Vogelskijken Magazine inkijkexemplaar editie 1

De zwartkopmeeuw is een broedvogel die zijn herkomst
kent rond de Zwarte Zee. Van daaruit werd Europa
gekoloniseerd. Rond de Zwarte Zee nam de soort toe
van veertigduizend paar in 1950 tot honderdduizend in
1970, een groei die de katalysator werd voor westwaartse
uitbreiding. Eerst werd de Middellandse Zee bevolkt en
later in vrij vlot tempo de rest van Europa. Tegenwoordig
broeden ze van Zuid-Spanje tot zelfs in het zuiden
van Zweden. De Engelse naam ‘Mediterranean gull’
dekt daarmee niet bepaald de lading meer! De meeste
landen ten zuiden van ons herbergen maar enkele
honderden paren, maar in Frankrijk zijn het er al meer
dan zevenduizend. Ook Turkije en Italië zijn landen waar
er meer dan tweeduizend broeden. De aantallen in de
Zwarte Zee nemen recent af, maar de toename in Westen
Midden-Europa gaat gestaag door.
Eerste broedgeval
In Nederland vond het eerste zuivere broedgeval in 1959
plaats, nadat in 1935 al een broedpoging ondernomen
was met een kokmeeuw. Tot de jaren negentig bleef
het echter een schaarse broedvogel. Na een geleidelijke
groei werd in de jaren negentig uiteindelijk de barrière
van honderd broedparen geslecht. Daarna groeide het
aantal ineens heel hard, tot meer dan duizend in 2001.
De jaren daarna zijn de aantallen niet meer onder de
duizend gebleven, met als absolute topjaar 2019 met
bijna vijfduizend paar. Daardoor kunnen we nu vaak
genieten van deze prachtige meeuwensoort, hoewel de
allerhardste groei er wel uit lijkt.
Nederlandse hotspots
Het belangrijkste broedgebied in Nederland is wel de
Delta. Daar broedt sinds 1990 ongeveer driekwart van de
landelijke populatie. Het begon met het Markiezaat en
al snel daarna gingen ze ook op de voormalige schorren
in het Volkerak broeden. De jaren hierna verplaatsten ze
zich wat meer noordwaarts en bevolkten ze vooral het
Haringvliet. Tegenwoordig zijn die locaties, samen met
de Hooge Platen en Waterdunen, nog steeds de beste
plekken in de Delta.
77