Atmosfeer
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
met de handen op hun rug en hun gladgestreken glimlach zo kunnen
doorgaan voor het ontvangstcomité van het jaar.
Dan gaat het snel. Burgemeester Bolsius, die de hele tocht al druk
lijkt met tijdmanagement, wijst richting de ATM’ers en Willem-
Alexander en Maxima benen op ze af. De handen worden geschud,
het koningspaar en de drie Amersfoortse kunstenaars komen tot
elkaar. Marisja neemt het voortouw en gebaart naar het kunstwerk
op het Helleplein. De vanochtend nog geoefende welkomstzinnen
rollen als oneliners van haar tong, hoewel ze voor omstanders nauwelijks
te horen zijn door het groeiende en loeiende enthousiasme
van het publiek.
Luttele seconden later staan ook Thijs en Antal te keuvelen alsof
ze een collega boven de koffie bijpraten over hun nieuwste staaltje
vakwerk. De ene na de andere koninklijke blik glijdt bewonderend
met de vorm van de nieuwe stadspoort mee. Ondertussen leggen
snorrende NOS-camera’s het tafereel vast. Zó pontificaal in de
spotlights hebben Antal, Thijs en Marisja nog nooit gestaan.
En dat leidt tot best wel een beetje opwinding, zeker als de koning en
de koningin hun tocht vervolgen en de plooi wat minder gladgestreken
hoeft te zijn. ‘Geweldig, super leuk!’, roept Marisja tegen niemand
in het bijzonder. ‘Maxima zei wel drie keer: ‘Jullie zijn ATM,
jullie zijn ATM, jullie zijn ATM!’ Ik zei: Ja inderdaad, Antal, Thijs en
Marisja. Haha! Het was heel ontspannen allemaal. En ze waren oprecht
geïnteresseerd. We kregen echt de tijd om te vertellen wat we
gemaakt hadden.’ Thijs: ‘We vertelden ook over het hergebruik van
al die balken en pallets. Daar was de koning wel fan van.’ Antal had
een amicaal onderonsje met Maxima: ‘Mooie vrouw hoor.’
Medestrijders Elise en Tim voegen zich bij het drietal. ‘Nu sta je
niet open hé’, zegt Antal tegen Tim. Net op tijd, want daar duikt
ineens prins Constantijn nog op. Thijs neemt na een voorstelrondje
het woord: ‘Dit is de nieuwe stadspoort. We hebben staan rocken
tussen auto’s en publiek. Tof dat we het vertrouwen krijgen om
midden in de maatschappij dit kunstwerk te bouwen.’ Constantijn
ziet er een fraai decor in. ‘Ja, voor opera bijvoorbeeld’, kopt Thijs
de voorzet binnen. De prins: ‘Ik vind de beweging van het werk heel
mooi.’ Thijs: ‘We hebben geprobeerd natuurlijk met de route mee te
bouwen.’ De prins: ‘Je kunt er met je skateboard in, haha.’
Een journalist met een kladblokje in zijn hand is ook nieuwsgierig naar
alle een-tweetjes tussen de koninklijken en de kunstenaars. Journalist:
‘Wie zijn jullie?’ Thijs: ‘Wij zijn ATM, wij bouwen allerlei installaties.’
Journalist: ‘Ik zag je druk in gesprek met prins Constantijn, waar ging
dat over?’ Thijs: ‘Nou, over dat we lekker hebben lopen bouwen hier,
geweldig, tussen de voetgangers, fietsers en alle auto’s hebben we ons
bouwproces kunnen delen. Lekker dynamisch en open, iedereen kon
kijken en meedoen.’ Journalist: ‘En dat sprak hem aan?’ Thijs: ‘Ja, dat
dat sprak hem zeker aan!’ De journalist is ‘m nauwelijks gevlogen of
de volgende dient zich aan. ‘Wat vroegen ze?’ Thijs: ‘Nou, wat we hebben
gebouwd.’ Journalist: ‘En wat antwoord je dan?’ Thijs: ‘Dat we een
nieuwe stadspoort gebouwd hebben. Amersfoort staat bekend om haar
stadspoorten. Vroeger kwamen mensen daardoorheen met paard en
wagen en met boten, nu met auto’s. Als je het zo bekijkt is dit dé plek
voor een nieuwe stadspoort. Het was een beetje een slordige plek om
mensen te ontvangen, daarom hebben wij er iets moois gemaakt.’ De
journalist pent zijn krabbels driftig neer en knikt dankbaar: ‘Ik moet
doorlopen, anders mis ik de stoet uit het oog.’
Een dame van de gemeente voegt zich vol opwinding bij de kunstenaars:
‘Jullie hadden echt een moment hè!’ Antal: ‘Zeker. Vooral prins
Constantijn bleef lang staan. De rest van het gezelschap verspreidde
zich wat meer, die moeten natuurlijk ook handjes geven aan het
publiek.’ Marisja: ‘En we hebben Maxima kunnen laten zien: kijk, daar
gaat de laatste pallet. Die schroefden Tim en Elise symbolisch vast.
‘Oooh’, zei ze, ‘nu is ie echt af.’ Zo maak je ze er echt onderdeel van.
Dat is precies wat we wilden.’
34