Gay&Night-ZiZo December 2015

Interview / Mr Gay Netherlands 2015
BEAUTY
BRAINS EN
BOODSCHAP
Mr Gay Netherlands Tom wil het verschil
maken voor álle jongeren
Op 25 september verkozen
onze Noorderburen de
33-jarige Tom van den
Nieuwenhuijzen uit
Eindhoven tot Mister Gay
Netherlands 2015. Hij deed
dit jaar voor de tweede
keer mee. We spraken hem
over die avond, en wat we
het komende jaar van hem
kunnen verwachten.
Je deed in 2007
ook al mee, toch?
‘Klopt. In 2007 was het leuk, spannend,
grappig om een keer mee te maken. Het
was een heel andere wereld dan die ik
gewend was vanuit m’n omgeving. Ik
werkte destijds in een betonfabriek. Het
leek me een gaaf avontuur om mee te doen.
Ik was toen drie jaar uit de kast, ik zocht
andere bevestiging van mezelf. Het was
heel erg persoonsgedreven. In 2007 kon
ik ook veel moeilijker de vraag “waarom
wil jij Mister Gay Netherlands worden?”
beantwoorden. Ik had zo’n standaard
antwoord: “omdat ik een rolmodel wil zijn
voor Nederlandse homo’s”. Dat hoef ik nu
niet meer.’
Waarom deed je
dit jaar mee?
‘Ik deed dit jaar mee omdat ik aan mezelf
wilde bewijzen dat ik nog steeds alles kon
wat ik kon voordat ik in 2008 een groot
ongeluk kreeg. Ik sta nu heel anders in
het leven en de wereld; ik heb mijn baan
opgezegd, omdat ik daar geen voldoening
uit kreeg. Ik doe alleen nog maar dingen
die me het gevoel geven dat het ze
bijdragen aan mijn eigen geluk, maar ook
aan het geluk van de wereld. Dus dit keer
was het voor mij veel makkelijker om te
motiveren waarom ik mee wilde doen aan
de verkiezing. Ik heb die zelfbevestiging
niet meer zo hard nodig; ik ben de 30
gepasseerd, ik weet wie ik ben, wat ik aan
mezelf heb. Het interesseert me eigenlijk
geen ikker meer wat iemand van me
vindt. De motivatie om nu mee te doen was
om mijn circle of inuence te vergroten,
omdat ik geloof dat ik een verschil kan
maken waar niet alleen de jongere LHBTgemeenschap
iets aan heeft, maar waar álle
jongeren iets aan kunnen hebben.’
Wat vond je de grootste
verschillen tussen de verkiezing
in 2007 en 2015?
‘Het voelde toen heel erg houtje-touwtje.
De winnaar werd tijdens een Rapidoachtig
feest bekendgemaakt, zo’n feest
met allemaal gespierde mannen zonder
bovenkleding aan. Tegenwoordig zou ik het
misschien leuk vinden om naar zo’n soort
feestje te gaan, destijds was dat allemaal
spannend en nieuw voor me. Ik was 25,
relatief gezien nog steeds een “oudere”
kandidaat, en op een heel ander punt in
m’n leven. Dit jaar merkte ik dat het team
achter de schermen groter was, dat het er
professioneler aan toe ging. In 2007 weet
ik nog dat we voor de fotoshoot allemaal
zelf kleding mee moesten nemen, en dat ze
ineens de schaar in m’n spijkerbroek zetten,
omdat het anders er niet goed uitzag op de
foto. Dat vond ik heel onwerkelijk. Dit keer
was er een heel plan voor de fotoshoot en
werkten we met een ondergoedsponsor.
Het voelde gewoon wat gelikter en
professioneler. Maar het stemproces was
nog altijd even ongrijpbaar. Ik snap dat het
is opgezet om te voorkomen dat mensen
met een grotere achterban op niet helemaal
eerlijke wijze stemmen krijgen, maar het is
toch niet voor iedereen helemaal duidelijk.’
‘DE VERHALEN VAN SOMMIGE
KANDIDATEN WAREN ECHT
TRANENTREKKERS’
Wat vond je van de
kandidaten dit jaar?
‘Wat ik heel bijzonder vond was dat alle
kandidaten er stonden met hun eigen
verhaal, hun eigen missie. Iedereen
stond daar toch met een inhoudelijke
boodschap, al was het maar “ik wil laten
zien dat positiviteit je verder brengt dan
negativiteit”, of “ik wil laten zien dat het
oké is om homo te zijn in de sportwereld”,
Tekst Martijn Tulp / Fotografie Stefan Ammerlaan
213 013