KAMP IS LEKKER JANUARIE 2019 TYDSKRIF

DENISE se
ROADTRIPS
met die
MAZDA
TOERKAR
`n naweek van
5
STERRE
4
op
WIELE
met
die
Luislang
op die
VLEUELS
van
FLAMINKE
KAMP IS LEKKER is
EEN JAAR OUD!

INHOUD
JANUARIE 2019
5 STERRE op 4 WIELE - `n Luukse naweek weg in `n BOBO Camper
VISRIVIER en die LUISLANG
DENISE SE MAZDA KAMPKAR
KampKIEKIES : op die VLEUELS van FLAMINKE
SOLO op my BEEMER
SELF WEG op `n BREEK
Voorbladfoto:
Rikus en Karlo drink die mooi van `n goue
sonsak in langs ons Camper. Ons
kampplek is ingerig by Khomeesdrif, en die
vuurtjie brand. Ons eerste brouseltjie is
aan die gang, en ons Kamp LekkeR!
Pierre neem die Kiekie…
DANKIE
BOBO Campers Atlantis, vir die leen van julle ryhuis. Dit was `n voorreg om vir `n
naweek luuks te kon kamp!
Khomeesdrif, vir `n nag se akkommodasie. Julle plek is pragtig!
Hooikraal Tented Camp vir `n boskamp-ervaring en akkommodasie. Ons kom weer!
Die SKEERHOK Padstal, vir die beste koffie ooit, en `n “Chicken-Mayo” op die huis!
(Wimpy het verloor!)
L
EES SAAM
P
RAAT SAAM
K
AMP SAAM

vat self `n vinnige
WEGBREEK

T
yd vir `n breek WEG wan van die gewone…
BO: Rikus hou geduldig sy Brêkfis-potjie dop langs die Breederivier –
MADKON Braaier en al… (kyk daai hoop hout, allawêreld – nou gaan ons LekkeR Kamp!
ONDER: Pierre sit in die bos! Tent, vuur… en natuurlik `n brouseltjie! LeeekkkeR!

R
ikus
en sy gesin staan Breederivier toe:
Crodinie! Een van hulle gunsteling
Kampplekke.
REGS: Rikus spog by al die kamp-bure met sy staanrib!
`n Wenner van wenners!
ONDER: `n Brouseltjie soos dit hoort te wees: Ketel op die vuur
- permanent!
HEEL ONDER: Uitsigte en ooptes is nodig om LekkeR te
ontspan! Die ISUZU KampWa vat die Truter’s soontoe!

P ierre
se FORTUNER
staan Tuinroete toe:
Eersterivier,
Keurbooms en
George.
BO: Die Fortuner vat die
Scenic Route via Natures
Valley oppad na
Keurboomsstrand.
LINKS: Matjiesrivier:
Keurboomstrand!
LINKS ONDER: Arch Rock -
die bekende landsmerk van
Keurbooms. Dis mooi!
HEEL ONDER: Sandkraal (`n
Privaat Natuurreservaat buite
George) sorg vir
asemrowende sonsopkomste!

Alva 2 Plate Gas Stove (fold Out / Removable)
4 Beer Glasses 4 Wine Glasses Scissors Salt & Pepper
2 Match Boxes Cork Screw 4 Steak Knives Braai Tongs
Stainless Spatula Wooden Spoon Bread Knife 4 Tea Spoons
4 Spoons 4 Forks 4 Mugs 4 Plates 4 Bowls Stainless Kettle

At checkout use "CARAVANSA"
ECO JUMP
10%
Af

Koop die 2019/2020
CAMP&CARAVAN boek
en WEN die
Om in te skryf gebruik die
Lekker Kampplekke QR

Rikus en Pierre
vat pad… (in `n BOBO)

5
4
STERRE
met
`n naweek van
op
WIELE
Woorde & Foto’s: PIERRE LABUSCHAGNE

“Ek moes nou eers mooi gaan sit en dink hoe stel ek nou `n saak om iets te probeer
verduidelik… Is dit nou `n ryhuis, `n wielehuis, `n motorhuis – nee, dit kan nie `n
motorhuis wees nie, want dís `n “garage” waarin die motor slaap - of is dit sommer net `n
Camper of `n Motorhome. Hoe op aarde verduidelik mens nou wat díe ding is in
Afrikaans? Daai luukse karavaan-ding met `n enjin, en `n eie kajuit wat jy nie hoef te sleep
nie. Hoe dit nou ookal mog sy, dis 5 sterre op 4 wiele!
Kyk maar self hier na die foto’s dan sien julle waarvan ek praat.”
E
lke keer as ek een sien, of ek ry verby `n
oom en tannie wat oppad is iewers na `n
LekkeR volgende destinasie, dan dink ek
by myself: Dit lyk só lekker. Ek sal graag wil
gaan kamp met so `n ryhuis om te voel hoe
dit voel. En toe gebeur dit… Nou wéét ek! Kom ek
vertel daarvan:
Met komplimente van Bobo Campers, kon ek en
Rikus vir `n hele naweek die voertuig gebruik.
Dag 1
Vrydag
Ek gaan kry die voertuig by die depot in Atlantis.
Die vriendelike en hulpvaardige personeel help my
binne minute om op die pad te wees. Voor my
vertrek kry ek eers gou net `n “hoe, wat en waar”-
inligtingsessie oor die Discoverer-4, en toe is dit
tyd vir die pad.
Ek wou spesifiek so bietjie grondpad ook probeer,
en ons besluit om die R406-afdraai via Greyton te
vat. Hierdie pad neem jou na Riviersonderend en
vanaf Greyon is dit `n stukkie beeldskone
grondpad tussen die plase deur. Ons bestemming
was Khomeesdrif.
Die Camper gedra hom goed op die grondpad,
maar ons besef dis nie die ideale voertuig om so
bietjie die agterpaaie te gaan verken nie! Jy moet
rustig wees as jy dit wil doen, want soos met
enige ander karavaan skud en skommel die
glase en potte so bietjie hier agter ons.
Sinkplaatpad is niks lekker vir die spesifieke
model nie. Ons vat dit stadig en geniet die uitsig
en mooi vistas van die plase rondom ons. Moet
gladnie dink dat mens níé grondpad kan ry nie,
want jy kán. Jy moet net nie haastig wees nie.
Die lekkerste van alles is dat jy sommer op die
plek gou kan stop vir `n brouseltjie troos as dit te
erg begin skud.
Khomeesdrif is ‘n skaduryke karavaanpark aan die voet van die Riviersonderend Berge en teen die
oewers van die Sonderend Rivier. Meeste van die staanplekke is met gras bedek. Daar waar die gras min
is is daar baie skadu. Maklike toegang tot rivier vir water-aktiwiteite. Hulle het `n baie netjiese ablusieblok
met sonkrag vir ligte en gas vir warm storte. Groot area met grasbedekte speel- en fietsryplek vir kinders.
Jou troeteldier is ook welkom om saam te kom kamp. Dis maar `n skamele uur en ‘n half na twee uur se
ry vanaf Kaapstad. Daar is ook een selfsorghuisie wat slaapplek bied vir 6 persone.

Wees maar rustig as jy besluit om die agterpaaie te
gaan verken. Maak tyd vir `n brouseltjie troos net daar
op die plaaspad, of op `n veilige afdraaipad…
Khomeesdrif gaan jou beloon en bederf
met asemrowende sonsondergange!

K
amp
kry skielik `n nuwe betekenis in ons
verwysingsraamwerk. Vir beide van ons
was dit `n vreemde ervaring om net die
stoele uit te pak, die vuurtjie aan te
steek, en voilááá…! Daar kamp ons!
Geen tente, en niks anders nie. Ons kyk vir mekaar
en vra: “Is dit nou dít!?” Nét die stoele…?”, dan
glimlag ons, want ons weet ons gaan luuks slaap
in die Camper!
Terug by Khomeesdrif: Die selfsorg huisie bied
slaapplek vir 6 persone. Bring net jou eie
beddegoed en braaitoerusting asook kampstoele
saam.
Daar is ‘n dubbelbed bank in die leefarea en nog
‘n dubbelbed en ‘n ekstra enkelbed matras in die
hoofslaapkamer. Daar is twee enkelbeddens met
matrasse in die boonste vertrek. Warm stort en
ligte met `n braaiarea net buite huis.
Die staanplekke vir die kampeerders is groot, en
daar is baie speelplek vir die kinders, en honde!
Groot versorgde grasperke bied ruimte vir
balspeletjies, en daar is ook `n permanent
opgeslaande vollyballnet. Die rivier is eweneens `n
speelplek met `n klompie kayakke en binnebande.

`n Permanent opgeslaande lapatent sorg vir
skaduwee. Die twee braaiplekke op die lapa kan
gebruik word as jy nie lus is om by jou staanplek te
braai nie – of sommer net vir `n verandering.
Dag 2
Saterdag
O
ns “kampplek” is in `n japtrap opgeslaan
en ons is weer reg vir die pad. Rikus
maak `n voorstel vir sy tuisdorp, en ons
vat weer die N2 Heidelberg toe.
Die Camper is net `n plesier om te bestuur. Met `n
8-gang outomatiese ratkas, en meer as genoeg
“oemf” onder die kap, ry die voertuig gerieflik op
spoed en dit verg absoluut geen inspanning om
gemaklik tot by jou volgende bestemming te kom
nie.
Die Camper is beslis groter en hoër as `n normale
sportnutsvoertuig (SUV), maar nooit het ek die
idee gekry dat dit ongemaklik groot is nie. Vir die
gerief van die spasie en die geriewe wat jy saamry
aanboord, is dit vir enigiemand moontlik om
sonder enige moeite te bestuur.
Ek was besonder beïndruk met die klein
draaisirkel, en sonder enige probleme sal jy maklik
in kleiner spasies kan inpas en inkom. Hou net in
gedagte dat alles wat jy wil doen as jy agteruit
moet beweeg, met die kantspieëls gedoen moet
word. Vir iemand wat nie gewoond is hieraan nie,
kan dit dalk `n probleem wees, maar jy leer gou om
gemaklik te raak hiermee. Die binneste truspieël is
beslis nie om te sien wat agter die voertuig
aangaan nie! Die antwoord: leer om met jou
kantspieëls te bestuur – vorentoe en agteruit!

Leer om met jou kantspieëls te bestuur – vorentoe, en agteruit!
U
mshanti
kampterein langs die
Buffeljagsdam was ons volgende vinnige
stop. Ons doen gou hier aan om te
verneem of alles nog LekkeR is daar.
Met `n paar selfsorghuisies en permanente
karavaan- oornaggeriewe is dit `n lekker
oorslaapplek vir die langpad.
Dis nog `n pragtige kampplekkie, en `n besoek
daar vir `n Lekker Kamp is beslis op my aftieklysie!
Ek was spyt dat ons nie meer tyd hier kon
spandeer nie, want dit sal `n besoek die moeite
werd wees! Dis pragtig langs die dam, maar dis vir
later…
Aan die anderkant van die N2 was `n vinnige
besoek aan Chris-Elle aan die beurt.

Die mag van gewoonte kan soms `n pyn in die
dinges wees! As ek Tuinroete se kant-toe ry is ek
so gewoond om by die Wimpy te stop vir `n
brouseltjie. Sommer daar in Heidelberg langs die
N2 by die 1-Stop… Ek hou van `n Wimpy-koffietjie
– soos talle reisegers, en omdat ek gewoond is
daaraan, sal ek selde of ooit by nuwe plekke stop.
Dis dom! Ons doen aan by `n splinternuwe padstal
en ek is oorbluf! Wat mis mens nie alles as jy so
uit gewoonte net dieselfde ou ding oor-en-oor
doen nie?
H
ooikraal
Padstal en Slaghuis langs die N2 so 10km voor Heidelberg is die perfekte
stopplek vir `n brouseltjie, en `n “optop” met reuse porsies van watter gereg jy ookal van hulle
spyskaart bestel. Die padstal se naam is “Die Skeerhok”, en kom van die ou skeerhok waarin
die skape vroeër jare met die hand geskeer is - met skaapskêre!
Die Skeerhok Padstal is nuut opgerig,
maar dis so beplan en gebou dat jy die gevoel
van plaas kry. Dit lyk sommer outentiek. In
Engels sal mens praat van “Rustic”. (Ek
verneem dis een van Rikus se uithangplekke -
en hy het al `n spesiale stoel/plekkie waar hy
elke keer gaan sit en werk. Ek kan sien waarom
hy die plek kies om soms te gaan sit en werk,
want dis warm en huislik. Jy voel sommer tuis!)
Ons drink koffie en eet `n tuisgebakte brood
“Chicken-n-Mayo” met slaptjips! Ek dink Wimpy
het `n kliënt verloor!
So baie is mens haastig oppad na jou
bestemming, en jy verloor iets van die
platteland se gasvryheid en warmte as jy in jou
kar klim en net na jou bestemming jaag sonder
om tyd te maak vir die mense langs die pad met
hulle padstalle en moeite wat hulle doen vir
moontlike besoekers. Ons maak `n fout!

O
ns
BOBO se neus draai weer N2-toe en
kort voor lank na `n oproep of twee, is
ons slaapplek vir die aand bevestig.
Sommer daar naby Heidelberg.
Hooikraal Tented Camp was, naas
die ervaring van die BOBO Camper self,
seker die hoogtepunt van die naweek! Wat `n
ongelooflike LekkeR Kampplek!

Ons trek van die N2 af in op `n plaaspad, iewers
die boendoe’s in, voel dit vir my… Ek word verras
met iets waarvan mens net droom. `n Boskamp par
excellence! Die BOBO gedra hom mak, en maklikmaklik
draai ek om en parkeer tussen die
doringbome op die staanplek. Nou gaan ons
kamp!
Ons pak die stoele uit en steek `n vuurtjie aan in `n
regte-egte doringkraal. Teen donker is ons weer
honger, en die vleisie gaan vuur toe. Ons saluut
die BOBO met `n Brandwatertjie en die gesprek
gaan oor die voor- en nadele van die Camper-styl
van kamp, en ons besef watter vooreg ons het om
dit so te mag beleef…
Ons pak die stoele uit en steek `n vuurtjie aan in `n regte-egte
doringkraal.

Die ablusiegeriewe is slim ontwerp
en gebou. Dit pas in by die
ambience van die bos. Warm storte
sal jy wel daar kry, maar jy moet
eers jou warmwater gaan tap by `n
kraan waarvan die water verhit word
met `n gasgeiser. Jy gooi dan die
emmer warm water oor in `n
spesiale stortemmer en hys dit met
`n tou op so hoog as wat jy dit wil hê.
Dis luuks genoeg vir gereelde
kampers wat gewoond is aan “bos”,
maar vir die skugter dames, sal dit
dalk bietjie rof voorkom. Een ding is
seker: dis `n stukkie bos en `n
wegbreeknaweek wat jy maar kan
oorweeg op jou kamplysie.
Rikus toets gou vir ons die
“boskraan”…

O
ns word die volgende oggend begroet en bederf met `n goue sonsopkoms oor
die Overberg, en oor ons kampplek. Ek self is voor sonop uit, en ek was betyds om die bederf
te kon vasvang met ons luukse BOBO Camper in die bos. Ons sluit die naweek waardig af
voordat ons die pad huistoe aandurf.
Met `n wonderlike ervaring met ons BOBO Camper net `n paar laaste gedagtes:
sê
Vir kampers wat aan tente gewoond is, is hierdie `n heerlike luukse! Jy pak letterlik jou kos en klere! Selfs
beddegoed word voorsien! Dis vinnig, en dis maklik en baie baie gerieflik.
`n Yskas, stoof en alle messegoed en potte, panne is daar! Jy pak net jou eie proviand.
Die luuksheid van `n privaat spoeltoilet en `n warmwaterstort en twee dubbelbeddens.
8-Spoed outomatiese ratkas wat maklik bestuur. Jy het net jou gewone motorlisensie nodig – geen ekstra
swaarvoertuig, en of sleeplisensies benodig vir die voertuig - en hy bestuur baie soos `n Kombi.
`n Ongelooflike voertuig vir `n lang toer waartydens jy beplan om baie te ry en kort te bly.
Fantastiese personeel en diens by BOBO Campers Atlantis! Dankie, julle!
Wees versigtig om lang grondpaaie en veral rowwe pad met jou Camper te beplan. Hy skud en skommel
maar lekker op `n sinkplaatpad!
Ons het gevind dat dit relatief swaar op brandstof kan wees, so begroot maar genoeg vir `n lang toer.
Ek is lank – in die outaal: 6’4” – en het my kop gestamp – veral tussen die leeflruimte en kajuit! Ek moes ook
dwars oor die een dubbelbed slaap, aangesien my kop en voete aan die koppenent en voetenent geraak het
as ek op my rug slaap. As jy met lengte sukkel soos ek, neem net kennis dat jy bedagsaam moet wees hierop.
Dankie
VIR `n ONVERGEETLIKE NAWEEK MET `n
FANTASTIESE RYHUIS! – 5 STERRE OP 4 WIELE, BESLIS!

K a mp
soos ‘n
duke
Duisende gesinne oor die land sit en beplan alklaar weer hoe hulle 2019 Paastyd,
familietyd en rustyd gaan spandeer!
Nou-ja, ongeag in watter kategorie jy val, sal die Duke wynreeks steeds uitstekende geselskap bied. Dis vernoem na die eerste
Duke van Wellington en dié produkreeks van ses verskillende kultivars is die vlagskip van Wellington Wines. Hierdie keur
wynreeks, elk met sy eie nommeraanduiding, vertel ook unieke stories oor die dorp, die kelder en die wyn.
Wellington Wines fokus veral op Pinotage en Chenin Blanc. Dit word ook weerspieël in die talle toekennings wat die kelder
daarvoor ontvang het en dit is dus sinvol dat Duke No1 Pinotage en Duke No 2 Chenin Blanc is. Vir meer besonderhede besoek
gerus ons webwerf by www.wellingtonwines.com.
Arthur Wellesley (1769 - 1852) was die eerste Duke van Wellington en het sy roem verwerf deur Napoleon te verslaan. Die einste
Napoleon het, ironies genoeg, self erken: “Met oorwinnings word wyn verdien; in nederlaag is dit noodsaaklik.” ‘n Glasie wyn is nooit
net wyn of ‘n drankie nie - elke bottel wat oopgemaak word,is die begin van ‘n storie, ‘n meesleurende kampstorie wat selfs in jou
eie agterplaas, om jou eie kampvuur, of tydens ‘n Conqueror-wegbreeknaweer dadelike status kry.
# CampLi keADuke

SOLO
op my
BEEMER
“
Die lekker van alleen
ry, is dat jy kan stop
net wanneer jy wil, en
net waar jy wil…
Ek hou ook van foto’s neem, en ek kon sommer díe
geleetheid hiervoor ook gebruik. Ek wou die Karoo
ervaar, en ek het `n paar stopplekke op my lysie gehad.
Onder andere wou ek weer by die plek stop net buite
Carnavon waar een van ons ry-vriende verongeluk het.
Ek wou Loxton-toe ook gaan. (Ek het al Deon Meyer se
boeke, en hy het ook `n huis daar wat hy gereeld besoek.
Van die tonele uit sy vliek Jagveld is ook in en rondom
Loxton geskiet.
Daarna, die Gariepdam – SA se grootste dam wat meer
as 374m 2 beslaan. Ander dorpe waar ek wou aandoen
was: Victoria-Wes, Richmond, Hanover, Colesberg,
Norvalspont, Nieu Betesda en Middelburg…
Woorde & foto’s: GARTH HEWITT
BO: Garth se BEEMER staan reg vir die pad op die
Vanrhynspas.
V
andat ek my eerste BMW GS in 2010 goekoop
het, het ek nog altyd gedroom van `n “solo”-trip
– soos `n wafferse avonturier. So het ek net nog
nooit die geleentheid gehad nie, en soos dit sekerlik `n
man betaamhet ek nog elke keer so bietjie skuldig gevoel
om my vroulief by die huis te los as ek dit sou doen. Sy
ry ook motorfiets, en ek sou eers by mamma moes
toestemmig vra om `n solo te kon doen… Sy stem in, en
ek kon begin beplan! (Die roete het ek reeds al min of
meer in my kop beplan gehad, want ek het al lank hieroor
gedroom.)
Sy ry ook motorfiets, en ek sou eers
by mamma moes toestemmig vra om
`n solo te kon doen……
Saterdag 8 Julie: Ek vertek vanuit Brackenfell op `n
mistige oggend. Tot op Piketberg, omternt 150km, was
dit mistig, en ek kon skaars 100km per uur ry. Vier dae
en meer as 2000km se ry het gewag. Ek was opgewonde,
ek ek was op my geliefde GSA Adventure. Eerste stop:
Kardoesie net voor Citrusdal, en ek betaal hier net R45
vir `n ontbyt – kan jy glo! Volgende stop: Vanrhynspas –
en dis asemrowend mooi! Middagete was in Calvinia. Dit
was reeds na 12h00, en ek kon geen winkel meer oop kry
nie, so `n skaapvleispasteitjie en koffie moes doen.
Williston en Carnavon het gewag, en by die
ongelukstoneel kon ek `n oomblik van stilte hê. In
Carnavon is daar `n tradisie: Jy moet by die Bikkies Bar
stop vir `n koue een, en ek hou die tradisie gestand. 70km
Later teen 16h00, kon ek in Loxton stop met `n totaal van
780km vir die dag; so rapsie meer as wat ek beplan het,
maar dit was steeds lekker!
Aand-ete: Goeiste! Lamstjops en –ribbetjie met `n stuk
melktert daarna. Dit was perfek. Teen die volgende dag
was ek voor sonop al uit om seker te maak ek beleef iets
van die Karoo se sonsopkoms, en ek was nie teleurgesteld
nie!
(Ek kon
nie help
om vir die
ouetehuis
op Loxton
te glimlag
nie:
“Kom Tot
Rus”…)

Ontbyt: Ek besef in watter klein wêreld ons lewe. Ek
ontmoet BJ Vosloo se ma daar, Kobie – wat toevallig ook
die plaaslike NG Kerk se orreliste is. Ek loop ook vir
Jackie Pienaar wat ek 15-jaar terug ontmoet het, raak - `n
oud-joernalis kollega van my toe ons by Die Burger
gewerk het.
`n Karoo-ontbyt volg: maalvleis met eier en kaas op `n
roosterbroodjie. Mens kon die Karoo proé in díe lekkerte:
beste in jare! Tyd om pad te vat… Gariep-toe: 350km
verder met `n eerste stop op Victoria-Wes, nie te ver
daarvandaan nie. Ek kon egter nie vir Mannetjies Roux
hier vind nie. Wat `n jammerte. Ek moes vir `n wyle op
die N1 bly, en die hoeveelheid vragmotors was `n
malligheid! So ook die wind, én die verstommende getal
motors wat teen 160km per uur verbyswiep. Die
skokkendste van alles was die motors wat die vragmotors
op sperstrepe verbyjaag!
Richmond, die boekedorp van die Karoo volg, en hier
drink ek `n koffie nadat ek my brandstof weer opgetop
het. Dis Sondag 13h00. Na die koffie is ek weer oppad.
Die keer na Colesberg waar ek vinnig iets eet en toe die
Oranjerivier oorsteek Vrystaat toe! Ek kom so teen 15h30
by die Gariepdam aan met groot opgewondenheid.
Fototyd! Maar die foto’s doen nie gestand aan die volume
en grootte van die watermassa voor my nie.
Ek sukkel om te slaap, en die volgende oggend is ek
vroeg op om `n manjefieke sonsopkoms te aanskou
terwyl ek ontbyt geniet. Teen 08h00 verlaat ek die hotel
oppad terug na Colesberg en Norvalspont. Met `n ysige
oggend wys my termometer `n skamele 0 grade! `n
Vinnige foto van die NG Kerk in Colesberg, en toe oppad
na Middelburg waar ek my energievlakke weer oplig,
nadat ek die vorige nag onrustig geslaap het. Nieu
Bethesda was op die beurt, en die laaste 3 km was
stamperig met `n slegte grondpad – sinkplaat op sy beste!
Na `n paar lekker pannekoeke by `n padstal (die bordjie
by die padstal sê “Hang aan die hek, en jy sal vrek!)
Haha! - besoek ek die NG Kerk hier in die dorp vir nog
`n foto of twee, en toe weer die langpad. Graaff-Reinette
se Engen Garage was volgende in my visier. Hier het ek
eers `n lekker lang gesprek met die eienaar van die
vulstasie: `n mede GS-eienaar, voor ek myself en my
motorfiets hervul.
Amper daar! My volgende stop was die hotel in
Willowmore. Die kroeg hier se naam is die “Laaste
Watergat”, en hier drink ek `n koue een met `n paar
salami-stokkies. Ek is mal oor die plaaslike inwoners wat
mens in die dorpies se “watergate” ontmoet. Hulle stories
is altyd interessant. Die kroegman is ook die eienaar van
die hotel, en hy het so jaar terug die hele plek
opgegradeer teen `n bedrag van R1m.
My akkommodasie by die dam was die Stijl Hotel –
voorheen bekend as die Gariep Hotel. Hierdie hotel is
intussen in 2010 opgknap, en ge-heropen deur Gary
Player. Dié funky hotel is vol van Munro se kunswerke:
een van SA se voorste plaaslike kunstenaars.
My bestemming vir die dag was die Schulteheim Hotel
in Uniondale. Teen so 16h00 is ek daar na 540Km vir die
dag. Die koste vir my reuse hotelkamer (maklik plek vir
6 mense) en ontbyt ingesluit was maar R400 - `n steel!
Hier is ook `n imposante NG Kerk in Uniondale wat ek
gou besoek het. Middag-ete was by die Hungry Ghost -
`n restaurant wat so twee weke terug sy deure geopen het.

BO: -3 Grade!
Links: Richmond se
mooi NG Kerk.
Regs: The Hungry Ghost
op Uniondale.
Regs Onder: Die
alombekende Ronnies!
Dis `n lekker plek! `n Glas wyn kos R13 (wat ek 2 maal
kon hervul) en die pizza het maar R65 gekos! Wow!
Die volgende oggend was weer ysig toe ek so teen 07h00
op is. (Die termometer op die fiets het weer 0 grade
gewys, maar ek is seker dit was kouer!) Na ontbyt was
dit tyd om huis se kant-toe te draai via die R62. So teen
08h00 was ek op die pad. Teen dié tyd was dit minus 3
grade! Ysig, en oral langs die pad het plaaswerkers by
hulle vuurtjies gestaan om te probeer warm word. Dalk
was dit die koue, of dalk was dit die feit dat ek oppad
terug huistoe was, wat my ongemaklik gemaak het, en ek
moes stop vir iets warm. Ek moes terug werktoe die
volgende dag, so ek reken dit was maar die oorsaak van
my gevoel. My avontuur het einde se kant toe gestaan, en
dit het my krapperig gemaak… Warm koffie in
Calitzdorp, volmaak in Ladismith en `n vinnige stop by
die bekende Ronnies Sex Shop, oppad na Worcester waar
ek bene gerek het en `n laaste happie.
Teen 16h30 en 550km later, trek ek by de huis in. Alles
verby!
En ek het my seun se
goedkeuring vir die
keuse van sy
geskenkie: `n Klein
skapie (speelding – nie
`n regte een nie, haha)
wat ek in Loxton vir
hom gekoop het.
Totale afstand: 2250km
Gemiddelde spoed: 96km/h
Gemiddelde brandstofverbruik: 6.4l/100km of 15.62km/l
Likes op my Facebook: 1326 Smileys
Hernuwe en verfris… My binneste is reg… (En my
artikel wen die Ruslamere Monthly Trip Report Trophy
Jul 2017).

PONTA DO OURO
KUUSAMO
N A A S T E D O R P :
M a n g u z i , S u i d e l i k e p u n t v a n M o s a m b i e k
Ponta do Ouro (“tip of gold” ) is ‘n
dorp aan die heel suidelike punt van
Mosambiek en grens aan die
Mosambiek Channel – suid van
Maputo en net noord van die Suid-
Afrikaanse grens. Die area is
alombekend vir sy strande, dolfyne
en snorkel en diepsee visvang.
Ponto do Ouro is beslis ‘n paradys
en die moeite werd om te besoek!
Ponta do Ouro Kuusamo bied
pragtige vakansie akkomodasie
sowel as kampplekke in Ponta do
Ouro, Mosambiek. Elke kampplek
het sy eie ablusie en kombuis sowel
as elektrisiteit. Hierdie kampplekke
kan slegs met ‘n 4×4 voertuig /
karavaan bereik word. Die
kampplekke is sowat 'n km vanaf
die hoofstrand.
Daar word ook voorsiening gemaak vir gaste wat nie wil kamp nie – doen gerus
navraag oor ons selfsorg eenhede.
Kamp Staanplekke 6
Persone Per Staanplek 8
Toeganklikheid Slegs 4×4
Kontak persoon
Karen Viljoen
Kontak nommer
+258840374362
Epos
kuusamoponta@gmail.com

SCHOEMANSHOF
Potchefstroom (25km)
LekkerKamp
TokkelosBos is ‘n luukse boskamp en 3 Selfsorg eenhede.
In die Vredefort Koepel
Wêrelderfenisgebied. Ongeveer
150km van Johannesburg.Vanaf
Potchefstroom, 25km op die
Schoemansdrifpad uit. 600m
grondpad voor plaas, en ongeveer
2km gondpad op Schoemanshof tot
by kampterrein
TokkelosBos is ‘n luukse boskamp met 2 ruim
familie badkamers, elkeen met ‘n stort, toilet en
wasbak. Die kamp word as geheel verhuur aan 1
groep vriende of familie op ‘n slag. Die kamp kan
maksimum 17 kampeerders op ‘n slag
akkommodeer. Daar is nie elektrisiteit nie, maar
‘n sonpaneel verskaf lig vir die badkamers en
daar is ‘n gas geyser vir warm water.
Kontak Schoemanshof vir besprekings.
info@schoemanshof.co.za

op die
VLEUELS
van
FLAMINKE
Die fotografiese beloning van
geduld en om op die regte tyd
op die regte plek wees:
`n Sakkie vol mooi…
Woorde & Foto’s: PIERRE LABUSCHAGNE

E
k kamp met `n groep kinders langs die Langebaan Lagune. Ons is by Geelbek in die Weskus Nasionale
Park, en ek sien `n perfekte sonsak aankom. Ek raak op my senuwees, want ek is bang ek gaan nie betyds
klaarkry met ons program nie. Ek jaag… Die goue uur is besig om aan te breek! Gooi alles neer en
hardloop met die kamera… Betyds… Ek kry wat ek wil hê! `n Goue Afrika-sonsak by die flaminke!

P P
erfekte simmetrie
met
erfekte lig!

S
oms is fotografie net `n kwessie van geluk! Hierdie twee flaminke loop in perfekte
gelid met `n weerkaatsing wat die twee voëls skielik verdubbel in `n volmaakte
simmetriese spieëlbeeld van hulleself en mekaar! – Is dit bloot geluk dat mens soms
sulke foto’s kry? Op die regte tyd, op die regte plek…!

M
oenie
bang wees om met jou kamera se verstellings te speel nie. Fotografie het
nie gegote reëls nie, en alles hoef nie altyd 100% perfek te wees nie! Hier het ek
byvoorbeeld met my fokus gespeel om `n sagte effek te kry wat vir die spesifieke
foto lekker gewerk het. Die sagte droomerige effek is goed gepas hier.
A
sof
ek gevra het dat hulle so mooi
vir my moet staan…

D
ie
geheim van suksesvolle fotografie is om
jouself te dwing om uit jou gemakzone uit te
kom met waaraan jy gewoond is. Alles hoef
nie altyd in perfekte fokus te wees nie. Die
derdes-reël hoef nie altyd in plek te wees
nie. Beligting hoef nie altyd reg te wees nie.
Verskillende verstellings het verskillende
effekte op die eindresultate, en soms is
mens nét te bang om hiermee te
eksperimenteer. Klim uit jou boksie uit en
doen net die ongewone. Dit werk (soms)!
H
oekom
noem ons dit die “Goue Uur”…?

083 7764629

Vanwaar die idee?
LINKS BO: Denise McLoughlin se selfie in haar
MAZDA toerkar.
MIDDEL: Die MAZDA Toerkar
ONDER: Die Plaakboek en Prentjie
REGS: Grondpad se mooi
Ek wou lankal reis deur die
platteland van Suid Afrika – in
a camper; droom lustig voort
terwyl ek al die videos oor
roadtrips op YouTube kyk. In
die VSA word allerhande
voertuie in “campervans”
omskep! Baie verbaas sien ek
iemand in SA het ‘n klein kar -
‘n Uno - verander in ‘n toerkar
– en ek wonder oor my Mazda?
Ek is sak en pak na die slim
bron toe, kar word opgemeet
en ja ek kan in hierdie ou
Mazda-tjie slaap!
Groot was die opwinding toe
die kar (soos in die foto)
arriveer, terwyl ek nog
bedkussings mooi oortrek en
die nodige gordyntjies maak uit
die twee kante van ‘n ou
duvetoortreksel. Ek sit vir ure,
en kan net nie glo hierdie
droom is moontlik nie! Ek wil
hê dit moet vroulik en vintage
lyk.
Na die aankoop van ‘n
braairooster, ‘n blinknuwe
kampketel, klein 1-man
eierpannetjie en spaar
gashouertjie, kom ek al nader
na gereed – moet sê my moed
wou my soms begewe! Wil ek
regtig solo gaan?
Sommige vriende twyfel sterk
oor hierdie vrou-alleen reis en
waarskuwings laat my besef
my vriende gee om.
Maar nouja ek droom al lank
en hier is nou my kans op ‘n
redelike bekostigbare manier te
reis…
Op die foto hieronder is my
tafel wat buite gebruik word
op sy opvou bene, maar
saans word dit my bedside
tafel – die woorde wat ek
daarop ge-decoupage het
verwoord alles wat hierdie
avontuur vir my beteken!
So begin die beplanningpadkaarte,
boeke en google
word bekyk – ek weet net
dit moet by ‘n rivier wees -
dis hoe ek op die
Breederivier besluit - die
River Goose Camping net
buite Bonnievale – ‘n dorp
waar ek al voorheen was.
Vandaar vat ek ‘n pad oor
Stormsvlei en
Riviersonderend na Greyton,
nog ‘n mooi plek om te
verken (wat toe op die ou
end nooit gebeur het nie!)
Okt 2018
DENISE SE
ROADTRIPS IN DIE
MAZDA TOERKAR
MAZDA TOERKAR

My Eerste Solo Road Trip
LINKS BO: Ontspan met my joernaal: Woorde
wat reis inspireer en ‘n glas wyn.
REGS BO: Beautiful Breede Rivier
River Goose Camp
Bonnievale Blue Moon:
Stanford
Ek vertrek met ‘n netjies gepakte kar, ‘n oorvol koelboks, togsak met klere, kampstoel, tentjie en
braaigoed onder die bed gepak. Allerhande ekstras vir die wis of die onwis – groot vrystaande flits –
volgelaai, ‘n kleiner liggie wat met twee batterye werk en twee kerse- daar is mos glo nie elektrisiteit by
die kampplek nie.

Die oulike boekrak –kassie
staan kiertsregop agter die
bestuurderssitplek, wanneer jy
in sleeping- mode is en
wanneer altwee voorste
sitplekke ver vorentoe geskuif
is. Terwyl ek ry is allerhande
goed op ‘n plek waar hy eers
later gebruik gaan word- so
word die bed langer gemaak
met ‘n houtraam wat inskuif
agter die voorste
passasierssitplek… en o weë
die draai-knop van die stoele
sit doer in die middel van die
kar- wel niemand het gesê dit
gaan maklik wees nie!’
So het ek sonbril op, musiek
MP3 dingetjie is in die
aansteker se plek en speel
lustig musiek. O ja ek het ‘n
signature tune: “ON THE ROAD
AGAIN “, van Willie Nelson –
dit voel so reg vir ‘n road trip!
‘n Verdere gadget is so ding
wat jou selfoon kan vashou op
die dashboard- sodoende kan
jy videos neem van die pad
terwyl jy kommentaar lewer of
selfs ‘n video maak van jou wat
praat…ja ek weet dit kan
gevaarlik wees maar voor die
dag verby is, het die
Sjineesgeboude ding afgeval
en is nog nooit teruggesit nie!
Ek ry al singende met my petjie
op my kop tot in Bonnievale –
stop vir broodjies en blitz. 8km
verder lê die kampterrein op
die Breederivier en het heerlike
koelte bome, is ongerep, maar
ek voel tog so bietjie alleen tot
twee jong paartjies hule tente
opslaan so 40 meter van my af
met ‘n bos tussen-in. Ek slaan
kamp op- herpak alles waar ek
dit wil gebruik – sit my oulike
tafel op, sit die ketel oor die
gas en haal diep asem op die
rivierwal. Lekker!
Later tog (probeer) ‘n vuurtjie
aansteek vir die geselligheid
(eintlik het ek sekere gaar
kosse saamgebring) Maar die
blitz is nie genoeg nie en die
ding rook- vind toe eers later
uit die hout was te nat.
Toe volg die drama van my
Mazda gereed kry vir slaap –
die sg sleeping -mode. Ek kom
agter jy moet maar elke keer
as jy iets wil he eers iets
anders uit die pad skuif. maar
ek WOU mos kamp in’n kar. Ek
verleng die bed maar moet
seker maak ek het alles uit die
koelboks daar onder. Ek sit
boekkassie regop- alweer
oorleun en sitplek skuif! Ek
moet die mooi oorgetrekte
skoendoos met my brille en
pille, kers en vuurhoutjies (vir
die nag) en my oorfoontjies om
radio te luister op my slimfoon
eers uitgrawe en byderhand
kry. Nou kom die tafelblad so
langwerpig langs die bed en
rus op die twee sitplekke- voor
en die een wat agter oorgebly
het (omdat ek in die stad ‘n
derde mens will kan vervoer)
Hierop pas alles wat enige
mens langs sy bed sou wil hê –
vir my natuurlik boeke en ligte,
water, pille, powerbank vir die
selfoon se laai ‘n eetdingetjie
vir laatnag. Nou moet die “boot
“mos toe en sy blink sonskerm
moet op vir privaatheid – nouja
díe is ook met toutjies ens vas.
Probleem is ek kry nie die”
boot” om behoorlik toe te maak
nie- iets keer- ek skuif goed en
probeer alles en begin
mompel/skel.
“Dis nou net daar wat
ek die twee fris
jongmanne – my buregaan
haal om te help!”
Hulle kan net nie glo die tannie
gaan in hierdie karretjie slaap
nie, en alles lyk so gerieflik??
Ten einde laas moes hulle net
my matraskussings dieper
inskuif vir die knip om te werk.
Mense, weet julle hoe lekker
slaap mens met so oop kar
venster langs jou- op jou sagte
kussings met jou drie liggies vir
lees en hier vlak by jou sing die
voëls en kriek die kriekies en
vloei die rivier! Heerlik- net ‘n
skietgebed dat ek tog nie in die
nag sal moet toilet toe gaan
nie want dis bitterdonker en
nie so naby nie!! En raai- toe
slaap ek regdeur en wat ‘n
mooi prentjie om te sien as jy
wakker word en die lug is vars.
Die tweede dag daar was ‘n
hoogtepunt! Mense wat my
ken weet hoe mal ek is oor in
riviere swem en roei…ek sit
nog so lekker met my laptop
en ‘n koue Windhoek biertjie
toe sien ek hier kom ‘n kano
met 2 manne verby geroei! Ek
spring op en waai en roep/vra
is dit hulle kano en waar kan
ek een kry and “lo and behold”
hulle roep: “Would you like to
have a go?” Toe spring ek vir
die naaste jetty- hulle gaan
haal so ewe ‘n lifejacket en ek
sit voor met die een spaan, en
nodeloos om te sê - ek is in die
sewende hemel want dis mos
my prentjie van kamp by ‘n
rivier!! Ek neem fotos en ‘n
video en toe ek hoor hulle is
met ‘n kerkkamp daar toe weet
ek- dit kan net die Here wees
wat alles so perfek bewillig!
Daar kom toe ook ‘n ander
jong paartjie wat ‘n klein
tentjie opslaan reg by my- en
ons raak aan gesels en later
braai hy sommer my twee
skaaptjoppies en dun
kaaswors.

So het elke ding sy
plek en moet dit in ‘n
sekere volgorde
ingepak en weer
uitgepak word. Oh
the joys of camping!!
Let op my oggend
teetafel met
teepotjie en fyn
koppie, wat praat
hulle van glamping?
So kan kamp ook
romanties raak in
die ware sin van die
woord.
Ja-nee River Goose
sal my beslis weer
sien.
Ons drink van hulle pink gin
en sit gesellig en lees terwyl hy
probeer visvang maar die wind
hou nie op met waai niedaarom
het ook nog nie in die
rivier gaan swem nie!

En so kom my tweede nag se
slaap en ek rig my in met ‘n
kers ook om vir die al- flouer
lig van die groot flits (wat so
lekker by die vuur werk vir die
braai) op te maak. Ek slaap
soos ‘n baba- en ek weet
hierdie road trip ding gaan vir
my werk!!
Toe ek oppak en ry en ek kom
bo by die teerpad toe voel ek
weer die tintelende besef dat
ek regtig nou ‘n road trip doenop
my eie – lekker vry om te ry
of te bly. En die gevoel van
selfstandigheid laat my opkyk
na die foto van my Ouma
Troskie – wat ek voor in die
karliggie se plek gesit het – sy
wat my inspireer het om te
reis!! Kom wat wil. Groot
respek vir die feit dat sy op
ouderdom 78 alleen Europa toe
is vir ‘n toer. Nou loop ék die
pad Ouma – net op kleiner
skaal.
Nou raak die pad meer
onbekend –gaan nou oor
Stormsvlei na Riviersonderend
en dan wil ek tóg die grondpad
agterom na Greyton neem al
waarsku almal teen
grondpaaie. Ek voel nou
sommer braaf. Skielik sien ek
‘n padstal/restaurant by die
Stormsvlei rivier en net daar
stop ek en sjoe wat ‘n oulike
retro plek is dit! Nuwe
tydskrifte op koffietafels, Wilde
Braambos likeur om te proe,
heerlike tee en skons en
padstalgoeters om te koop! Dis
nou mos reis- stilhou, fotos
neem, tee drink, en geniet…
Net daar begin my dag
verkeerd loop. Ek vat die
grondpad- lyk nie te sleg niemaar
die berge en plase is toe
nie so baie mooi nie - en die
pad is plek –plek maar
sinkplaat en dis stof en dis ver!
Ek sien ook my selfoon is besig
om vinnig pap te word. Toe ek
uiteindelik by Greyton kom en
ek sien die kampplek- wat op
die Internet gespog het met
twee riviere wat daar saamloop
ens ens, toe voel ek glad nie
veilig of seker nie. Ek sien ek is
alleen daar- die ablusie is
basies en ver en waar is die
riviere? Die vrou in beheer is
ongeërg oor die digte bosse
tussen jou en die
rivierstroompies. Die bosse is
donker en ek besluit híer bly ek
nie. Nou is dit 2nm en baie
warm en my foon is feitlik pap.
Ek moet nou ‘n ander slaapplek
vind. Ek bestel roomys en
sjokoladesous by ‘n vriendelike
koffiewinkel terwyl my foon
bietjie laai en hoor dat daar nie
‘n ander kampplek naby is nie.
Nou dink ek Botrivier?
Caledon? Het ondertussen
besluit ek wil nog net een aand
kamp want huislike dinge roep
my terug. Niks op Genadendaldie
SAPS op Caledon praat van
Vloedbos so 29 km uit op die
Bredasdorp pad—dis warm en
my foon is net so entjie gelaai
– ek ry en ry – is naderhand 30
km van Napier en ek wil juis
eerder in die rigting v d Kaap
gaan- so toe ek skielik ‘n
afdraaipad na Stanford 23 km
sien, toe vat ek hom. Dit word
laat en ek raak nou moeg van
al die onsekerheid. Kry
gelukkig ‘n oase naby Stanford
- Blue Moon- in ‘n mooi tuin
met ‘n houthuis-kombuisie,
skoon geriewe, ‘n boom
hangmat en elektrisiteit het! Ek
eet sommer oorskiet vleis en
kruip vroeg in met ‘n selfoon
wat vet gelaai is – so dit voel
goed! Die R150 vir die nag was
dit werd.
Ek ontdek net voor ek ry dat
hulle ook ‘n plaasdam het vir
swem, maar ek is nou op pad
na die dorpie Stanford met sy
outydse huise, mooi tuine en
oulike winkeltjies. Omdat ek
weet die Kleinrivier daar is
swembaar het ek op hierdie
warm dag my swemklere onder
aan. Ek vind die mooiste plek
om te swem en dis
“exhilarating” om alleen in die
rivier te swem-ek keer sommer
‘n huishulpie voor om van my
fotos te neem.
Lekker afgekoel pak ek die pad
huis toe- via Hermanus oor die
Theewaterskloofdam – wat
weer water in het- en oor die
Franschhoekpas. Ek kom warm
en moeg tuis maar baie
tevrede en gelukkig met my
eerste solo road trip!
Hierbo is my
lekker bed
waar ek
sommer vroeg
ingeklim het…

Die lekker van Road trips!
Aangesien my volgende road trip nog voorlê wil ek in hierdie nuusbrief kyk na wat werk met die
kampstorie, en wat nie! Ek begin sommer by die eintlike road trip – kyk mens moet mos seker darem by
‘n paar dorpe verbyry-dit ís mos ‘n reis en die opwinding van die langpad is deel daarvan; dit kan maar
‘n grondpad ook wees: -off the beaten track!
LINKS: Langpad,grondpad
teerpad en windpompe!
REGS: Die Studebaker van
daardie jare- Ouma s’n was
ook so groen!
Ek onthou die opwinding van baie vroeg opstaan as kind en donker die pad vat vir ‘n vakansie, natuurlik
met die onvermydelike padkos in ‘n mandjie – die gewone soos frikkadelle, hardgekookte eiers en
toebroodjies afgesluk met koffie uit ‘n fles. Net daar het ek hierdie avontuurlus van reis ontwikkel – ek is
altemit darem my Ouma Troskie se kleindogter en sy het sommer Europa toe gereis op 78 jaar! Sy het
summier in haar Studebaker Champion geklim en Kaap toe gery vir die Van Riebeeck feesjaar.

Ja daar is ‘n tyd en plek vir
vlieg en lekker outydse treinry,
maar daar is iets baie romanties
aan ‘n road trip! Nooit gedink
ek sal met my 20 jaar oue
karretjie weer die langpad
aandurf nie…maar die Internet
se YouTube het my tot nuwe
insig gebring- want in Amerika
omskep die nomadies-geneigde
mense al wat ‘n ryding is in ‘n
sogenaamde campervan! Tot
ou skoolbusse word ‘n
rondreisende huis! En hulle is
nogal ernstig ook oor die
“off the grid” ding –hulle het
dikwels hulle eie krag en
gebruik bv “Compost toilets.”
Dankbaar…
Terug na my toerkar ervaringkan
nóu nog nie glo dat ek
sulke half-sorgelose en
betreklike goedkoop reise kan
neem nie!
Gelukkig is hier talle mooi
roetes om te ry in die Wes –
Kaap. My kop staan ook
verder Karoo toe – meer
hieroor later…
Praktiese
benodighede
Ek het agtergekom wat
belangrik is vir my en wat kan
maar bly. Ek moet musiek hê
vir die ry- radio is goed tot jy
die sein verloor, maar ‘n
vriendin gee toe vir my die
oulikste FM Modulator waarop
jy musiek laai en dan in die
motor se sigaretaansteker sit
en dit deur jou motorradio
speel. Wat ‘n plesier!!
Ek het agtergekom wat belangrik
is vir my en wat kan maar bly.
Ek moet musiek hê vir die ryradio
is goed tot jy die sein
verloor, maar ‘n vriendin gee toe
vir my die oulikste FM Modulator
waarop jy musiek laai en dan in
die motor se sigaretaansteker sit
en dit deur jou motorradio speel.
Wat ‘n plesier!!
Nog iets is padkos- of darem
tenminste ‘n paar lekkernye en
koue water. ‘n Sonbril, ‘n
padkaart en wat ook lekker is, is
‘n selfoonhouer wat jy aan die
dashboard vassit. Ek neem dan
soms my stem op met die
selfoon wat kommentaar is op
die reis.
Kampplek
voorkeure
Wat die kampplek betref, ek
moes al vir ‘n paar vriende
gerusstel dat ek nie soos die
Amerikaners sal “stealth
camping “doen nie- dis nou as
jy sommer by ‘n groot
parkeerarea of iewers in ‘n
straat of langs die see in jou
motor slaap terwyl jy nie eintlik
daar mag wees nie- hulle maak
vensters op verskeie maniere
toe sodat niemand weet van
hulle nie. Hulle sal byvoorbeeld
sommer gaan stort of was by ‘n
publieke plek soos ‘n gym…
Nee ek sal maar daai
avontuurtjie los en by
kampplekke met behoorlike
ablusies en sekuriteit oornag.
Maar hier begin ek uitsoekerig
raak – en moet dus vooraf my
navorsing doen oor
slaapplekke.
* Ek soek ‘n rustige kampplek
naby water- see, rivier of
swembad met genoeg skadu.
* Ek wil eerder voëls hoor en
die gekabbel van water bo
besige kommersiële vakansieoorde
met jou bure se musiek
of kinders wat raas!
* Skoon ablusies met warm
storte.
* Elektrisiteit is nie noodsaaklik
nie- ek verkies lamplig, kerslig,
flitslig – veral as jy so lekker
sterk losstaande flits het— so
sien jy ook makliker die sterre.
* Sekuriteit Rustigheid is een
ding maar mens wil ook nie te
afgesonderd wees nie- ek is
immers ‘n vrou op my eie!
* Wat ook nogal vir my werk is
‘n dorpie binne ry-afstand –een
wat ‘n koffiewinkel en dalk ‘n
oudhede winkel het. Ek geniet
dit om fotos van plattelandse
kerke en ander ou geboue te
neem. Algemene handelaars of
kleindorp- informele
supermarkte is ook anders en
interessant- ek het tot al
papierpoppe, dorpie se winkel
gekry!
Moontlike
verbeteringe
Wat my voorbereiding en pak
van die Mazda betref- sal ek
dalk net minder klere en
gebruiksgoed saam neem- ek
hoef seker nie régtig my
porselein teepot en fyn koppie
saam te neem nie, en ek moet
beslis my koelboks wat as
yskas dien op ‘n meer
toeganklike plek pak. ‘n Seil
afdak of gazebo langs my kar
sal ook welkom wees- plek om
goed uit te haal en daar te
los??

Ander ding wat regtig
belowend lyk is ‘n Baby Weber
braai wat met charcoal werk
en klein is vir pak; jy kan dit
op ‘n tafel laat staan vir
gemak, alhoewel ek nog dink
‘n regte-egte hout vuur is die
beste! Daai om die vuur sit en
droom of gesels met miskien
‘n koffiekan op die kole is deel
van kamplewe
Nuutste
toevoegings
tot my
kampgereedskap
Ek is lid van ‘n facebookblad -
Kamp Mal. Ek deel my storie
en vra waar kan ek ‘n
2dehandse gazebo of sytent
kry – Let wel in die KAAP!
Mense wat ‘n reaksie! Almal –
meestal in die Pretoria
omgewing -bied tente/gazebos
aan vir R2000 of R1650 (net
twee maal gebruik?) ens ens.
Ek skryf terug – Ek soek iets
góedkoop en maklik en in die
Kaap – en hier kry ek ‘n
boodskap van ‘n dame wat
kamp, wat glo die foto van my
kamptafel met ‘n bottel wyn
op gesien het, en sy bied ‘n ou
gazebo gratis aan in ruil vir
“bietjie van my wyn!” En sy
bly hier in Goodwood!
Ek is die volgende dag daar
met ‘n hele nuwe bottel wyn
en nou is ek die eienaar van ‘n
donkerblou en wit gazebo –
miskien moet ek byvoeg – ‘n
onkapabele eienaar – want ek
sal nooit die ding alleen kan
opslaan nie… dis klomp pale
met nommers en definitief ‘n
tweeman-job, met een wat
verkieslik weet wat hy doen!
Dan moet mens nog met die
Kaapse ook rekening hou.
Ander ding- daar sien ek mos
‘n klein Bushbaby weber-tipe
braai vir net R199.00 by ‘n
supermark- nogal met ‘n blou
deksel wat by my kar pas -
kyk, nou sal daar gebraai
word- en niks gesukkel met
nat hout soos laaskeer nie!
So tot na my
volgende
trippie bly ek
die Happy
Camper.
Denise

Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)

Visrivier
“Ek haal diep en
stadig asem en ek
kyk, neem waar,
analiseer en elke
boerbok lammetjie
met
omkruloortjies
wat uitbundig die
koel van die laat
middag geniet,
skryf 'n stuk
bewondering en
dankbaarheid in
my hart: dankbaar
vir die lewe en sy
voorregte.”
Daar kom soms tye in 'n mens se lewe
wanneer jou beplanning so 'n wilde
knoop in die kabel kry, en dan sprei daar
'n heerlike avontuur voor jou uit.
Vrydag het my ietwat saai naweek
beplanning van huis skoonmaak en
rugby kyk, 'n wonderlike vooruitssig
geword, toe my oefenmaat vra of ek
saam met hulle na hulle lodge op die
Visrivier wil gaan.
Na middagete het ons die luukse motor
se groot neus Suid gedraai en onder die
berge en heuwels rondom Windhoek
uitgery, Bolangse gesprekke oor
gebeure en die lewe het die pad korter
gemaak. By Rehoboth se indraai, waai
'n paar losloopkinders opgewonde agter
haasbekkies en snotneusies uit, en my
hart begin sy pas versag en ek dink.
Anderkant die dorp toe ons pas versnel
en die gesels 'n laaste paar druppels
word, gee ek my oor aan die sintuie om
die wonder en die mooi om my te beleef.
Ek haal diep en stadig asem en ek kyk,
neem waar, analiseer en elke boerbok
lammetjie met omkruloortjies wat
uitbundig die koel van die laat middag
geniet, skryf 'n stuk bewondering en
dankbaarheid in my hart: dankbaar vir
die lewe en sy voorregte.
Soos die son koers kies agter die
westerkim, en hy net so af en toe loer
agter ysterklip rantjies, trek my hart 'n
kniekombersie oor die week, sy gebeure
en uitdagings en ek ontspan. Kalkrand,
Die Visrivier Skeurvallei lê
uiterstek in sy volle glorie. Dis
hier waar jy sterre in die aand
kan pluk soos ryp vrugte. Dis
Afrika en dis skoon lug.
Mariental - lekker Wimpy koffie en
bene-rek, Keetmanshoop en toe draai
ons weg Lüderitz se koers. Maar voor
ons die weskus bereik swaai ons weer
suid op 'n grondpad tussen melkbos en
niks en bar en droog in. Ek klim uit en
maak die plaashek oop, en 'n bang lam
roep in die donker na sy ma, ek ruik die
geur van vars skaapkraal en sien 'n entjie
weg die dowwe liggie op die voorstoep
van 'n afgeleefde plaashuis… Verder is
dit stil. Afrika druis deur my are, en ek
is trots en dankbaar vir sterreryke
hemele en onbesoedelde lug soos net
Afrika kan gee.
Na nog twee hekke en talle naggeluide,
draai ek die venster 'n entjie af en vir 'n
paar sekondes kom warrel die vars,
skoon windjie saggies teen my wang en
in my neusvleuels vas. Ek sug diep, en
bekommernis en moeg delta uit my
wese uit.
Sewe ure na vertrek stop ons voor die
eenvoudige dog luukse lodge met sy
asemrowende uitsig oor die Visrivier se
gange. Charlie, die vriendelike Namagebore
gasteverhoudings bestuurder
groet laggend en die skrefies-oog plooie
regoor sy gesig glinster in die
koekeloer-halwe-maan se glans. Hy lei
die weg na die eenheid op die verste
punt. Die wind huil kermend om die
hoeke toe ek die donskombers styf teen
my kennebak trek en soek na die
soetewonder van slaap.
Die
Luislang
Die opgewonde gekwetter van die vroue
by die wassery, het vir 'n oomblik my
aandag getrek, maar my toe nie weer te
veel daaraan gesteur nie.
Dis eers toe Max met sy doodonskuldige,
vriendelike Afrika gesig my diep in die
oë staar en half verleë vra: "Meneer, vang
meneer die slange" dat my maag 'n 180
grade omwenteling maak, en die
speeksel in my mond koers kies na wie

weet waar. Ek antwoord hom nie dadelik
in woorde nie, maar my poging om op te
staan uit die stoel, waar ek op die dek sit
en oor die watergat kyk, het 'n reuse
glimlag oor sy reeds vriendelike gesig
laat kruip.
"Watse slang is dit Max?" skuurpapier
dit uit my keel uit. "Dis die luislang
meneer". "Daar's dit nou" spoed die
gedgates deur my kop. Ek het in my lewe
nog nie 'n slang gevang nie, en klink my
dis ook nie een van daardie wat jy
sommer met 'n besemstok uit die lewe
help "omdat hy die lewens van mens en
dier bedreig het nie". Hieride een moet
gevang word en bewaar word.
Met wankelende knieë en 'n hart wat reg
agter my mangels bons, stap ek na die
wassery. Om die laaste draai staan
wassers, strykers, kokke en die toergids
my met bewondering en inwag. "Daar's
dit!" dink ek by myself. "Meneer moes
nie eers opgestaan het uit daai stoel nie,
en as hy moes, dan moes hy sommer in
die teenoorgestelde rigting ingehol het,
weg van die waskamer af" koggel my
brein my. "Vandag moet jy nie bang
wees nie Pappie, vandag is dit vreeslose
heldemoed uit 'n ander wêreld wat jy sal
moet opdiep" treiter ek myself verder.
Skielik is ek vies vir myself dat ek ooit
Jungle Book saam met die kinders gekyk
het, want daardie slang wat met 'n
smalende glimlag op sy gesig op die tak
opgekrul lê, is vir ewig in my gemoed
gegraveer.
Ek sien hom in my geestesoog lê op die
deur se klein kantjie en wag dat ek voet
aan wal sit in die waskamaker, sodat hy
op my kan val en elke stukkie suurstof en
koolstofdioksied uit my uit brose lyf kan
wurg.
“Met krakende ribbes en tong
wat by my mond uithang
word ek kop eerste ten
aanskoue van gillende
personeel heel ingesluk.”
"Toemaar hy sal eers by jou
"lovehandles" en paar nommer 9's moet
verby kom, dit gaan nie sommer net vir
heel insluk wees nie", koggel my
selfbehoud terug.
"Waar's hy Max, is hy groot?", hoor ek
myself vra deur die opgewonde vroue
stemme. "Hy is daar agter die
wasmasjien, maar hy is darem nie so baie
groot nie" glimlag Max weer na my kant
toe, terwyl hy die swembad se skepnet
met die lang handvatsel opnuut
annekseer in sy linkerklou vir sy eie
beskerming. Ek loer vinnig na die bokant
van die deur, en betree die waskamer
waar seeppoeier en stasoft geure mildelik
rondhang. Ja, daar gaan sy stert nou net
agter die masjien in, sien ek en is innig
dankbaar vir die beskerming van die
industriële wasmasjien wat tussen my en
satans-kind staan. Ek leun versigtig oor
die rant, en sien die arme dier is bietjie
verbouereerd. Dink nie dit was sy plan
om vasgekeer te word nadat hy net
lafenis in die koelte van die waskamer
kom soek het nie.
"Meneer sal hy nie vir meneer pik as
meneer so naby aan hom kom nie?" vra
Max hier van gater af, en ek hoor selfs sy
glimlag het 'n ander pad gaan loop. "Nee
Max, hierdie slange pik nie, hulle mond
is vol klein, fyn tandjies, en hulle dra nie
hulle se gif soos die ander slange wat ons
hier kry nie." Max skep moed en gee 'n
halwe tree nader aan my en die masjien
en die slang. Slang se kind begin vlug,
weg van my af, en ek kry kans om 'n
asemteug te steel. Sonder dat my brein
enigsins, enige opdrag uitgegee het, skiet
my regterhand na vore en gryp die
gedierte aan die punt van sy stert.
Duidelik is dit nie sy gunsteling
tydverdryf nie, en vererg hom op die
plek. Hy vlieg om met wydsperrende
mond en mik na my hand. Terstond stink
ek gerieflik en lieflik net daar op die plek.
Max beweeg twee treë terug deur se kant
toe, ek dink nie dis vrees se skuld nie.
Luislang besluit om sy kop te volg, en
peil kronkelend reguit op my af. Hoewel
ek nie goed was met hoog-of verspring
op skool nie, kombineer ek altwee sporte
instinktief, en seil deur die lug soos 'n
wafferse Russiese ballerina. Die wasser
wat gewaag het om haar kop by die deur
in te druk vir 'n voorste sitplek van die
aksie, gil 'n Damaragil wat die melk laat
suur word in die koelkamer. Meneer
vlieg dan reg op haar af, wat verwag 'n
mens anders? Max het ook 'n paalspring
truuk met die swembad net getrek, en
beland tussen 'n klomp kartondose wat
doodonskuldig in die ander hoek van die
waskamer staan.
Luies skrik weer en mik vir die deur,
presies daar waar ek toe geland het. Ek
kry nie eers 'n skietgebed reg nie, ek
staan net, verlam tot in my kleintoontjies
in. NatGeo Wild se manne staan met
hulle Aussie aksente voor my en lag
oordrewe in die kamera, terwyl hulle
kaalvoet agter groter luislange as ek
aanhardloop. Hulle duik deur die lug en
met die swiep van een hand gryp hulle
die gedierte agter die kop. Ek mik, ek
gryp, ek mis, en slang skrik en hap weer
na my. Weer skrik ek vir Max tussen die
kartondose in. Luislang smaak die geur
van vars oordrewe adrenalien, en stuit nie
meer vir my nie.

En dan sien ek dit. Die donkergroen
plastiek emmer wat skuins agter die deur
staan. Soos blits kry ek hom beet en dop
hom op, sekuur reg agter die luislang se
kop, sonder om sy skedel te kraak. Hy
wurm homself daaruit en peil op Max af
wat herstel het van die kartondose. Waar
hy die besem gekry het, weet ek nie,
maar hy druk die slang se kop met die
besem se hare vas en sê opgewondebenoud:
"Vang hom nou meneer".
Meneer maak so en reik dapper uit na
waar die nek sigbaar is tussen die hare
van die besem. Binne enkele millimeters
van aanraking bevry die slang homself en
hap weer na my hand. Daar's nie tyd vir
skrik of stink nie, die slang is op my. Ek
kry weer vir groen emmertjie aan die
hingsel beet en dop hom hierdie keer 'n
klein bietjie harder om op die slang se
kop. Hy's vas. Ek het hom! Presies agter
die kop, met wysvinger en duim kry ek
hom beet en ek hys hom ten hemele vir
almal om te aanskou. Applous en
bewondering dreun oor die werf, en ek
raak trots. Vir die eerste keer in my hele
lewe, 'n lewendige luislang met my eie
hande (en 'n emeer) gevang.
Ek soek vir bietjie ekstra bewondering in
die oë van hulle wat op my vertrou het,
toe die slang se stertpunt onverwags aan
my kaal arm raak. Ek skrik, ek gril, ek
wil gooi, ek wil dekking slaan, maar ek
staan en ek hou en ek is dapper. Hy wil
sy lyf om my arm krul, maar geen slang
sal ooit daardie voorreg hê om homself
aan my te verklewe nie. Ek kry die punt
van sy stert met my dom hand beet, en
dra hom in die hangmat posisie. Met
vaste tred begin ek stap, stop af en toe om
vir nog 'n nuuskierige te wys, maar ek is
vasbeslote dat ons ontmoeting basies oor
is. Wysvinger en duim kramp saam,
maar neergooi gaan ek hom nie, laat val
ook nie. Ek sal hom die waardigheid
bewys wat hom toekom, maar nie nou nie
en ook nie hier nie.
Ek laat sak die een en 'n halwe meter
gedierte in die koel water van die
watergat naby die lodge en kyk met
dankbaarheid hoe hy gedetermineerd
weg van my af swem en skuiling vind in
die pakkie klippe aan die anderkant van
die gat. Hy het my domhand bemors,
waar ek hom vasgehou het, en die reuk
hang swaar soos varsgebakte brood in die
plaaskombuis om my. Nie eers die
afspoel in die watergat kon dit blus nie.
Ek is trots, ek het 'n luislang bewaar, en
mense se lewens gered, nie dat hulle ooit
in gevaar was nie, maar ek voel tog soos
iemand wat iets gered het.
Ek hoop net die dubbelband kelkiewyns
is op hulle hoede as hulle vanaand kom
water drink, dink ek terwyl ek probeer
om die kramp uit my regterhand te vryf.
Okutala Etosha Lodge
Namibië
“Ek soek vir bietjie ekstra
bewondering in die oë van
hulle wat op my vertrou het,
toe die slang se stertpunt
onverwags aan my kaal arm
raak. Ek skrik, ek gril, ek wil
gooi, ek wil dekking slaan,
maar ek staan en ek hou en
ek is dapper. Hy wil sy lyf om
my arm krul, maar geen slang
sal ooit daardie voorreg hê
om homself aan my te
verklewe nie.”

Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)

LIKBEKER KOFFIE
kom uit die hartjie van Montagu, wat met
'n innoverende lug-rooster metode en top
gehalte Arabica bone ‘n suiwer geurige
Bkoffie produseer met ‘n heerlike aroma.
KOOP

Adverteer.
jou besigheid hier.
Stuur n epos aan: rikus@lekkerkampplekke.co.za
Rikus Truter
Kamp Paklys
2 0 3 1 0 0
C u s t o m e r s
P a g e V i e w s
3 6 9 7 6 V i e w s
1 6 , 8 0 0
L i k e s
3 , 1 8 4 , 3 8 5 o o r
P o s t r e a c h
f o l l o w e r s
( 6 0 1 5 7 )
1 2 m d e t y d p e r k
a a n l y n
D o w n l o a d s
( d e s
t y d s k r i f
W e b b l a d
2 0 1 8 )
g e b r u i k e r s
5 1 2 , 6 5 3
9 1 % v a n o n s g e b r u i k e r s e n L e d e w o o n i n S u i d - A f r k a
Gegrond op statistiek en databasis van 300 000 plus lede
Jy is welkom om met ons kontak te maak om jou
kampverwante besigheid te adverteer.