Bioport: Nederland als mainport voor biomassa - Port of Rotterdam

decentrale netwerken of mengvormen bestaande uit netwerken van grote én kleineverwerkingseenheden, zijn nog niet gemaakt. Voor de ontwikkeling van knooppuntenis dit zeer wezenlijk omdat dit mede bepaalt wat de optimale grootte van de Bioportzal zijn en waar de synergie in het netwerk of op de locatie (knooppunt) ontwikkeldzal worden. Een voorbeeld van het regionaal sluiten van ketens zien we in Zeeland.Hier wordt op dit moment gewerkt aan de ontwikkeling van nieuwe geslotenbioketens, waar lokale boeren produceren voor lokale gebruikers (bijv. taxi- ofbusondernemingen). De concurrentiekracht van deze ketens ten opzichte vangrootschalige eenheden moet nog blijken. Met de opzet van een Bioport wordtkoppeling van decentrale en centrale verwerking zeker niet uitgesloten. Hetontwikkelen van een netwerk-mainport met decentrale units kan zelfs leiden tot eenaanmerkelijke versterking van het mainport-concept.2.8 Verwerkende industrie is footlooseDe verwerkende industrie (raffinage, chemie) is footloose. Men denkt nog sterk intermen van ketens. Keuze voor locatie wordt sterk gedreven door economischefactoren (kosten), de aanwezigheid van benodigde kennis (indien van toepassing) eninvesteringscomplexen uit het verleden (bijv. raffinagecapaciteit). Met anderewoorden: vestiging in Nederland wordt alleen overwogen als deze rendabel is.Alternatieven zijn binnen en buiten Europa in voldoende mate voorhanden en deindustrie moet verleid worden om zich hier te vestigen. Nederland heeft als voordeeldat in het verleden reeds grote investeringen in energie zijn gedaan en datbelangrijke infrastructuur voor verwerking en transport naar het achterland aanwezigis. Toch is de keuze voor Nederland geen automatisme en zullen de voordelen keerop keer aangetoond moeten worden. Knooppuntontwikkeling en synergie tussenketens zijn een wapen in de strijd om de vestiging van verwerkende industrie voorbiomassa.2.9 Relatie met landbouwEen ander (economisch) effect van biomassa heeft betrekking op de landbouw. Metde verwachte (of beleidsmatig veronderstelde) toename van het gebruik vanbiomassa neemt het belang van non-food agroproductie sterk toe. We zien reeds datin de Nederlandse landbouw markten ontstaan voor de verwerking van restdelen vanplanten (bijvoorbeeld loof van bieten). Dit heeft invloed op de kostprijs van deproductie van bepaalde gewassen. We hebben reeds gezien dat er een verband istussen de suikerprijs en de productie van bio-ethanol. Aan de andere kant ontstaanmogelijkheden om specialties te gaan kweken voor de chemische industrie waardooreen hogere toegevoegde waarde gegenereerd wordt. Nevendiensten zoalsslootkantbeheer, maaien of snoeien, leveren eveneens biomassa op die in hettoekomstplaatje van de overheid hard nodig is om de vereiste binnenlandseproductiedoelstellingen te halen. Tot slot zien we dwarsverbanden ontstaan in defood, feed, chemical and energy-keten. De agrosector zal moeten leren verder indeze keten te denken en te bezien waar waarde wordt toegevoegd en hoe dezeketen op knooppunten gesloten kan worden. De decentraleverwerkingsmogelijkheden van biomassa, zeker als onderdeel van een netwerk,bieden de agrosector de mogelijkheid om niet alleen energie grondstof leverancier teworden, maar ook lokale energieproducent te zijn (bijvoorbeeld vergistingsinstallatiesop boerderijen). Daarmee ontstaan kansen om het eigen businessmodel te wijzigen.Geclusterde aanpak in de Bioport biedt de mogelijkheid voor de agrosector om indeze nieuwe samenwerkingsverbanden, rendabele netwerken te organiseren met27