Atmosfeer

atmosfeer///04 Koningsdag 2019
27 april 2019
De grote dag is aangebroken. In alle vroegte druppelen de deelnemers
van de koningsroute het stadhuis binnen. Je kunt de aanzwellende
opwinding bijna voelen. Al zijn er ook zorgen over het weer.
Het hemelwater daalt met bakken neer. Als de koning maar geen
nat pak haalt straks.
doornemen. Marisja: ‘Welkom op het Kunstplein, dit is de nieuwe
stadspoort, uw verjaardagscadeau! Bam. Zo beginnen. Gewoon doen,
dan is het hek van de dam. Handje schudden, gelijk voorstellen.
Niks aan de hand, een informeel gesprek. We zien wel waar het
heen gaat. Hij doet dit zo vaak, hij weet wel hoe hij een praatje moet
houden. Hij schijnt heel belangstellend te zijn.’
Daar zijn ook Thijs en Marisja, vermoeid maar ontspannen. ‘Laat
maar komen’, zegt Thijs. ‘Op zo’n dag kan ik het bouwen van
een kunstwerk helemaal loslaten. Dan krijg je het feestje. Kijken,
ervaren. Eventueel uitleggen wat je gedaan hebt. Of er juist expres
als toeschouwer gaan staan en stomme vragen stellen. Proeven hoe
mensen ervaren wat je hebt neergezet.’
Marisja moet eerst even warmdraaien. ‘Ik heb lamme armen, joh.
Van al dat getik. Die pallets wegen 25 kilo. Tik, tik. Achter mekaar.
Ik heb ‘s nachts een uur liggen rillen in bed. Thijs wist niet wat er
gebeurde. Ik was 36 uur doorgegaan, met een vlucht ertussen. Dat
kwam er allemaal uit.’
Antal komt met druppels op zijn gezicht binnen. ‘Goeiemorgen,
lekker weertje! Brandvertragend, haha.’
Hij heeft nog wat energie over. ‘Ik denk dat ik vanmiddag instort,
maar ik doe het nog wel. Het was wel een taai weekje. Daar moet
je er niet te veel van hebben. Ik word steeds kaler. Maar het is het
honderd procent waard. Ik zat gisteravond laat zo gelukkig thuis
op de bank. Gin-tonicje erbij. Ik was even de gelukkigste man. Blij
dat we het gered hadden en blij met het werk. Het was ook echt
een goed sfeertje, gisteravond bij de laatste loodjes. Er kwamen
allemaal bekenden aanwaaien. Op die manier werd het echt een
thuiswedstrijdje. Normaal voel ik stress in situaties als deze, maar
nu is alles helemaal fijn. Laat maar komen gewoon.’
Nog even de ontvangst van Willem-Alexander en zijn familie
Een paar uur later, even voor twaalf. Midden op straat en pal voor
het Helleplein staan Antal, Thijs en Marisja keurig in het gelid, met
z’n drieën op een rij, opengedraaid naar waar de koning en zijn
gevolg zo verschijnen. Ze hebben hun werkkloffies verruild voor
nieuwe, donkere presentatie-overalls. Kleine concessie, maar het
staat ze goed.
De positie van ATM is prominent. Om hen heen pakken mensen
rijendik samen achter dranghekken om straks een koninklijke glimp
op te vangen. Hun oranje steekt contrastrijk af tegen het blauw op
straat. Er is opvallend veel politie op de been en de eerste beveiligers
die voor de stoet uitlopen om voorwerk te doen arriveren al bij
het Kunstplein.
De spanning stijgt. Alsof het zo moet zijn laat zelfs de zon zich
priemend zien. De koning en Amersfoort hebben het geluk aan
hun zijde: de regen is geweken sinds de Oranjes aan hun route zijn
begonnen. Zanger Wudstik heeft ze ontvangen bij de Mariënhof met
het lied Mooi. Vervolgens kwamen ze langs de representanten van
de liefst 127 nationaliteiten die Amersfoort rijk is en zagen ze de
stad van haar groenste kant op het Plein van de duurzaamheid.
En nu staat er dus kunst op het programma. ATM-kunst! Het geroezemoes
rond het Helleplein neemt toe, een jochie blaast op een
vuvuzela. En dan is het moment daar. De koninklijke karavaan verschijnt
en slaat vanuit de Westsingel linksaf richting het Kunstplein.
Handjes schuddend en breed lachend naar alle camera’s komen de
Oranjes langzaam maar zeker dichter bij Antal, Thijs en Marisja, die
33