Handreiking omgaan met kinderarmoede in het sociaal domein

65 Instituut voor publieke waarden. Sociaal hospitaal. www.sociaalhospitaal.nl
66 Van der Pluijm, S. (2018). Coachen 3.0 deel 1: motiverende gespreksvoering. Zelhem: Het
Boekenschap.
67 Wesdorp, P. & Jungmann, N. (2020). Instrumenten gericht op doelbereiking (in bron 31).
68 Wesdorp, P. & Jungmann, N. (2020) (zie bron 67).
69 Wesdorp, P. & Jungmann, N. (2020) (zie bron 67).
70 Instituut voor publieke waarden. Sociaal hospitaal. www.sociaalhospitaal.nl
71 www.nji.nl/nl/Download-NJi/BalansmodelBakker.pdf
72 Wesdorp, P. & Jungmann, N. (2020) (zie bron 67).
73 Wesdorp, P. & Jungmann, N. (2020) (zie bron 67).
74 Babcock, E. & Ruiz De Luzuriaga, N. (2016). Families Disrupting the Cycle of Poverty:
Coaching with an Intergenerational Lens. Boston: Economic Mobility Pathways.
75 Babcock & Ruiz De Luzuriaga, 2016 (zie bron 74).
76 Snijders, J. (2006). Ouders en hun behoeften aan opvoedingsondersteuning: factsheet. Utrecht:
NIZW Jeugd.
77 Verwey-Jonker Instituut (2018). Werkt de aanpak van kindermishandeling en partnergeweld?
Utrecht: V-J Instituut.
78 Kalthof, 2020 (zie bron 24).
79 Ayerle, G.M., Makowsky, K. & Schücking, B.A. (2012). Key role in the prevention of child
neglect and abuse in Germany: continuous care by qualified family midwives. Midwifery,
28(4), 529-537.
80 Samaroff, A. (2011). The transactional model of development: How children and context shape
each other. Washington DC: American Psychological Association.
81 www.nji.nl/nl/Download-NJi/BalansmodelBakker.pdf
82 Gravesteijn, C. (2019). Ondersteun je de ouder, dan ondersteun je het kind. Tijdschrift
Relatierecht en praktijk, 4, 41-46. Burggraaf-Huiskes, M. (2011). Opvoedingsondersteuning als
bijzondere vorm van preventie. Bussum: Coutinho.
83 www.verwey-jonker.nl/wp-content/uploads/2020/07/Een-vader-is-meer-dan-100-
meesters_2935_web-2.pdf
84 www.nji.nl/Geef-laagdrempelige-hulp-bij-alledaagse-vragen
85 Gravesteijn, C. & Ketner, S. (2020). Ouderschap is jongleren. Amsterdam: SWP.
86 Spruijt, R., Kassenberg, A., Petri, D., Tuinstra, J. & Doornenbal, J. (2021). Algemeen werkzame
factoren in groepsgerichte opvoedingsondersteuning. Journal of social intervention, 30(1), 22-
43.
87 Kassenberg, A. Petri, D. Spruijt, R. Doornenbal, J. & Tuinstra, J. (2019). Groepsgerichte
opvoedingsondersteuning: handreiking voor jeugdprofessionals. Groningen: lectoraat Jeugd,
Educatie & Samenleving.
88 Van der Tier, M. & Potting, M. (2015) Een maatje voor iedereen. Utrecht: Movisie.
89 De Haan, M., de Winter, M., Koeman, M. Hofland, A., & van Verseveld, M. (2013). Opvoeden
als netwerken in de multi-etnische wijk. Utrecht: Universiteit Utrecht. Driessens & van
Regenmortel, 2014 (zie bron 9).
90 Berger, M. & Booij, Y. (2003). Mentoring in de Jeugdzorg. Pedagogiek 23 (1), 40-53.
91 De Ruig, S. & van Dam L. (Reds). (2020). Circulaire zorg. Van JIM-aanpak naar een nieuwe kijk op
jeugdhulpverlening. Amsterdam: Boom.
92 Van Dam e.a. (2018). Does natural mentoring matter? A multilevel meta-analysis on the
association between natural mentoring and youth outcomes. American Journal of Community
Psychology 62 (1-2).
93 Van der Tier & Potting, 2015 (zie bron 88).
94 Van Dam e.a., 2018 (zie bron 92).
95 Berger, M. & Booij, Y. (2003). Mentoring in de Jeugdzorg. Pedagogiek 23 (1), 40-53.
96 Van Dam, L. (2019). Een natuurlijke mentor voor iedere jongere. Jeugdbeleid (13)157–167.
97 Berger & Booij, 2003 (zie bron 95).
98 De Ruig & van Dam, 2020 (zie bron 91).
99 De Ruig & van Dam, 2020 (zie bron 91).
100 Sekreve, A., Wijsbroek, S. & Branje, S. (2020). Samenwerking tussen professionals in de
specialistische hulp en informele mentoren binnen de JIM-aanpak. Utrecht: Academische
werkplaats transformatie jeugd Utrecht.
80