184 redact pag.indd

More documents

Recommendations

Info

K I J K O P D E W I J KBERNARD BOT: EEN AVONTURIER IN HET BELGISCH PARK!Bernard Bot, oud Minister van BuitenlandseZaken Bernard Bot, woont sinds 1989 in deLeuvensestraat. Hij heeft de hele wereld gezien,maar hij beweert dat een mens nergensbeter kan wonen dan in het Belgisch Park!Bot: “Alles is binnen handbereik, de duinen,het bos, de winkels. En het is er zo mooi,met die brede kronkelige lanen, het heeftiets intiems. Eigenlijk zou er een hekje omhet hele Belgisch Park moeten staan. Het isnet een dorp”.Ik zit tegenover hem in het kantoor van Meines& Partners (‘Lobbying, Public Affairs,Strategic Communication’) aan het LangeVoorhout. Een prachtig statig pand, waarde ramen wijd open staan, zodat de ondefinieerbareklanken van de Koninginnedagkermis met flarden naar binnen waaien. BenBot is een ‘mensenmens’, dat merk ik onmiddellijk.Hij vertelt gretig, met humor enheeft een ontspannen uitstraling.KoninginnedagUit interesse vraag ik wat hij op Koninginnedagheeft gedaan. Bot: “Ik heb door debuurt gewandeld en een appelflap gegetenop het Belgische Plein”. Heeft hij voor detelevisie gezeten? Bot: ”Nee, de Koninginheb ik al zo dikwijls gezien! Bovendien vindik het eigenlijk een beetje gênant worden,die koekhappende prinsen en prinsessen.Men gaat daarin nét iets te ver, denk ik…”.Bot denkt, overigens net als ik, nog met veelplezier terug aan het jaarlijkse Defilé van detoenmalige Koningin Juliana op Soestdijk.Das war einmal…..Wars van regels en disciplineBen Bot werd in 1937 geboren in Batavia, enkwam als negenjarige jongen naar Nederland.Familie Bot (vader was Minister TheoBot) betrok een woning in de vogelbuurt.Ben had door de oorlog zijn lagere schoolniet kunnen doorlopen in voormalig NederlandsIndië. Hij begon in de derde klas enwerd bijgespijkerd door zijn grootvader, diehoofdonderwijzer was. Met succes, wantBen ging naar het Aloysius college, waar hijmet succes het gymnasium doorliep.Bot: “Niet bepaald de gezelligste tijd! Ik wasals kind al een avonturier en was nogal warsvan de regels en discipline van de Jezuïeten.Maar terugkijkend was het een nuttige periodewaar je alle belangrijke bagage voorlater verzamelt. Na het gymnasium wist ikniet wat ik wilde doen. Dan maar Rechtenstuderen in Leiden. Dat beviel eigenlijk zogoed, dat ik daarna in de Verenigde Statennog de Harvard Law School doorlopen heb.Een heel goede ervaring”.‘Werken tot mijn 80ste’De loopbaan van Bernard Bot is indrukwekkend.Hij heeft zoveel functies bekleed(dikwijls tegelijkertijd!), dat ik hem vraagof het niet eens tijd wordt om te stoppenmet werken. Hij lacht: “vooral in Brussel (hijwas van 1992 tot 2003 ‘buitengewoon engevolmachtigd ambassadeur’ en vertegenwoordigerbij de Europese Gemeenschappen),en als Minister maakte ikheel lange werkdagen en langewerknachten.Ik werkte wel 70, 80 uur perweek. Dat moet ik geleidelijkafbouwen. Vergelijk het mettopsport. Het is niet goed omabrupt te stoppen. Ik bouw hetlangzaam af. Bovendien vind ikhet heerlijk om te werken en ikhoop zeker tot mijn 80ste actiefte blijven. Het is ook een vormvan rusteloosheid, die overigensgenetisch bepaald is. Mijnvader had dat ook”.Veel invloed en boeiende mensenWat vond hij de leukste functie? Bot: “HetMinisterschap (Buitenlandse Zaken). Ik konin die functie veel tot stand brengen”. Detopfunctie in Brussel noemt hij een goedetweede: “ook daar was mijn invloed groot,er was ongelooflijk veel werk te doen en ikheb in die tijd veel boeiende mensen ontmoet”.En de minst leuke functie? Bot: ”Datwas Secretaris Generaal van het Ministerievan Buitenlandse Zaken. Dat was zwaar.Daar kreeg ik veel te maken met allerlei vervelendeklusen. Als er problemen waren die12niemand wist op te lossen, dan werden zedikwijls doorgestuurd naar de hoogste persoonen dat was ik dus!”.Fietsen geeft rustIn 1976, na een aantal jaren in Berlijn, gingBot wonen in het pand aan de Brugsestraat25. Bot: “Onderhands gekocht van de toenmaligevoorzitter Raad van Bestuur van Unilever!Ik wilde altijd al in het Belgische Parkwonen, want vroeger had ik vriendjes diedaar woonden en die buurt beviel me wel.Na zes jaar ging ik als diplomaat naar Ankaraen toen heb ik het huis verkocht”.Bij terugkomst in Nederland, in 1989, kooshij opnieuw voor een woning in het BelgischPark, in de Leuvensestraat. Als ik opmerkdat ik zijn huis nogal ‘levenloos’ vind, metdichte ramen, bedekt met lamellen, geeft hijeen logische verklaring: “Áls ik al thuis ben,dan ben ik óf aan het werk in mijn kantoorboven, óf ik ben een lange fietstocht aan hetmaken! Fietsen is mijn passie. Dat is eigenlijkontstaan doordat de Amerikaanse ambassadeurin Brussel, die jeugdkampioen op defiets was geweest in zijn land, mij een keermee vroeg.Hij zei: ‘je bent Nederlander, dus je hoort tefietsen’. Fietsen geeft mij rust. Ik ben vanniets en niemand afhankelijk. Als ik op zondagmorgenom half 8 een duinentocht wilmaken, dan kan dat. Ik ben geen mens die inde voortuin gaat zitten. Ik heb in mijn werkzoveel te maken met mensen, dat ik in mijnvrije tijd graag alleen ben. Ik heb ook geentijd voor uitgebreid contact met buurtbewoners,al vind ik het wel heel leuk als mensenmij aanspreken of groeten op straat”. Hijvervolg op de <strong>pag</strong>ina hiernaast.
vervolg van <strong>pag</strong>ina 12; Bernard Bot.kent dan ook niet veel mensen in de buurt.Bot: “aardig voorbeeld is een ontmoetingmet iemand tijdens een fietstocht buitenDen Haag. Ik vroeg de man de weg en hijwist wie ik was, want hij werkte al jaren inhet monumentale kantoorpand tegenovermijn woning in de Leuvensestraat. Ik hadhem nog nooit gezien. Prompt de volgendedag keek ik toevallig uit het raam vanuit mijnkantoor en zag ik hem lopen!”.Is er dan niets negatiefs aan de buurt?Bot: “Nee, alhoewel ik niet begrijp waaromer in het Belgisch Park kapitalen zijn uitgegevenaan het aanleggen van verkeersdrempels,maar de Gemeente niets doet aan aldie kuilen in de bestrating! Vooral op de fietsis het hoogst irritant!”Als ik zeg dat hij zijn invloed vast en zekerkan laten gelden door dit probleem bij deGemeente aan te kaarten, lacht hij. “Datkomt er gewoonweg niet van”!Marit Berssenbrugge(HER)KENT U ZE?Kort na de oorlog begonnen een aantal buurtgenoten(vooral winkeliers) een biljartclub. Zekwamen bij elkaar aan de Gentsestraat 38, inhet café van Uithoven, waar nu John’s Inn zit.Elke maandagavond gingen ze daar eenpilsje drinken en biljarten. Je ziet dat ze datvrij serieus deden: bijna allemaal hebben zehun eigen keu. Alleen mijnheer Krakeel heefteen wandelstok, maar misschien biljarttehij daar dan mee. De vrouwen gingen dieavonden bij elkaar op bezoek, om te breienen te kletsen. Ook zij lustten wel een borreltje:moeder Van Soldt is wel eens trots thuisgekomenmet een gehaakte handschoen,maar d’r zaten wel zes vingers aan.....Van de meeste mannen weten we wie hetzijn, en wat ze deden.Sommige (voor)namen en beroepen zijn dusnog onduidelijk. Weet u meer, bel me daneens op. Misschien doen we er wat meevoor ons jubileumboek over de wijk.Jan van Pesch (350 2423)TEKENCLUB STEUNT‘WARCHILD’Tijdens het zonnige en vrolijke koninginnedagfeestop het plein heeft de tekenclubvan Lida van Dalen ook aan minder gelukkigekinderen gedacht. De leden verkochteneen aantal schilderijen die ze op decursus in de wijkwinkel hadden gemaakt.De opbrengst van ruim 135 euro doneerdenze aan een goed doel: Warchild.Warchild is een instelling die zich inzetvoor het welzijn van kinderen die dooroorlogen in de verdrukking zijn gekomen.Met behulp van creativiteit, sport, spelen muziek worden die kinderen geholpenom zich emotioneel te uiten, en zo huntraumatische ervaringen te verwerken. Erworden op dit moment elke week 15.000kinderen geholpen, in elf landen. Dat werkwordt door professionals gedaan, maarook door veel vrijwilligers. Daar is veelgeld voor nodig, dus donateurs zijn meerdan welkom. Wilt u doneren, of het werkop een andere manier steunen? Alle gegevensstaan hieronder.Warchild Nederland, Postbus 10018,1001 EA Amsterdam. Giro: 6366.Achterste rij van links af: Onbekend, Smit (behanger, woonde Zwolsestraat), Thijs van As (kelner,woonde Harstenhoekstraat), en Bertus Osse (groenteboer ‘De Vitamien’op de hoek Gentse enStevin, ook een bekend voetballer).Middelste rij van links af: de ober? (naam onbekend), Smit, Dik Toet (werkte bij van Soldt), Hogedoorn(werkte / had een verzorgingshuis aan de Badhuisweg), Otto van Soldt (vader van de jongsteen laatste loodgieter Jan), Albregts (Stevinstraat, maakte zittingen voor motorfietsen), Jan vanSoldt (de neef van Otto), Onbekend (werkte of had De Drie Kruikjes), Ab Hennema (kruidenieraan de Nieuwe Laantjes), en een onbekende jongen (misschien een zoon van een van de heren).Vooraan van links af: Krakeel (directeur hotel Splendid), Gerrit van Boven (groenteboer aan deArnhemsestraat), Jan Smit (slager hoek Gentse en Arnhemsestraat) en Nuiten (chef van de Simonde Wit aan de Gentsestraat). Afwezig: Wim de Liefde (pianohandel) en Jan Smit junior.‘NEW HERRING’ VOORINTERNATIONALE STUDENTEN VANHOTELSCHOOL DEN HAAGBij Hotelschool Den Haag staan inmiddelseen 600-tal internationale studenteningeschreven. Een afvaardiging van dezeinternationale studenten laat graag zienhoe zeer zij zich hebben aangepast aan hetleven op de Hotelschool aan de Brusselselaanin Scheveningen. Studenten uit ondermeer Spanje, Mexico, Australie, Zweden,Duitsland and Vietnam lieten het zich goedsmaken!13
Page 1 and 2: 184 - juli / aug. ‘07WIJKBLAD VOO
Page 3 and 4: W I J K A A N G E L E G E N H E D E
Page 5 and 6: W I J K A A N G E L E G E N H E D E
Page 7: D U T T E N D E L E N W I T T E B R
Page 11 and 12: ‘CRUISE CONTROL’ IN DE GENTSEST
Page 13 and 14: Voor meer informatie kunt u zich pe

184 redact pag.indd

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?