No Blame voor het jeugdwerk - Pak pesten aan in 7 stappen

3 / ‘No Blame’ in
7 stappen
3.1 Waar komt No Blame vandaan?
In dit hoofdstuk leggen we je de No Blame-aanpak helemaal uit.
We haalden onze mosterd bij ‘Lucky Duck’, een Engelse organisatie die No Blame voor
het eerst zodanig benoemde en toepaste. Leefsleutels vzw introduceerde de aanpak in
heel wat Vlaamse scholen. Tumult vertaalde No Blame naar de jeugdwerkcontext.
No Blame wordt ook wel eens ‘support group method’ genoemd. Of in het Nederlands:
de ‘steungroep-methode’. Wat deze methode inhoudt, leer je hieronder.
3.2 Uitgangspunten van No Blame
Vooraleer we het zevenstappenplan van de No Blame-aanpak toelichten, staan we even
stil bij de uitgangspunten waarop ze gebaseerd is. Op die manier maak je kennis met de
visie achter No Blame.
Pesten is ‘normaal’
Pesterijen kan je nooit goedpraten, je kan ze hoogstens begrijpen. Hoe ongewenst het
ook is, we moeten onder ogen zien dat kinderen en jongeren vaak geconfronteerd
worden met pesten. Je herinnert je ongetwijfeld momenten waarop je zelf niet ingreep,
misschien enkel toekeek of meedeed met pesterijen. Misschien ervaar je dat nu nog af en
toe. Wie heeft nog nooit bewust de aanwezigheid van iemand anders gemeden, door te
doen alsof je de persoon in kwestie niet opmerkte? Wie heeft nog nooit in groep iemand
anders belachelijk gemaakt, omwille van uiterlijkheden of andere zogezegd
onaangepaste trekjes?
Wij gaan ervan uit dat het ons niet verder helpt als we pesten zien als ‘abnormaal’ of als
16