Gay&Night-ZiZo Februari 2015

203
/ COLUMN
Column / Martijn Kamphorst
Opinie | De gaybar
is toe aan een grote beurt
‘Homo’s hebben geen speciale plekken meer nodig om elkaar
te ontmoeten’, aldus Pieter Claeys in Het Parool van zaterdag
10 januari. ‘Met twee drukken op de knop hebben ze een
geschikte date gevonden.’ Met andere woorden: de enige reden
dat ‘de homo’ anno 2015 nog naar de gaybar zou gaan is om
een snelle wip te scoren. In die behoefte voorzien gay dating
apps efficiënter, ergo: de gaybar is geen lange toekomst meer
beschoren. Het lijkt mij een wat vlugge, en in zekere zin zelfs luie
conclusie.
Het dalende enthousiasme voor gaybars valt
niet te ontkennen, met de tientallen sluitingen in
grotere en kleinere steden de afgelopen vijf jaar.
Zo zal met de sluiting van de Tilburgse gaybar de
Lollipop eind deze maand het aanbod voor homo’s
in de Noord-Brabantse stad worden gehalveerd.
Bij Gay&Night volgen we deze ontwikkelingen
uiteraard op de voet en proberen we zo goed en
kwaad als het gaat redenen aan te duiden voor
deze negatieve trend. Dat het ruime aanbod aan
(gay) dating apps hier een rol bij speelt valt zeker
niet te ontkennen, maar om te stellen dat dit de
hoofdreden is lijkt mij nogal kort door de bocht.
In ieder stuk met betrekking tot dit onderwerp
lijkt de conclusie te zijn dat Grindr en consorten de
homohoreca in rap tempo om zeep helpen. Hiermee
wordt eigenlijk in één adem geconcludeerd dat in
een tijd waarin homo’s toch heel wat vrijer kunnen
leven dan pak ‘m beet twintig jaar terug, zij nog
steeds met name op zoek zijn naar een al dan niet
anoniem avontuurtje. Dansen en gelijkgezinden
(of gedupeerden) ontmoeten in een ongedwongen
sfeer lijken in deze beredenering van geen
enkel belang meer te zijn voor de homoseksuele
medemens.
Wat opvalt is dat veel van de bars die het loodje
leggen enkele decennia terug, in orissantere
tijden, hun deuren openden. Sommige van
deze bars sluiten dan ook niet zozeer omdat er
geen publiek meer is, maar omdat de eigenaar
simpelweg van zijn oude dag wil gaan genieten.
Wat ook vermeld mag worden is dat veel van
deze sluitingen uiteindelijk worden gevolgd door
een succesvolle doorstart. Zie onder andere Café
Wilsons in Haarlem en café Queen’s Head en
club The Warehouse (voorheen Club Fuxxx en
daarvoor de Cockring) in Amsterdam. Iets waar
vaak weinig tot geen ruchtbaarheid aan wordt
gegeven.
Naast het feit dat in het algemeen talloze cafés
kampen met de gevolgen van de economische
crisis, ligt het probleem mijns inziens meer bij het
feit dat veel gaybars worstelen met het meegroeien
met hun veranderende publiek en blijven hangen
in tijden dat het label ‘gay’ nog genoeg was om
je tent vol te doen lopen. Met enkel een happy
hour en een regenboogvlag voor de deur kom je
er inmiddels niet meer. Zeker de jonge aanwas,
die niet langer exclusief gay uitgaat en menig
rijkelijk aangekleed feestje bezoekt, verwacht
meer vernieuwing, entertainment en beleving.
Zo zijn er diverse succesvolle initiatieven, zoals
feestje De Manege in Arnhem en Rosario in het
Blauwe Theehuis te Amsterdam, die met een fris
concept een volle zaal weten te trekken. Ook cafés
als het Amsterdamse Prik, het Utrechtse Kalff en
het Zwolse Stout, die dit inzien en kosten noch
moeite sparen om hun publiek iedere avond van
een unieke ervaring te voorzien, draaien nog op
volle toeren.
Dat het aanbod op deze manier wordt
geminimaliseerd is treurig, maar ook bijna logisch.
Weinigen, hetero of homo, hebben immers
meer centen en tijd over voor een biertje in een
doodeenvoudige kroeg. De hoop is echter dat gay
horeca-uitbaters dit ook tijdig inzien, voordat het
aanbod onomkeerbaar is uitgedund. Buiten het
feit dat hier namelijk een groot stuk cultuur en
kennis mee verloren gaat, zou het immers zonde
zijn als over tien jaar de twijfelende zestienjarigen
voor hun eerste stapjes als seksuele minderheid
zijn aangewezen op een handjevol apps en een
incidentele praatgroep.
Martijn Kamphorst (25) is adjunct-hoofdredacteur
van Gay&Night Magazine en Gay.nl. Deze
column verscheen eerder in Het Parool van
vrijdag 16 januari 2015.
Tekst Martijn Kamphorst / Fotografie Johan van Walsem 203
053