Historisch centrum Luik

vele gebouwen. Na de vernietiging in 1468 werd de stad echter snel
terug opgebouwd en bleef een tijd onder het Bourgondische bewind.
Het was schrijver Henry Carton de Wiart die in 1905 Luik beschreef als
een ‘vurige stede’ in verband met de gebeurtenissen van 1468.
Op 18 augustus 1789 vond, in navolging van de Frans Revolutie, de
Luikse Revolutie plaats. Het prinsbisdom wordt uitgeroepen tot de
Republiek Luik, maar tot tweemaal toe heroverde de prinsbisschop zijn
macht met de hulp van Oostenrijkse troepen. Tot in 1795 de Franse
troepen hulp kwamen bieden en het Prinsbisdom voorgoed omver
wierpen met een annexatie van het Luikse grondgebied tot gevolg.
Maar het de Franse Republiek van Napoleon viel in 1815 en Luik werd
door Willem I ingelijfd bij het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.
De overheersing van de Nederlanden was nooit een lang leven
beschoren want de verschillen tussen de noordelijke en zuidelijke
mentaliteit leken elkaar niet goed te verdragen. Zowel taalproblematiek
als godsdienstige problemen speelden in het nadeel van Koning Willem
I. Toen katholieken en liberalen een verbond sloten ontstond in de
Zuidelijke Nederlanden een opstand, de Belgische Revolutie van 1830.
Bij de eerste opstanden had Luik een voortrekkersrol. Charles Rogier
en meerdere Luikse vrijwiligers speelden een belangrijke rol in het hele
gebeuren. Charles Rogier maakte deel uit van de voorlopige regering
die besliste dat de zuidelijke provincies samen de onafhankelijke staat
België zouden vormen.
De volgende periode was er één van grote welvaart voor Luik.
In 1905 werd ter gelegendheid van 75 jaar onafhankelijkheid, de
eerste wereldtentoonstelling georganiseerd. Door de mijnen en de
staalindustrie is Luik de industrieel leider van België. In 1930 werd
opnieuw een wereldtentoonstelling georganiseerd, deze keer voor
de 100ste verjaardag van België en in 1939 nog eens voor het nieuw
aangelegde Albert-kanaal te vieren. Na de tweede wereldoorlog
begint het bergaf te gaan met de economie van Luik, de mijnbouw en
staalindustrie laten grote sporen na in het stedelijke weefsel en in de
omgeving van Luik.
14