Gay&Night April 2016

Interview / Robin Vogel
Homoseksualiteit
is geaccepteerd,
maar wel binnen
een bepaald
heteroseksueel
kader
Tot de
voorvertoning
was er bij
sommigen angst
dat de lm
stigmatiserend
zou zijn
rangen en standen verdwijnen. Wanneer je letterlijk
alle kleding uittrekt, maakt het niet meer uit of je
een jurist bent of een krantenjongen. Op dat moment
draait het om de persoon. Dat concept van menselijk
contact toepassen op grotere schaal zou heel
mooi zijn. Een club als Church heeft in die zin een
voorbeeldfunctie voor de hele maatschappij. Wat als
we niet allemaal oordelen? Wat als het niet uitmaakt
of iemand moslim is? Wat als iedereen gewoon mag
zijn wie ze zijn en de rest daar niet de hele tijd iets
van vindt? Dat gegeven begrijpen ze bij Church heel
goed.’
Kampt Church met veel vooroordelen?
‘In de mainstream gayscene wordt er veel over deze
scene geoordeeld. “O, ga jij naar Church, ben je zo’n
homo?” Homoseksualiteit is geaccepteerd, maar
wel binnen een bepaald heteroseksueel kader. Als je
daarvan afwijkt, kom je toch weer in een taboesfeer
terecht. Het probleem is dat daardoor veel mensen er
een dubbelleven op nahouden. Er zijn keurige homo’s
met een vriend, die in het weekend stiekem los gaan
in een orgie. Omdat de gayscene die mensen zelf
vaak ook verketterd, wordt dat versterkt. Ik had een
dubbelleven kunnen leiden of ik kon er een lm over
maken. Ik koos voor dat laatste.’
Je eerste lm en dan meteen over jezelf.
Waarom was dat zo belangrijk voor je?
‘Ik bevind me normaliter altijd achter de schermen.
In deze lm ga ik letterlijk met de billen bloot. In
het begin vond ik dat heel lastig. Ik ben echter een
personage in de lm, het is niet eenopeen mezelf.
Het bleek lastig een lm te maken die meer was dan
een caleidoscopische rondleiding door die tent. Ik
had een dramatisch vehikel nodig om een breed
publiek te kunnen aanspreken. Uiteindelijk bleek
dat ik dat zelf was. Ik neem je als kijker mee naar
de Church. Door het persoonlijk te maken, kan
ik veel makkelijker vragen stellen zonder dat het
moralistisch wordt. Ik stel de vragen namelijk aan
mezelf. Als je niet genoeg van jezelf deelt, is het voor
een ander ook heel moeilijk je te begrijpen. Dat is
de reden dat ik zo open mogelijk ben. Op die manier
wordt het geen rariteitenkabinet.’
Wordt er in Club Church minder geoordeeld dan in de
mainstream gayscene?
‘Ja, op alle vlakken. Er zijn altijd mensen die er
andere grenzen op nahouden dan jijzelf. Ik zag er
genoeg dingen waar ik mezelf niet mee identiceerde,
maar je hoeft je nergens voor te schamen. Daarbij is
het heel jn dat anderen verder gaan. Als iemand met
ballstrechers staat te dansen, is voor mij de drempel
ineens niet meer zo hoog om een boxerpakje met
open achterkant aan te trekken.’
Hoe reageerden de eigenaren op jouw idee
om een lm over de club te maken?
‘Ze waren enthousiast, maar ook een beetje huiverig.
Nu ze het eindresultaat zien, zijn ze er ontzettend
blij mee. Je kunt er niet zomaar lmen. Het voordeel
is dat ik al een vaste gast was en veel mensen erover
had gesproken. Ik had dus al een grote achterban.
Toen ik ging lmen tijdens (Z)onderbroek, was een
van de eigenaren erbij en liet de portier iedereen
weten dat er gelmd werd. Mensen die naakt aan het
dansen waren, heb ik persoonlijk benaderd. Toch
staat er aan het einde van de lm een disclaimer. Tot
de voorvertoning was er bij sommigen angst dat de
lm stigmatiserend zou zijn. Het is, denk ik, juist een
lm geworden die zorgt voor meer emancipatie. Dat
maakt mensen trots, hoop ik.’
Waarom wilde je je moeder zo graag
betrekken in deze lm?
‘Mijn moeder is veel preutser dan mijn vader en
zusje. Haar aversie tegen Club Church heeft niets
met homoseksualiteit te maken, maar met die vrije
seksuele moraal. Toch zie ik in die scene bepaalde
kwaliteiten, die wel aansluiten bij het wereldbeeld
dat mijn moeder heeft, zoals gelijkheid, onderling
respect en een vrije samenleving. Ik hoopte dat als
ik haar zou interviewen, ze zou inzien waarom het
voor mij zo belangrijk is. Dat is niet gelukt, maar ik
heb wel een ander inzicht verkregen door haar. Zoals
ze in de lm zegt, ze hóéft het ook niet te begrijpen.
Er zijn ook dingen van haar die ik niet snap. Dat is
prima, zolang het onze relatie niet in de weg staat.
De seksscènes hadden van haar niet gehoeven, maar
maar uiteindelijk is ze trots dat ze in de lm zit. Ze
was mijn eerste crowdfunder.’
Niet alleen je moeder, ook je oudoom Ton is een
belangrijk personage in de docu.
‘Oom Ton was ook homo. Toen ik uit de kast kwam
is onze vriendschap ontstaan. We gingen samen
reizen en hebben veel gepraat. In de lm zet ik onze
generaties tegenover elkaar. In zijn jonge jaren durfde
hij zich niet open te stellen, zich in die seksuele
wereld te storten. Doordat ik zo open vertelde over
mijn avonturen in Club Church, is hij ook meer open
geworden. De laatste tien jaar van zijn leven waren
de mooiste, zei hij, en dat kwam door mijn verhalen.
Ik denk dat veel mensen geslotener leven dan nodig,
omdat ze bang zijn anders veroordeeld te worden. Op
die manier blijft vrijer omgaan met seks een taboe.’
217
023