Inkijkexemplaar Zin 4-5 - 2024

BELEEF DE TIJD VAN JE LEVEN
MAGAZINE
B O E K E N W E E K 2 0 24
LEKKER
LANG
LEZEN
De nieuwe Susan Smit
RENÉE FOKKER
‘Onzekerheid
kan iets heel
moois zijn’
GASTHOOFDREDACTEUR
HADEWYCH MINIS
‘Ik kies voor
balans tussen
mijn kracht
en mijn
zachtheid’
Nr. 4/5 / 14 maart - 2 mei 2024 / Zin.nl / € 8,95
AP
OEH-LA-LA, CHOCOLA!
Daar word je écht
gelukkig van
BERGEN ENERGIE OPDOEN
Heel Zwitsers: actief
tot rust komen
ONDANKS DE OORLOG
Vriendinnen.
Al 75 jaar

34
HARTSVRIENDINNEN
MIEKE & AGNES
‘Als ik met Mieke
speelde, werd er
gevraagd: Wat
moet je met dat
moffenkind?’
coverbeeld: Jasper Zwartjes (foto Hadewych Minis), Getty Images (foto Zwitserland), Mark Uyl (foto Renée Fokker)
INHOUD
VERDIEP
6 Gespot door Misja Uitgesproken types
op weg naar iets leuks
16 Interview met Hadewych Minis ‘Mijn
hoofd en lichaam werden vriendjes en dat
gaf een soort maatjesgevoel’
25 Tributebands Terug naar je jeugd met een
avondje Tina Turner, Supertramp, Doe
Maar en ABBA. Een groot feest!
34 Vriendinnen met een oorlogsverleden
De bijzondere vriendschap tussen de
dochter van een NSB’er en een dochter
van Joodse afkomst
41 4x Dichter bij mezelf Vier mooie mensen
die Hadewych na aan het hart liggen. Zij
kennen zichzelf én verstaan de kunst van
genieten
52 Voorpublicatie Susan Smit Lees hier het
eerste hoofdstuk uit Alles wat beweegt,
haar nieuwe roman!
58 Ga Theater, expo, festival en concert
62 14x Lichter door het leven Hadewych tipt!
68 Lezersoproep Was vroeger álles beter?
VERWONDER
72 Lees Fictie & non-fictie
76 5 vragen aan Sylvana Simons ‘Praat eens
zes minuten tegen je eigen spiegelbeeld!’
82 Zie Op de bank & in de bios
84 Fashion volgens Liddie Jumpsuits
86 Oehlalaaaa: bakken met chocola!
91 Proost! Nicolaas Klei serveert dessertwijn
92 Beauty Manous ontdekt Ibolya’s geheimen
96 Schatkamers Op zoek naar de leukste
vintagewinkels van ons land
98 9x Stoom tussen de lakens
VERLANG
102 Met de trein naar Zwitserland Onderweg
genieten van het landschap dat verandert of
gezellg een spelletje doen
112 Puur geluk Al gemerkt dat het lente wordt?
114 Roadtripper Sandra en hondje Bobby in
Portugal
4

16
HADEWYCH MINIS
‘Je intuïtie is
je kompas’
102
WANDELEN, DE NATUUR IN & KNUSSEN
Betoverend Zwitserland
COLUMNS
81 Hanneke Groenteman
95 Zuster Ronda
121 Stef Bos
EN OOK
8 Zin in | 14 Post | 50 3x Zin voor
maar € 20 | 70 Online tips: Backuppen
die smartphone! | 117 Zin
online | 118 Win met Zin | 123
Breinbrekers | 127 Aanbiedingen
|130 Service & colofon | 131
Volgende Zin Magazine
76
SYLVANA SIMONS
‘Ik ben aan het
afkicken van de
politiek’
25
DOE MAAR? TOE MAAR!
Tributebands
eren hun helden
WINNEN
We geven
70 prijzen weg!
(p. 118)
84
JUMPSUITS
In één
keer klaar
5

GESPOT DOOR
Misja
Streetstyleblogger Misja Beijers (1952) spot
uitgesproken types op weg naar iets leuks.
Een paar jaar geleden liepen Corien de
Gier (1965) en Esther Hans (1967) elkaar
tegen het lijf in een vintagewinkel in
Amsterdam. De winkel is er niet meer,
maar hun vriendschap nog altijd.
Samen zijn ze dol op vintage. Vandaag
doen ze Haarlem aan.
6
De vriendinnen zijn op weg naar Museum van de Geest.
Corien woont in Rotterdam en runt er sinds kort haar
eigen vintagewinkel. Esther woont in Zaandam, is
beeldend kunstenaar en werkt daarnaast als praktijkondersteuner
GGZ voor een huisarts. Een paar jaar
geleden troffen ze elkaar in een vintagewinkel in
Amsterdam (die er helaas niet meer is). Corien: “We
raakten in gesprek en hadden meteen een klik. Het leek
alsof we elkaar al heel lang kenden.” Esther: “De klik was
er ook omdat we dezelfde smaak hebben en elkaars stijl
zo leuk vinden. We zijn allebei vintage fashion victims.”
Op mijn vraag waarom ze zo dol zijn op vintage, zegt
Esther: “De stoffen zijn van betere kwaliteit, het is mooier
gemaakt en met meer aandacht voor detail. De jas die
ik aanheb, is al meer dan vijftig jaar oud en nog steeds
mooi.” Corien: “Het zijn ook unieke stukken, er zit altijd
een verhaal bij, je kunt ermee ‘spelen’ door een stijl na
te doen. Vandaag voel ik me een beetje Russisch in m’n
lange jas en pakje à la Chanel.” Esther: “Ik heb een zwak
voor ‘gekleed’ gaan: een mooi mantelpakje, een hoed.
Ik pak altijd uit, ook als ik naar mijn werk ga. Ik vind
het leuk om me ’s ochtends op te maken en mooi aan te
kleden, dat is voor mij het ‘zout in de pap’.” Corien: “Onze
moeders hadden allebei een goede smaak, dus we hebben
het van huis uit meegekregen.” Esther: “Dat klopt, mijn
moeder was een erg mooie vrouw maar is door haar
bipolaire stoornis en jarenlang zwaar medicijngebruik –
ook uiterlijk – erg veranderd. Ik heb daar een serie
tekeningen over gemaakt, die is aangekocht door
Museum van de Geest. De serie is een ode aan mijn
moeder en de kroon op mijn werk”. Corien: “Ik ben zo
benieuwd! We gaan nu samen kijken.”
Meer inspiratie? Bijzondere winkels: Misjab.nl • Misja’s
favoriete adressen: Oog voor stijl (Het Spectrum, € 24,99)
WAT GAAN ZE DOEN?
CULTUUR HAPPEN
Museum van de Geest | Het
Dolhuys • Schotersingel 2,
Haarlem • Museumvandegeest.nl
ETEN
Restaurant Napoli • Meent 81A,
Rotterdam • Restaurant-napoli.nl
SHOPPEN
Laura Dols • Wolvenstraat 7,
Amsterdam • Lauradols.nl
Salon Cornelias • Goudsesingel
46, Rotterdam • Instagram.com/
saloncornelias

CORIEN:
‘Onze moeders hadden
allebei een goede smaak,
dat hebben we van huis
uit meegekregen’
Esther (links) & Corien

IN BALANS
Hadewych Minis
‘Ik durf te luisteren naar
mijn intuïtie. Ook als mijn
hoofd iets anders zegt’
Geluk is blijven verlangen naar wat je hebt. Dat inzicht geeft Zins
gasthoofdredacteur Hadewych Minis (1977) een mooie balans in een
waardevoller leven. Een zangeres en een bevlogen basgitarist
is ze, maar dit jaar schittert ze vooral als actrice in de speelfilm
Crossing, en in het theater met de monoloog Girls and boys.
INTERVIEW: INGRID SPELT | BEELD: JASPER ZWARTJES | VISAGIE: MANOUS NELEMANS |
MET DANK AAN EYE FILMMUSEUM, MARJAN VOS (BOMBERJACK)
16

HADEWYCH IN ACTIE ZIEN?
Kijk op p. 119 voor gratis tickets
voor Girls and boys!

TRIBUTE
BANDS
Een ode
aan hun
helden
Al sinds hun vroege jeugd
zijn ze groot fan van de
muzikanten die ze tot in
de perfectie proberen te
benaderen: Tina Turner,
Supertramp, Doe Maar
en ABBA. Mariska, Harry,
Bart en Marcelle zingen
in een tributeband. Hun
optredens zijn steevast
één groot feest én een
eerbetoon aan hun helden.
TEKST & PRODUCTIE: PETRA SCHOUTEN
25

Diva Turner
TINA TURNER TRIBUTEBAND
‘Ik zal het podium rocken tot ik
erbij neerval’
Opgericht 2023
Bezetting Mariska Lunes
(1969, zang), Shanice
Narain (1992, backing
vocals), Krystle Joanna
Sarijoen (1986, backing
vocals), Kim Wijsbeek
(1978, gitaar), Manuel Roos
(1968, drums), Maurice
Bakker (1969, toetsen),
Coen Spanjers (1973, basgitaar),
Martin Sybesma
(1966, gitaar), Steven
Rietveld (1985, saxofoon)
Aantal optredens 12x per
jaar met de band, 2 à 3x
per maand solo
Repeteren 1x per maand
met de band
Beroemd in Nederland
Treedt op 23 maart in
Bogerd Theater, Druten
Boeken? Tributeworld.nl
Mariska Lunes (1969) werkt parttime als
Fleurmaatje en is zangeres. Al dertig jaar
speelt ze als de Nederlandse Tina Turner
zowel solo als met de Diva Turner Tribute
Band de sterren van de Nederlandse hemel.
Mariska: “Op straat word ik regelmatig
aangesproken door fans. ‘Hey, jij bent toch
Diva Turner?’ Dan willen ze met me op de
foto of een handtekening. Het maakt dat ik
me een ster voel. Ik lijk op Tina Turner. Qua
uiterlijk maar ook in stijl en beweging. Zij
en ik: geboren artiesten. Beiden gestruggled
in het leven. Rough and tough. Ik voel me
verbonden met haar.
De eerste keer dat ik Tina Turner op televisie
zag, was bij Toppop. Wow, wat een verschijning.
Het was 1984, Tina zong het nummer
Help, nog steeds mijn favoriete liedje. Ik
was destijds 15 en begreep nog niet helemaal
de betekenis van de woorden Help me, I’m
feeling down. Maar tijdens de talentenshows
die volgden, van de Soundmixshow tot
Popstars en X Factor, zong ik het nummer
vol overgave.
Je kunt wel stellen dat Tina Turner de rode
draad is in mijn leven. Ik ben inmiddels
55 en doe die vrouw nog steeds na. Helaas
heb ik mijn idool nooit ontmoet of live zien
spelen. Voor mijn rol als Diva Turner heb ik
de videobeelden van mijn ‘alter ego’ lang
bestudeerd: haar loopje, de danspasjes, haar
mimiek: ik probeer Tina zo dicht mogelijk te
benaderen. Soms, wanneer ik opnames van
een optreden terugzie, schrik ik. Dan denk
ik: is dit Tina of ik?
De afgelopen dertig jaar heb ik als Diva
Turner zoveel mooie herinneringen gemaakt.
Maar als ik één moment moet noemen dat
me altijd zal bijblijven, is dat de eerste show
van onze theatertour in 2023. Dat mensen
kaartjes kochten voor de Diva Turner
Theatershow vond ik zo bizar. Normaal sta
ik geboekt voor evenementen waar meer
artiesten optreden, maar nu kwamen ze voor
mij. En voor mijn achtkoppige Tina Turner
Tribute Band natuurlijk, waarmee ik sinds
2015 af en aan speel. Vorig jaar is de band
opnieuw opgericht.
On stage hebben we veel plezier en zijn we
totaal op elkaar ingespeeld, daarbuiten
hebben we allemaal ons eigen leven en
werkzaamheden. Gemiddeld spelen we
eens per maand de zaal plat. Daarnaast sta
ik ook solo als Diva Turner op het podium.
Die ruimte is er omdat ik parttime werk. Als
Fleurmaatje bezoek ik ouderen en mensen
die eenzaam zijn, om – de naam zegt het al –
hun dag op te fleuren. Als ras-entertainer
gaat mij dat goed af. Mijn grote droom is
samen met de Diva Turner Tribute Band
de wereld te veroveren. Dat gevoel is met
het klimmen der jaren alleen maar sterker
geworden. Vraag me niet waar ik de energie
vandaan haal, maar ik zal als Diva Turner
het podium rocken tot ik erbij neerval.”
26

EEN OORLOGSVERHAAL
En toch zijn we
vriendinnen
Al 75 jaar
Toen schrijver Andreas
Jonkers (1990) in het
dorp Wenum-Wiesel
ging wonen, stuitte hij
op een wonderlijke
geschiedenis. In het huis
van een voormalige
verzetsheld woont de
dochter van een NSB’er.
Elke dag drinkt ze koffie
met een vriendin, die
een Joodse vader had.
Jonkers dook in het
verhaal en stuitte op meer
verbazingwekkende
verbanden.
TEKST: ANDREAS JONKERS
BEELD: HESTER DOOVE
Mieke (links) en Agnes
35

Hadewych
Echt boffen met hen
“Wat is er leuker in het leven
dan geïnspireerd te worden,
en dan ook nog eens door
de mensen om je heen?
M’n moeder, m’n man, m’n
vriendin en m’n buurvrouw.
Het is echt boffen met
deze mensen!”
4x
DICHTER BIJ
MEZELF
Trudy Straus, Renée Fokker,
Tibor Lukács en Agaath de Vries.
Vier unieke persoonlijkheden
die voor Hadewych Minis een
voorbeeld zijn. Ieder op hun eigen
manier zijn ze door de jaren
heen steeds dichter bij zichzelf
gekomen. Daardoor staan ze
relaxter in het leven en genieten
ze vooral van alles wat er al is.
PRODUCTIE & TEKST: RENÉE BROUWER
BEELD: MARK UYL
41

42
Trudy Straus (1946) had als werkende moeder vaak het gevoel dat ze aan veel
verwachtingen moest voldoen. Ze deed haar best, maar twijfelde geregeld of het wel
genoeg was. “Achteraf was dat helemaal niet nodig. Nu ik wat ouder ben, besef ik
dat ik het helemaal niet zo slecht heb gedaan.”
TRUDY: “Als kind was ik
heel erg op mezelf, een
beetje teruggetrokken
en ontzettend verlegen.
Ik was vooral in mijn
eigen wereld en bezig
met muziek, lezen,
fantaseren en in de
natuur zijn. Eenmaal
volwassen trouwde ik en
werd ik jong moeder van mijn twee kinderen,
Joris en Hadewych. Het was een mooie en
intieme tijd, en tegelijkertijd ingrijpend wat
betreft zorg en verantwoordelijkheid.
Daarnaast werkte ik als musicus. Ik ben cellist/
gambist (iemand die viola da gamba speelt –
red.) en heb veel concerten en muzieklessen
gegeven. Dit betekende hard werken en
geregeld studeren. Voor mijn gevoel werd er
door de buitenwereld veel van mij verwacht.
Ik probeerde aan al die verwachtingen te
voldoen maar twijfelde vaak of ik het wel goed
deed. Dat maakte mij onzeker.
Net als iedereen heb ik dingen in mijn leven
meegemaakt. Ik heb mensen verloren, ben
gescheiden, werd ontslagen en nam twee jaar
geleden afscheid van het huis waar ik meer
dan veertig jaar woonde en waar mijn kinderen
zijn opgegroeid. Voor mij waren dat belangrijke
gebeurtenissen waardoor ik weer meer op
mezelf werd teruggeworpen. Mijn ex-man, van
wie ik op mijn 43ste scheidde, was iemand die
heel makkelijk contact met anderen maakte.
Meestal stelde ik mezelf in zijn schaduw op.
Dat vond ik een prettige rol, maar door mijn
scheiding moest ik dat doorbreken. Ik wilde
geen kluizenaar worden en dus kon ik niet
anders dan uit mijn comfortzone stappen.
Echt makkelijk was dat niet, maar door
het gewoon te doen en mijn contacten met
anderen te onderhouden, is het mij wel gelukt.
Wat ook veel impact op mij heeft gehad, ik
zei het al, is mijn verhuizing in 2021. Met
mijn gezin woonde ik heel lang midden in het
centrum van Maastricht. Joris en Hadewych
zetten daar hun eerste stapjes en ik hield echt
van dat huis. Helaas werd het op een gegeven
moment te groot voor mij alleen en woonde
ik inmiddels tussen studenten en een café in.
Dat gaf mij veel onrust en Hadewych drong
er al langer op aan om iets anders te zoeken.
Toevallig kwam er via via een leuk en kleiner
huis met tuintje op mijn pad. Het lag aan de
voet van de Sint-Pietersberg en was qua ruimte
en rust perfect voor mij. Nu woon ik er alweer
ruim twee jaar en het voelt nog elke dag alsof
ik op vakantie ben.
Sinds ik niet meer aan zoveel verwachtingen
moet voldoen, ben ik voor mijn idee weer terug
bij de kern: lekker op mezelf zijn, net zoals
toen ik een kind was. In mijn geval betekent
dat veel muziek luisteren – maken lukt helaas
niet meer, de natuur in, wandelen, fietsen,
et cetera. Dat zijn mijn genietmomenten.
Uiteraard haal ik ook veel energie uit de hechte
band die ik met mijn familie heb. Met mijn ex
heb ik na de scheiding goed contact gehouden
en mijn kinderen en kleinkinderen zijn mijn
alles. Dat Hadewych in Haarlem woont (Joris is
in Limburg gebleven – red.) is voor onze sterke
band geen belemmering. Elke twee weken zien
we elkaar. Meestal ga ik dan naar Hadewych
en haar gezin, en blijf ik een paar nachten
slapen. Erg gezellig altijd. Voor mij voelt mijn
familie als een rijkdom. Mijn kinderen, schoonkinderen
en kleinkinderen zijn mijn grote
geluk. En ik ben trots op de mooie mensen die
ze allemaal zijn.
Stel dat ik terug kon in de tijd en de jonge
vrouw die ik was advies mocht geven, dan
zou ik tegen haar zeggen dat er wel wat meer
zelfvertrouwen mocht zijn. Achteraf gezien
was het helemaal niet nodig om zo onzeker
te zijn. Want nu ik wat ouder ben, besef ik
dat ik het allemaal helemaal niet zo slecht
heb gedaan.”

VOORPUBLICATIE SUSAN SMIT
Een wereldberoemde danseres aan de Nederlandse kust
beweegt
Alles wat
Ze is een Amerikaanse,
vrijgevochten jonge vrouw aan
het begin van de vorige eeuw,
verliefd op een getrouwde
toneelvernieuwer van wie ze
een baby verwacht. Isadora
Duncan. De wereldberoemde
danseres zoekt vanwege
de pers haar toevlucht
aan de Nederlandse kust.
Ontmoet haar daar in
dit eerste hoofdstuk van
Alles wat beweegt, de nieuwe
adembenemende roman
van Susan Smit.
PRODUCTIE: DANIËLLE BRONSGEEST
FRAGMENT: SUSAN SMIT | BEELD: YVETTE KULKENS

B O E K E N W E E K 2 0 24
LEKKER
LANG
LEZEN
Juni 1906, Noordwijk aan Zee
Het licht is hier anders. Scherp, maar zonder de ogen te
verblinden. De hemel lijkt hoger te reiken dan waar
ook ter wereld, met zware, parelmoeren wolkenpartijen die
op grote afstand hangen. Het Hollandse licht weet door te
dringen tot in de verste verten. De contouren van mensen
die over het strand komen aanlopen tekenen zich al van
grote afstand af, alsof ze uit zwart papier geknipt zijn,
en alle details van hun hoeden en jurken zijn zichtbaar.
Het licht ontnuchtert op een geruststellende manier: niets
wordt erdoor geflatteerd, niets erdoor verbleekt. Je kunt
erop vertrouwen.
Ik weet nu al dat deze dag me altijd zal bijblijven – op
zoek naar een huis aan zee om me de komende maanden in
te verschuilen en mijn kind te krijgen. Na een tournee door
Duitsland, Nederland, Denemarken en Zweden danste ik
mijn laatste voorstelling, vijf maanden in verwachting,
in Göteborg. In de dagen nadat ik van het toneel af was
gestapt, groeide mijn buik net zoveel als in alle maanden
ervoor bij elkaar opgeteld, alsof de baby haar bestaan
niet eerder aan me had willen opdringen, maar er nu op
vertrouwde dat ik haar de ruimte zou geven. Het was
duidelijk dat ik me moest terugtrekken, bij voorkeur op
een plek verstoken van fotografen en journalisten en waar
de plaatselijke bevolking me met rust zou laten. Ted, mijn
geliefde en de vader van dit kind, is getrouwd, wat een
schandaal zou opleveren als het bekend werd. Dat hij een
van de bekendste toneelontwerpers van Europa is, en zoon
van een wereldberoemde Britse actrice, helpt ook niet.
Met mijn voeten dicht bij de branding sta ik uit te kijken
over de Noordzee. Steeds als de golven een stukje verder
komen rollen, spring ik een paar pasjes achteruit om mijn
rijglaarsjes niet nat te laten worden. Het water is kalm en
van een grijzig blauw dat doet denken aan lood en ijzer.
De keren dat ik in Den Haag en Amsterdam optrad,
bezocht ik altijd even het strand. De laatste keer wandelde
ik van het strand bij Den Haag helemaal naar Noordwijk,
waar het aangenaam rustig was. Hier is geen stad in de
buurt; met een stoomtram of een paard-en-wagen vanuit
Leiden ben je nog een stief uur bezig. Het vissersdorp mag
dan proberen een mondaine badplaats te zijn, wat lijkt
te lukken rondom twee badhotels, maar daarvoor ligt het
uiteindelijk toch te afgelegen. Hier, op het stuk strand
tussen Katwijk en Noordwijk, dat de dorpelingen ‘het
stille strand’ noemen, heerst precies dat: stilte. Het
geraas van de zee en het krijsen van de meeuwen lijken
deze alleen maar te benadrukken.
Ik heb altijd gehuiverd voor vastigheid, voor het
mechaniek van herhaling dat hoort bij een verstandige
baan of een stabiel gezinsleven. Ik zou erin klem komen
te zitten. Iets van mij, een stuk van mijn rok of een grote
teen, zou binnen de kortste keren tussen de tandwielen
raken – en vermoedelijk zou er opzet in het spel zijn, om
er zo voor te zorgen dat de machinerie tot stilstand komt.
De enige voorspelbare herhaalbaarheid die ik duld, en die
ik zelfs weldadig vind, is die van eb en vloed, de opmars
en aftocht van het zeewater. Met daarbinnen de ademhaling
van het water dat zich van de vloedlijn terugtrekt,
bijeenraapt en opricht tot een golf die met hernieuwde
kracht en brutaliteit het vaste land op komt rollen.
Wetenschappers weten niet precies hoe het uurwerk
dat de zee is wordt opgewonden en kan blijven tikken.
Er is een samenspel tussen de aantrekkingskracht van de
draaiende aarde en het heelal, de sterren en de getijden,
zoveel is zeker.
Het repeterende spel van de getijden beklemt me niet.
Ik neem aan dat het te maken heeft met de aard van
de zee, die onbegrensd, eeuwig in beweging en nooit
hetzelfde is. En niet te beteugelen, bovendien. Van al
wat onbeheersbaar is, word ik kalm. En onbeheersbaar
is, als je erbij nadenkt, nagenoeg alles in het leven.
Alleen doen de meeste mensen de hele tijd of dat niet
zo is.
Als meisje liep ik elke middag langs de Baai van San
Francisco, in Oakland, waar ik een deel van mijn jeugd
doorbracht. Soms wandelde ik kilometers over het strand
en andere keren liep ik alleen maar even naar de vloedlijn
om de zee te begroeten. Goddank had mijn moeder geen
geld voor kindermeisjes of gouvernantes en was ze zelf
53

14x
Lichter
door
het
leven
Zó doet Hadewych dat !
Ze is niet bang voor een
rimpeltje meer of minder.
Gasthoofdredacteur
Hadewych Minis (1976)
plenst elke morgen en avond
koud water in haar gezicht.
Ze doet zoveel mogelijk te
voet, ‘bedkletst’ met man
Tibor, beoefent qi gong en
doet graag iets voor een
ander. Van haar ouders
leerde ze al de schoonheid
van simpele dingen in te
zien. In verbinding te staan
met de wereld om haar heen.
Dat maakt het leven lichter
en zó veel leuker.
PRODUCTIE: INGRID SPELT
62

Hadewych
Nog een extra tip
“Tita Tips en Tiny Tools om
het leven wat lichter te laten
lopen. En dan vergat ik er nog
een ook: niet meer actief zijn
op sociale media. Ik beslis
liever zelf wat me inspireert
en hoe ik geïnspireerd wil
worden. Een aanrader!”
63

Vroegûh
was
alles beter
WAT VIND JIJ?
Zo rustig en overzichtelijk als
het leven was! Zingen op de
achterbank op weg naar de
camping. Tijd voor een goed
gesprek, ontspannen samenzijn
en vrolijke spelletjes. Vroeger
had je nog tijd en oog voor
elkaar. Zaten we niet de hele dag
op onze smartphone te scrollen.
Zalig. Of… was het vroegûh
maar slaapverwekkend sáái?
TEKST: DANIËLLE BRONSGEEST
68

OPROEP
Vroeger was alles beter. Tegenwoordig is het
een jaarlijks terugkerend hardstyle-festival
in Autotron. En een uitstervende uitroep
geworden van een handvol verzuurde types.
Toch kan er best wat inzitten. Vroeger had
je nog tijd en oog voor elkaar. Werd je niet
continu afgeleid door een prikkelrijke omgeving
met overweldigende informatiestromen.
Had je geen opgejaagd gevoel, bang iets te
missen of – schrik – achter te lopen omdat
je even je socials of WhatsApp niet hebt
gecheckt. Vroeger keken de mensen op
straat je nog aan als je ze gedag zei. Haalde
je je informatie gewoon uit de krant, van de
radio en van een praatje met de buurvrouw.
Maar ja… Er ging ook veel langs je heen. Dat
maakte je veel minder mondig. En was het
niet ook allemaal oersaai (denk De avonden
van Gerard Reve)? Nu zijn we veel wereldwijzer.
Weten we letterlijk meer. Zijn we
op de hoogte. Op onze hoede ook. Maken
we meer deel uit van de wereld, staan we
midden in het leven en ja, staan we ook
nog in contact met oneindig veel mensen.
Supersociaal! De hamvraag: wat vind jij?
Wat zijn jouw ervaringen? Wat is je mening
over de wereld van vandaag de dag, welke
herinneringen heb je aan vroeger?
Vertel het ons!
Wat je ervaringen ook zijn, hoe overtuigd of
in grote twijfel je ook bent: dat maakt
helemaal niet uit. Wij zijn benieuwd naar
elke anekdote en elk verhaal, naar alles wat
bij het thema Vroeger was alles beter ook
maar oppopt. Verras ons, mail ons! Voor Zin
Magazine nr. 8/9 (juli) maken we een groot
artikel met jullie voors en tegens. En springt
jouw reactie er helemaal uit? Dan win je een
boekenpakket t.w.v. ruim € 100!
Meedoen gaat zo
Stuur je ervaring, mening, anekdote of
herinnering (maximaal 150 woorden) vóór
maandag 27 mei 2024 naar redactie@zin.nl
o.v.v. Vroeger was alles beter. Vermeld ook
je naam, geboortejaar en postadres, en
stuur een portretfotootje van jezelf mee.
We zijn benieuwd!
69
beeld: Getty Images

Hadewych
Moed & klasse
“Sylvana moest in ‘mijn’ Zin.
Ze is echt een voorbeeld.
Als een ieder ook maar een
fractie had van haar moed,
welsprekendheid, klasse,
oplossingsgerichtheid en
rechtvaardigheidsgevoel,
zou de wereld er een stuk
fraaier uitzien.”
5VRAGEN AAN
Sylvana
Simons
‘Ik doe iets all the way of niet’
Ze zit midden in een politieke detox, sinds ze afgelopen december de
Tweede Kamer en de door haarzelf opgerichte partij BIJ1 verliet.
Het is echt afkicken. En omdat ze bezig móét zijn, heeft Sylvana
Simons (1971) in de korte tijd dat ze thuiszit al een complete
lampencollectie gemaakt. Een manier om haar hoofd leeg te maken.
TEKST: JOLANDA HOFLAND | BEELD: MAARTEN KOOLS/LUMEN
76

Oehlalaaaa
BAKKEN MET CHOCOLA
Lekker oplepelen? Kijk voor
het recept van deze Whoopie
pie’s op Zin.nl/chocola
Mmmm… Misschien wel het allerlekkerste ingrediënt op aarde:
chocola. En nog veelzijdig óók. Van macarons tot taarten: met chocola
verricht je wonderen in de keuken. Voor een feestje of gewoon, omdat
het kán. Verbluf je vrienden, familie en welja, de buren met jouw
zoetigheden. Hopla, vieren maar dat leven.
PRODUCTIE: DANIËLLE BRONSGEEST. BEELD: HAARALA HAMILTON, LUCA COLOMBO VAN STUDIO XL

WITTE-CHOCOLADEMOUSSETAART
met passievrucht
Moeilijkheidsgraad: GEMIDDELD
Chocoladekrullen
Leg een blok – in dit geval witte
– chocola op kamertemperatuur
op een schone, droge snijplank.
Hou het blok chocola stevig vast
en schaaf er met een brede
dunschiller, lange krullen af.
Dit is een simpele manier om
chocoladekrullen te maken om
taarten en ijsdesserts mee te
versieren. Voor de liefhebbers
bestaat er ook een veelzijdige
manier met getempereerde chocola.
Zie daarvoor Zin.nl/chocola
87

Hadewych
“We wilden heel graag een
vakantie vol wandelen, natuur
en knussen. En met de trein. Zo
fijn dat je niet verkreukeld uit je
auto stapt, maar nog zo fris als
een hoentje uit de trein. Omdat
je zoveel kunt bewegen en met
z’n vieren spelletjes aan tafel
kunt doen. We vonden het ook
heel leuk om vanuit de trein het
landschap te zien veranderen.”
BETOVEREND ZWITSERLAND
Bergen
energie
opdoen
In de Zwitserse Alpen – land van
indrukwekkende bergreuzen, heldere
bergmeren, kilometers aan wandel- en
fietspaden, klingelende koeienbellen en
kaasfondue – is vakantie écht vakantie.
Dat weet Hadewych Minis als geen
ander. Door de frisse berglucht, rust én
magische natuur gaat opladen
hier eigenlijk helemaal vanzelf.
TEKST: SABINA BLES, HADEWYCH MINIS
BEELD: MY SWITSERLAND, GETTY IMAGES EN PRIVÉBEELD
103

De eerste wilde
kievitsbloem
Groene scheuten schoten in februari al her en
der tevoorschijn. Dat de natuur de laatste
jaren wat in de war is, blijkt maar eens te meer.
Maar groene scheuten of niet, bloemen laten
toch iets langer op zich wachten. Wat een
wonder is dit dan toch, ruim een maand voor
de officiële start van zijn bloeiperiode (april):
de wilde kievitsbloem. Staat daar een partijtje
fier te pronken in het veld! Als dat geen
moment is van puur geluk... Zo kwetsbaar,
zó stralend. Kievitsbloemen bloeien kort en je
vindt ze niet zomaar. Op naar de uiterwaarden
van het Zwarte Water, de monding van de
Overijsselse Vecht tussen Zwolle en Hasselt.
Dat zijn echte kievitsbloemenhotspots. Een
paarsrode wiegende zee, paradijselijk mooi.

PUUR GELUK
tekst: Daniëlle Bronsgeest. beeld: Getty Images
113