ZWINKRANT-DEC-2017_LRweb

VICTOR TE DAMME
22
Ik meende getrakteerd te worden op een staaltje
doggy-dancing. Je weet wel, zo’n dansje dat doorgaans
gepresenteerd wordt door een jonge dame
met haar geliefde hondje! Ik meende de dame in
kwestie te herkennen en prepareerde alvast mijn
hand om een teken van herkenning te geven. Had
ik daar even geluk. Ik zag net op tijd dat de dame in
kwestie in feite een verklede man was! Mijn hand
werd op slag weer slap en vakkundig naast mijn
lichaam gehouden.
Geef toe, een vergissing is vlug gebeurd. De man
in kwestie had weliswaar een rokje aan en de diadeem
in zijn haar bleek achteraf een waar kroontje
te zijn. Vandaar wellicht de verwarring.
Gefascineerd bleef ik wat toekijken. De hond draaide
links en rechts rond de man heen en toen de
man plots wijdbeens ging staan, schoot de hond
zich tussen zijn benen door. Prachtig!
Ik geraakte aan de babbel met de, in mijn ogen,
rasechte straatartiest. Zijn tongval was vreemd.
Een mengeling van Frans en Duits dacht ik. Zo iemand
van de Elzas bijvoorbeeld. Toen bleek echter
dat hij van origine Italiaan was en ex-militair! Ooit
was er een uitwisselingsproject tussen militairen
van Italië en militairen van Frankrijk. Zo kwam
hij, per toeval, in Marseille terecht. Hij verbleef er
meerdere jaren, vandaar dat Frans accent waarschijnlijk.
En dat Duits, zal je vragen? Dat was ook
vlug verklaard: voordat hij in Frankrijk belandde,
verbleef hij een aantal jaren in Duitsland, in de
buurt van Oldenburg. Oldenburg ligt op de weg
naar Denemarken.
Hij was nu met vakantie in België en had voor de
gelegenheid een vakantiehuisje gehuurd in de Corneliestraat.
Enkele vragen bleven echter op mijn
tong branden. Waarom dat rokje en dat kroontje
bijvoorbeeld?
Hij bleef evenwel kletsen over de kazemat iets
verder en over de stervormige omwalling rond
Damme. Dankzij de bomenrij langs deze omwalling
zie je inderdaad gemakkelijk die stervorm. De
schapen en de kunstprojecten op de wallen konden
mij wel bekoren, maar die prangende vragen
bleven branden: dat rokje en die kroon???
Ik verzamelde al mijn moed en ging ervoor:
- Jéé, wat weet jij veel boeiende dingen! Hoe weet
jij dat allemaal? Mijnheer …?
- Victor! Zeg maar Victor, de Overwinnaar, lachte
hij bescheiden.
Zo’n dingen interesseren mij nu eenmaal, meer
moet je daar niet achter zoeken.
- Ja, maar toch… Probeerde ik even.
En toen zei hij :
- Ach, ik wil best eerlijk wezen. Ik ben inderdaad
Victor en ex-militair. Maar deze hond is niet van
mij. Ik kwam deze hond hier in Damme tegen en
leerde hem wat trucjes. Sindsdien zijn we heel
goede vrienden geworden. We laten mekaar niet
meer los, zou ik zeggen.
- Wat fijn voor jullie… En dat rokje en dat kroontje
dan?
- Ja, dat is wat ingewikkelder, begon hij. Eigenlijk
ben ik lang geleden gestorven. In de derde
eeuw meer bepaald. Ik had me bekeerd tot het
christendom en dat vonden mijn oversten niet
leuk. Zo erg was het dat ze me ter dood veroordeelden.
Ik werd vermalen tussen molenstenen
en mijn resten werden in de haven van Marseille
geworpen. Meer was dat niet. Achteraf werd ik
wel patroonheilige van Marseille én van alle havensteden,
van zeelui en van molenaars… Ik ben
ook patroonheilige van Damme bij Oldenburg in
Duitsland en zoals je weet, verbroederde Damme-België
met Damme-Duitsland in 1986. De
bekende kunstenaar, Jef Claerhout zette deze
verbroedering in beeld om. Vandaar die Damse
hond tussen mijn benen.
Ik duizelde even en draaide mijn blik nog even naar
de schapen op de wal. Ik keek waarschijnlijk al
even schaapachtig als deze lieve dieren. Draaide
me weer om en… weg was de man!
Alleen een bevallig monumentje bleef over: een
beeldje van een man in een rokje, met een hond
tussen de benen.
P.S.
| de Zwinkrant |