2GIVE BAX2Give 2019

Inloophuis Oude IJssel
30 Tekst: PR Inloophuis Oude IJssel Fotografie: Wendy Stevering 31
‘Je hebt hier
niet het gevoel
ziek te zijn’
‘Ik heb zoveel aan de yoga gehad’
Unaniem zijn ze in hun mening en ervaring over het Inloophuis. “Een warme deken, vertrouwd,
ongedwongen, een plek waar je je zelf kunt zijn en waar je niemand iets hoeft uit te leggen. Een
huiselijke ontmoetingsplek voor mensen met kanker en hun naasten waar op verschillende manieren
wordt bijgedragen aan een betere kwaliteit van leven.” Tineke en Ellen (gefingeerde namen)
vertellen graag wat hen motiveerde om naar het Inloophuis te gaan.
‘Tijdens de massage denk ik even niet aan kanker’
”Via coach Clemence, kwam ik in contact met
het Inloophuis. Zij vertelde wat het huis voor mij zou
kunnen betekenen en dat sprak me aan”, vertelt
Tineke, moeder van twee jonge kinderen. Ondanks
dat gasten kunnen kiezen uit een groot en divers
aanbod aan activiteiten, koos Tineke voor de
wekelijkse massages. “En daar heb ik héél veel aan
gehad.”
Ellen daarentegen kwam op een heel andere manier
in aanraking met het Inloophuis. “Op een dinsdag
liep ik verdrietig, emotioneel en gefrustreerd over
mijn ziekte op de markt, tegenover het Inloophuis.
Op dat moment dacht ik: en nu ga ik naar binnen.
De ontvangst door de gastvrouwen was zo hartelijk
en warm, het klikte meteen. Weg die drempel.”
Sporten was een belangrijk onderdeel in het leven
van Ellen maar dat ging niet meer. In overleg koos
ze ervoor wekelijks yogalessen te nemen. “Geweldig,
wat heb ik er veel aan gehad. Tussen de middag een
kop soep, een kop thee, al die aandacht, mijn dag
kon niet meer stuk. Een echte oppepper. Ik voelde
me kind aan huis, heb er heel veel baat bij gehad en
kan het echt iedere betrokkene aanraden. Schroom
niet, ga naar binnen, je voelt dat je altijd welkom
bent.”
Iedereen bepaalt zelf wat het best bij hem of haar
past en dat hebben zowel Ellen als Tineke als positief
ervaren. Tineke: “Je kunt jezelf zijn, niets hoeft. Wil je
niet over je ziekte praten dan hoeft dat ook niet. Je
wordt niet gezien als patiënt maar als mens. Je wilt
niet altijd je gezin en familie ermee belasten en hier
maakt het niet uit.” Terwijl Tineke genoot van een
massage werden haar nog jonge kinderen vermaakt
in de keuken waar hen spelenderwijs de kunst en het
plezier van het koken werd bijgebracht. “Dat vonden
ze heel leuk. Zo leuk, dat als we in Doetinchem zijn,
ze nog steeds vragen of ze even naar het Inloophuis
mogen.”
“Misschien denken mensen nog te vaak dat je
hier alleen maar kunt praten over je ziekte en kunt
deelnemen aan gezamenlijke activiteiten. Dat is echt
niet zo”, benadrukken de beide dames. “Voor ons is
yoga en massage bijvoorbeeld pure ontspanning,
even niet aan je ziekte denken. Alles mag, het is net
waar je zelf behoefte aan hebt. Alleen een gesprek
en een kop koffie is ook goed. Eigenlijk is er voor elk
wat wils.”
Voor Tineke en Ellen is het Inloophuis een aanwinst
voor Doetinchem en omgeving; een krachtcentrale
waar ze letterlijk moed en kracht uit putten. Na een
jaar intensief bezoek gaat het weer beter met ze en
is het Inloophuis voor hen een Uitloophuis geworden.
“Maar”, zegt Tineke: “Als ik even in een dipje zit, ga
ik er toch weer naar toe om de accu op te laden.”