vrouwmet een eigen bedrijf en daar ben ik trots op.Dit heb ik voor een groot deel te danken aan watanderen in mij zagen. Toen ik klein was, vond mijnmoeder dat ik later best vertaalster kon worden.Dat leek mij oersaai, maar het zette mij al heelvroeg aan het denken over een werkend leven.Op de school voor Speciaal Onderwijs is dat compleetweggezakt. Vooral op het Voortgezet SpeciaalOnderwijs. Uit de manier hoe docenten naar mijkeken maakte ik op dat het nooit iets met mij zouworden als het om werken ging. Ik legde me daarbijneer en besloot om dingen te doen die ik leuk vond.Ook mijn HBO deed ik voor de lol.Toen ik die af had zag ik toevallig een leuke vacature.Het leek me wel interessant om eens een sollicitatiemee te maken, dus ik solliciteerde. Ik werdaangenomen! Er waren mensen die in mij een goedewerknemer zagen! Bij mijn volgende baan hoefdeik niet eens te solliciteren. Ze vonden me al goedgenoeg toen ze zagen wat ik in mijn eerste baangepresteerd had.VrijeNa het eten wordt er samen afgewassen. Iedereenheeft bij aanvang van de cursus een eigen schorten theedoek gekregen. “De mijne mag je gerustlenen om af te drogen hoor”, en er wordt me vrijgevigeen theedoek in de handen gedrukt. ‘d’ASSpas koken: een geslaagde combinatie van eencursus en een ontmoetingsgroep.Het vertrouwen dat mensen in mij hadden, gaf mevleugels en de moed om een eigen bureautje op tezetten dat nu alweer 11 jaar hartstikke goed draait.Werken leer je door het vertrouwen dat anderen inje hebben. Daarom gun ik iedereen met een handicapdat ze mensen tegenkomen die in hen geloven.Het liefst al op school of zelfs al in de wieg.10