Zwanger door incest

het gezin en/of blijven loyaal aan de pleger omdat hij immers hunvader, opa, broer of oom is.“Ik heb mezelf ook lang genoeg voor de gek gehouden. De angst houdtje tegen. Ik denk dat het afhankelijk is van je situatie. Zolang ik nogthuis woonde, had ik het niet kunnen vertellen”.Wanneer niet over het seksueel misbruik gesproken wordt, ishet voor de meeste vrouwen een logisch gevolg om ook over dezwangerschap te zwijgen. Eén vrouw omschreef de zwangerschapals een geheim binnen een geheim. “Je bent bang dat als je over hetmisbruik gaat praten, je ook over de zwangerschappen moet beginnen.Als je praat over het misbruik, dan gaan de zwangerschappen wroeten.Dat wil je niet”.“Zolang ik nog thuis woonde,had ik het niet kunnen vertellen”Nog meer redenen om te zwijgen zijn zaken als schuldgevoel.Soms ziet een vrouw zichzelf als moordenaar, verrader van het kinden schaamt ze zich over wat er gebeurd is. Of het komt gewoonniet bij haar op om het er over te hebben. Haar wereld is vaakklein, ze leeft geïsoleerd of heeft geen idee met wie ze erover zoukunnen praten. Af en toe zendt ze wel signalen uit maar krijgt geeneffectieve reacties waardoor ze haar woorden inslikt. Herinneringenwegduwen is een manier om te overleven (dissociatie). De vrouwenkunnen ook lange tijd te horen hebben gekregen dat ze toch nietgeloofd worden als ze er met iemand over gaan praten: iedereenzal denken dat ze gek zijn. Ze twijfelen aan zichzelf en/of voelenzich slecht. Vaak denkt het slachtoffer in kwestie dat zij de enige isdie zwanger is geraakt door incest. Of ze ervaart het als verraad aanhaar ouders wanneer zij over vroeger gaat praten.De beladenheid van de problematiek bemoeilijkt het doorbrekenvan het stilzwijgen.12