Gay&Night-ZiZo December 2015

Holland Dance Festival
Tijdens het vorige Holland Dance
Festival maakte Nederland kennis
met dans uit verre oorden als
Brazilië, Cuba en Nieuw-Zeeland.
Meest imponerend was daarbij
misschien wel het optreden van
de nog prille New Zealand Dance
Company, die met Rotunda prachtig
liet zien hoe je met dans én humor
uiting kunt geven aan de diepste
emoties. Meteen werden er plannen
gesmeed voor een coproductie en
nu is het zover: het gezelschap keert
terug met Lumina, een drieluik
dat naast twee Nieuw-Zeelandse
premières ook een ‘Nederlandse’
creatie van Stephen Shropshire telt.
De twee ontmoetten elkaar begin 2014 tijdens
het openingsgala Source of Inspiration: Stephen
Shropshire en Shona McCullagh, oprichtster
en artistiek leidster van de New Zealand Dance
Company. ‘We lieten die avond beiden een
voorproefje zien van onze festivalproducties
en het klikte meteen’, zegt Shropshire. ‘Ik viel
als een blok voor Shona’s energie, haar passie
en gedrevenheid en was dan ook super excited
toen ik niet lang daarna gevraagd werd om een
stuk te maken voor dit nog jonge gezelschap.’
Afgelopen zomer verbleef Shropshire (42)
anderhalve maand in Nieuw-Zeeland. ‘Letterlijk
aan de andere kant van de wereld.’ Maar ook
guurlijk, want hoewel hij al maanden terug
is, is hij nog steeds niet echt “geland”. ‘Alles is
er zo anders dan hier. Je krijgt toch een soort
eilandgevoel. Je bent ver verwijderd van de
westerse wereld en waardoor je hele kijk op de
plek die je in de wereld inneemt, verandert. Tijd,
ruimte, afstanden, reizen: het krijgt allemaal een
andere, als het ware meer “vloeibare” betekenis.
En dan bevind je je ook nog eens in Polynesië.
Ook de sfeer is er anders. Magisch.’
Open en
eager
Veel tijd om dit alles op zich in te laten werken
en bij te komen van zijn jetlag had Shropshire
echter niet. ‘Ik had twee weken om mijn stuk te
maken, want de groep kan zich niet veroorloven
om een choreograaf langer in te huren. Ik
moest dus snel en efciënt te werk gaan en had
daarom thuis al veel materiaal voorbereid. Toch
moet je natuurlijk altijd maar weer afwachten
hoe de ontmoeting tussen dansers en
choreograaf verloopt; kun je elkaar überhaupt
vinden in je visie over dans?’ Gelukkig was het
antwoord “ja”. ‘De dansers waren ontzettend
open en eager. Ik vond het geweldig om met ze
te werken. En wie weet: misschien zorgde juist
het feit dat we niet maandenlang de tijd hadden
wel voor die extra energieboost die ik in de
repetitiestudio voelde.’
Voor Shropshire was het belangrijk om zich op
een of andere manier te verhouden tot de twee
Nieuw-Zeelandse choreografen die, net als hij,
een werk voor Lumina creëerden. ‘Vanaf de
eerste voorbereidingen heb ik daar veel over
nagedacht: wat kan ik bijdragen? In hoeverre
verschillen zij – één van hen heeft een Maoriachtergrond
– en ik en wat zijn de eventuele
overeenkomsten? Ik kom oorspronkelijk uit
Miami, dat ook deel is van een archipel, dus het
“eilandgevoel” herken ik wel.’
Een van de inspiratiebronnen waar hij,
nadenkend over dit “eilandgevoel”, op stuitte,
was het boek Ways of Curating van de Zwitserse
kunstenaar, curator en criticus Hans Ulrich
Obrist. ‘Hij bespreekt daarin, aan de hand van
het werk van de Frans-Antilliaanse dichter
Éduard Glissant, het bestaan van een zogeheten
“archipelagic thought”. De wereld mag in deze
tijd van globalisatie dan wel steeds kleiner
worden: overal duiken dezelfde bedrijven en
winkels op, maar, zo betoogt Obrist: er bestaat
niet één gemeenschappelijke visie om tegen de
wereld aan te kijken. Er is niet één identiteit,
noch één manier om als kunstenaar werk te
maken. In wat hij schrijft, herken ik ook veel van
mijn eigen choreograaf-zijn: als buitenlander heb
ik altijd geprobeerd erbij te horen, mij aan te
passen, maar uiteindelijk vorm je als kunstenaar
toch je eigen “eiland”.’
Europees
of niet?
Maar, benadrukt hij: The Geography of an
Archipelago, zoals hij zijn choreograe doopte,
gaat niet over Obrists boek. ‘Je draagt gedachtes
eruit mee, maar uiteindelijk ontstaat mijn werk
toch altijd ín de studio, mét de dansers.’ En met
de rest van het creatieve team: ‘Shona had één
decor- en kostuumontwerpster gekozen voor
de drie choreograeën in Lumina: Kasia Pol,
een Poolse die zo’n tien jaar geleden in Nieuw-
Zeeland is neergestreken. Ik vond haar echt
fantastisch, en ook de samenwerking met de
Nieuw-Zeelandse componist en drummer Chris
O’Connor was heel inspirerend.’
Lumina ging afgelopen augustus in Auckland
in première en de reacties op Shropshires
werk waren, hoewel unaniem enthousiast,
uiteenlopend. ‘Sommigen vonden mijn stuk heel
Europees. En dat vond ik eigenlijk zelf ook: ik
had het bij wijze van spreken ook voor Noord
Nederlandse Dans [het Groningse gezelschap
dat Shropshire van 2009 tot 2012 leidde – red.]
kunnen maken. Maar er waren ook veel mensen
die zeiden dat mijn choreografie heel erg past
bij de Pacific. Dat verraste mij en zette mij aan
het denken. Mijn moeder is Puertoricaanse en
ik ben zelf dus ook geboren op een archipel;
misschien sta ik toch dichter bij de Nieuw-
Zeelanders dan ik dacht. Of misschien wordt de
wereld inderdaad wel steeds kleiner en zijn we
inmiddels allemaal hetzelfde.’
Data
29, 30 januari 2016 20:30
31 januari 2016 14:30
Theater aan het Spui
Den Haag
Kaarten €17,50
The Hague
Sleep Over €71,-
Na de voorstelling nog haasten om naar
huis te gaan? Dat hoeft gelukkig niet meer!
Blijf nagenieten en maak gebruik van de luxe
overnachting bij het 4 sterren Mercure Hotel.
De volgende ochtend schuif je heerlijk aan bij
het uitgebreide ontbijtbuffet en wellicht spot je
een van de dansers.
Inclusief:
hotelovernachting op basis van twee personen
uitgebreid ontbijtbuffet
toegangskaart voorstelling
Reserveren:
holland-dance.com of bel 070-36 37 540
Tekst Astrid van Leeuwen
213 025