ZORG wijzer - Zorgnet Vlaanderen

0 | april 2010
editoriaal
Peter Degadt
Beleid voeren
De sociale partners maken zich op voor
een nieuw sociaal akkoord voor de periode
2011-2016. Elk heeft zijn verlanglijstje
klaar. De ene noemt het ‘eisen’, de andere
‘prioriteiten’, maar dat is een kwestie van
semantiek. Zolang de noden en verwachtingen
groter zijn dan de mogelijkheden
zal er discussie zijn.
Zo’n moment van discussie en overleg is
op zich waardevol. Het dwingt tot reflectie.
Ja, we willen allemaal heel erg veel
en liefst meteen. Maar als het er echt op
aankomt, waar leggen we dan de prioriteiten?
Veel hangt natuurlijk af van het perspectief
van waaruit je de dingen bekijkt. Voor
de federale overheid, die ook partner is
in de sociale onderhandelingen, luidt het
credo op dit ogenblik “dat er geen geld
is”. De ruimte is beperkt. Als er al iets mogelijk
is, dan liefst iets waar je als minister
mee kunt scoren.
Voor de vakbonden telt vooral het perspectief
van hun leden, de werknemers.
Dat is logisch. Vakbonden willen het
liefst al hun leden tevreden houden. Voor
elk wat wils, dat is het minimum.
Beide uitgangspunten zijn begrijpelijk en
verdedigbaar. Elk speelt zijn rol.
Toch gaat op deze manier een unieke
kans verloren. Een sociaal akkoord is een
prima instrument voor sociale vrede. Dat
is belangrijk. Maar er zit méér in. Een sociaal
akkoord kan ook een beleidsinstrument
zijn. Een instrument waarmee we
het gezondheidsbeleid voor de komende
vijf jaar in een bepaalde richting kunnen
sturen. Een instrument waarmee we
bestaande en te verwachten knelpunten
kunnen oplossen. Maar dat veronderstelt
een andere manier van denken en onderhandelen.
Hiervoor is een gedeelde visie
nodig. Een visie die verder kijkt dan het
verleidelijke kortetermijnbelang van elke
partner.
Zorgnet Vlaanderen heeft samen met de
zorgsector de oefening proberen te maken.
Bij het opstellen van onze prioriteiten zijn
we vertrokken van de reële problemen die
zich vandaag al op het werkveld manifesteren
en in de toekomst alleen nog zullen
toenemen: het gebrek aan sterke leidinggevenden,
het tekort aan handen in de
zorg, de noodzaak van een flexibeler personeelsbeleid
op basis van de specifieke
behoeften, het schrijnende tekort aan
zorgpersoneel in de woonzorgcentra, de
hopeloos achterhaalde sociale wetgeving
die zowel personeel als werkgevers als
pesterij aanvoelen.
Dat zijn de reële problemen in de zorg
vandaag. Wie de sector een beetje kent,
zal die analyse onderschrijven. Ook de
overheid en de vakbonden kennen de
problemen maar al te goed.
Zorgnet Vlaanderen doet in zijn prioriteitenbundel
‘Ruimte voor personeel’ concrete,
realistische en haalbare voorstellen
om deze problemen stap voor stap aan te
pakken. Een voorwaarde is wel dat we
vandaag meer dan in het verleden keuzes
durven te maken. Keuzes die verder
reiken dan ‘voor elk wat wils’. Onze gezondheidszorg
staat onder druk. Laat ons
de moed hebben om samen alle kansen
te grijpen voor een verstandig en vooruitziend
beleid. Ook in het kader van het
sociaal akkoord.
Peter Degadt,
gedelegeerd bestuurder