ZORG wijzer - Zorgnet Vlaanderen

“Beangstigende,
maar enorm ontroerende ervaring”
Op vrijdag 26 maart maakte het
PZ Onze-Lieve-Vrouw de winnaars
bekend van de schrijfwedstrijd voor
verpleegkundigen ‘Ondraaglijk Licht
is de Zorg’. Alle verpleegkundigen uit
het Vlaamse land konden in een column
of cursiefje hun zielenroerselen
kwijt.
Liefst vijftig kandidaten waagden hun
kans en lieten hun schrijfsel over aan de
kritische blik van de jury. Die bestond
uit Stef Dehantschutter (hoofdredacteur
Maczima, ziekenzorg CM), Bea De Rouck
(coördinator Vakgroep Verpleegkunde
PZ Onze-Lieve-Vrouw), Michel Foulon
(algemeen coördinator NVKVV), Lieve
Mus (schepen voor jeugd en welzijn van
de Stad Brugge), Christine Van Damme
(directeur patiëntenzorg PZ Onze-Lieve-
Vrouw), Johan Van Iseghem (hoogleraar
Subfaculteit Letteren K.U.Leuven, campus
Kortrijk), Jos Vranckx (journalist en
auteur) en Catherine Zenner (stafmedewerker
pers & communicatie Zorgnet
Vlaanderen).
Vijf verpleegkundigen vielen in de prijzen:
Francis Delmeiren (winnaar, PC Sint-Kamillus),
Judith Bogdanow (tweede prijs,
PVT De Luwte, PC Ziekeren), Marie Barbé
(derde prijs, wzc Ter Kerselaere), Martine
Wolfaert (vierde prijs, Klina Ziekenhuis),
Rita Dupont (vijfde prijs, PZ Onze-Lieve-
Vrouw). De hoofdprijs, een reischeque ter
waarde van 500 euro, ging naar Francis
Delmeiren van het PC Sint-Kamillus in
Bierbeek. Hij vertelt over een ervaring
die jaren geleden plaatsvond, maar hem
bijbleef door de sterke emoties die eraan
vasthingen. Volgens de jury slaagde de
auteur erin de wijdverspreide clichés over
de psychiatrie meesterlijk te counteren,
dankzij de onverwachte wending op het
einde. De zieke mens verliest misschien
zichzelf, maar huilt eigenlijk om hulp.
De teksten van de vier andere
laureaten kunt u binnenkort lezen
op www.zorgnetvlaanderen.be
Bang
Je te tue!
De plank met nagels bliksemt rond.
Krakende decibels. Een puinhoop.
Hij staat recht op zijn bed. Massief en dreigend.
Een roodharige reus van veertig. Verwilderde blik.
Ne m’ approche pas!
Vier verplegers zijn opgeroepen.
De vering van het ziekenhuisbed zakt door onder zijn enorme gewicht.
Si tu m’ approches tu es mort!
Gisteren werd hij binnengebracht. Met zwaailichtcombi.
Hij leek schuchter. Verlegen. Als een kind bijna. Teruggetrokken in zijn kamer.
Nu hallucineert hij voluit.
Doodsbedreigingen aan onzichtbare belagers. Uit-zinnige paniek.
Zijn wapen is een stuk van de gesloopte kleerkast.
Je te tue, schiet hij weer.
Hij is naakt. Pigmentloos lijf bedekt met bleke haren.
Dierlijk ongewassen. Woeste baard. Hij stinkt.
Tu es un cadavre!
De kamer davert onder zijn doodsangst.
Geen van ons durft dichter.
Je t’ écrase!
Ik bluf zelfverzekerdheid.
Ne me touche pas!
Mijn uitgestoken hand beeft.
In politiefilms gaat dit vlot. Hier niet.
Obstakels bonzen in mijn keel.
Drie man rugdekking helpen mij erover.
Ik nader. Hij brult. Ziet hij mij?
Viens. Hij wankelt. Snikt.
Aide moi.
kort
zorgwijzer | 0