2020.05-PROJECT-7-BLAD-NIEUWSBRIEF-MEI-LV

Toegang tot onderwijs is onderdeel hiervan. Kinderen hebben recht op onderwijs, om dit te
waarborgen is dit verankerd in de wet door middel van een leerplicht. Maar feit blijft dat het
een recht is en thuisonderwijs komt daarin dus ook tegemoet. Er is in de afgelopen tijd zelfs
ook gebleken dat dit snel en goed kan worden geregeld en verzorgd.
Uitzonderlijke omstandigheden vragen om uitzonderlijke bevoegdheden. Dat zie je aan de
overheid.
Die creëert geld uit het niets voor onderzoek naar vaccins die we later nog een keer bij aanschaf
moeten betalen, ze plegen censuur op alles dat hun beleid ter discussie stelt, geven geen
enkele inzage in daadwerkelijke cijfers en als maatregelen strijdig zijn met de wet dan passen
ze gewoon de wet aan zonder dat de Wet openbaarheid van bestuur ingezet kan worden of
de rechter kan worden geraadpleegd.
De regering besluit wie mag werken, hoe jij je werk mag uitvoeren, wie gebruik mag maken
van diensten en wie wordt uitgesloten. Ze bepalen wie een risico groep is, wie behandeld
wordt, hoe iemand behandeld wordt en hoe we met zijn allen onder het mom van gezamenlijke
afspraken uit deze lockdown komen.
Over bijzondere bevoegdheden gesproken.
Maar goed, voor de wet is een ieder gelijk dus ook wij ouders mogen in bijzondere tijden besluiten
tot bijzondere beslissingen zeker als die het belang van onze kinderen op emotioneel,
mentaal en fysiek vlak betreft.
Aangezien de emotionele en mentale veiligheid, naast de fysieke veiligheid, niet kan worden
gegarandeerd kun je dus beslissen je kind thuis onderwijs te blijven geven.
Totdat er duidelijkheid is over de effecten van deze 1,5 meter maatschappij voor onze kinderen
en totdat de overheid inzage geeft in de werkelijke cijfers ten aanzien van deze crisis.
Misschien moeten we dat massaal doen, mede dankzij motie Wilders en Asscher 25295 - 278
krijg je daarvoor nu ook geen boete.
Zo helpen we elkaar en in elk geval onze kinderen uit die trechter waar we in zijn beland.
Anders glijden we steeds verder erin en wordt de afstand tot onze kinderen alleen maar groter.
Kinderen vervreemden van ons, van elkaar, en van diegenen die hun juist willen helpen om
zich te ontwikkelen tot zelfstandige, autonome en zelfverzekerde volwassenen. En eng genoeg
past dit in het GIRFEC systeem, waarbij scholen, overheid en hulpverleners een steeds grotere
invloed en inspraak hebben in de opvoeding van jouw kind.
Het enige voordeel is dat het nu voor kinderlokkers lastiger is gemaakt. Want op 1,5 meter lok
je een kind toch minder snel in je auto en ieder kind wordt nu zo bang gemaakt voor volwassenen
dat ze vast ook voor vreemden sneller wegrennen.
Ik vraag me denk ik terecht continu af: "Hoe kan ik mijn kinderen aan dit nieuwe normaal
blootstellen, terwijl het compleet indruist tegen alle logica en alle menselijkheid?"
Ik denk dat we hiervoor naar de koning mogen luisteren die duidelijk aangeeft dat het minste
dat we kunnen doen is: niet wegkijken. Niet goedpraten. Niet uitwissen. Niet apart zetten.
Niet 'normaal' maken wat niet normaal is.
Laten we dan ook een veilige bedding voor onze kinderen gaan creëren, één van liefde, verbinding
en samenzijn.
Want dat helpt ze geestelijk en lichamelijk gezond door deze crisis heen.
Liefs. Eveline
48