Ede Magazine 2e jaargang nummer 1

Klagen en de
COLUMN
klachtplicht
We klagen en zeuren met elkaar heel wat af.
Klagen over de bus of trein die te laat komt, over
het slechte weer, over de politiek, over het werk,
over de buren en ga zo maar door. Klagen is ook
typisch Nederland: uit onderzoek is gebleken dat
wij meer klagen dan andere landen. En dit terwijl
Nederland een van de rijkste landen van de
wereld is. Juist omdat wij het als Nederlanders
goed hebben, gaan we meer klagen. Maar is er
wel een reden om te klagen?
Juridisch gezien kan het van groot belang zijn om te klagen. Dit moet
dan ook nog tijdig gebeuren. In artikel 6:89 van het Burgerlijk Wetboek
is namelijk bepaald dat een schuldeiser geen beroep meer kan doen
op een gebrek in de prestatie, als hij niet binnen “bekwame tijd”
nadat hij het gebrek heeft ontdekt of had moeten ontdekken heeft
geprotesteerd bij de schuldenaar. In geval van een consumentenkoop
is de formulering nog wat strakker: in artikel 7:23 BW is bepaald dat
een klachttermijn van twee maanden na ontdekking tijdig is. Met
andere woorden: de consument-koper loopt dus al een rxisico als hij
langer dan twee maanden wacht met klagen.
De strekking van een “klachtplicht” is dat de schuldenaar in de
gelegenheid moet worden gesteld om maatregelen te treffen om
de tekortkoming ongedaan te maken. Als de schuldeiser (te) lang
stilzit, wordt die mogelijkheid beperkt en de schuldenaar onredelijk
benadeeld. De klachtplicht dient vooral ter bescherming van de
opdrachtnemer, zoals een aannemer, een ingenieursbureau of een
adviesbureau. Veel opdrachtnemers hanteren dan ook algemene
voorwaarden, waarin de klachtplicht tot uitdrukking wordt gebracht.
In de rechtspraak bestaat een min of meer vaste lijn met betrekking tot
de termijn waarbinnen nog geklaagd kan worden. Over het algemeen
wordt een protest binnen twee tot drie maanden nog tijdig geacht
(en bij consumentenkoop is als gezegd wettelijk bepaald dat klagen
binnen twee maanden nog tijdig is, daarna waarschijnlijk niet). Als de
opdrachtgever langer stilzit, loopt deze het risico dat hij zijn rechten
verspeelt. Een over het algemeen aanvaarde uitzondering is dat de
opdrachtgever enige tijd moet hebben om deskundigenonderzoek in
te stellen naar de aard en omvang van het mogelijke gebrek. Ratio is
uiteraard dat de opdrachtgever wel moet weten om wat voor gebrek
gaat, voor er geklaagd wordt. Onder omstandigheden wordt dan wel
een langere termijn na het ontdekken van het gebrek aanvaard.
Er kan discussie bestaan over wanneer de termijn begint te lopen.
Over deze vraag is meermalen geprocedeerd. Uit een arrest van
de Hoge Raad van 9 mei 2014 volgt dat bij de beoordeling of aan de
klachtplicht is voldaan, het door de koper aan haar vordering ten
grondslag gelegde gebrek tot uitgangspunt dient te worden genomen.
De nuance hierbij is dat als dit gebrek in de gegeven omstandigheden
redelijkerwijs eerder ontdekt had kunnen worden, de klachttermijn
toch eerder kan zijn gaan lopen dan de dag waarop het gebrek feitelijk
is ontdekt.
Het is hoe dan ook - ongeacht de aard van de overeenkomst - dus
altijd raadzaam om tijdig, schriftelijk en gemotiveerd te protesteren
bij gebreken. Mijn devies? Als u wilt klagen, klaag dan vooral bij
(juridische) gebreken, maar niet over het leven van alledag.
mr. W. Kok
(mr. W. Kok is sinds 2008 advocaat en als advocaat-partner verbonden
aan Van Hunnik & Kok advocaten, Max Planckstraat 21 te Ede
(kok@vanhunnikenkok.nl) en is gespecialiseerd in arbeidsrecht,
verbintenissenrecht en het incasseren van geldvorderingen)
> Van Hunnik & Kok advocaten
Max Planckstraat 21, Ede
Tel. 0318 - 248 124
info@vanhunnikenkok.nl
www.vanhunnikenkok.nl
Ede Magazine 23