management trechter conflict piramide - Blom Consultancy

Column
Nederland,
O Nederland
“Jij-ij bent de kampioe-oe-oen”, zong André
Hazes in een tijd dat wij internationaal iets
beter uit de verf kwamen dan dat deze zomer
het geval is. En dat geldt niet alleen voor ons
voetbal. Want zeg nu zelf. Politiek verdienen
wij de internationale hoofdprijs ook niet
en ons bedrijfsleven is een van de langst
kwakkelende uit de Noord Europese regio. Wij
zijn momenteel dus alles behalve de kampioeoe-oen.
En dat vind ik geen lekker gevoel.
Integendeel, ik heb er behoorlijk de balen
van. Met name van onze laatste zeperds uit
Neurenberg en Den Haag. Het wordt tijd dat
dit weer eens gaat veranderen. Want zonder
kampioensgevoel zak je binnen de kortste keren
af naar een niveau van bedenkelijke matigheid.
Maar hoe gaan wij dat voor elkaar krijgen?
Hoe krijgen wij dat kampioensgevoel van 1988
weer terug? En hoe komt onze politiek weer op
het respectabele niveau van Joseph Luns, Max
van der Stoel en Sicco Mansholt? En hoe komt
ons bedrijfsleven, en vooral onze industrie,
weer op het niveau van internationaal respect,
zoals dat ooit het geval geweest is met Fokker,
DAF en vele andere bedrijven van naam en
faam? Hoe kunnen wij hier weer trots op gaan
worden?
Zo pratende bekruipt mij het gevoel dat je dan
vooral afhankelijk bent van de kwaliteit van
de leiders. Marco moet het doen, of Jan Peter,
of Anthony en meneer Hub. Maar is het niet
net zo waar dat die leiders op hun beurt weer
o zo afhankelijk zijn van de prestaties van hun
ondergeschikten? Van meneer Van Nistelrooij,
mevrouw Verdonk of van u en van mij? Dus
waar ligt nu eigenlijk de echte macht? Zijn wij
wel zo afhankelijk van onze leiding? Moeten
wij niet gewoon zelf beginnen met kampioen
worden? Nu, vandaag. En vervolgens kijken
wie er ook al begonnen is, waar wij ons bij
kunnen aansluiten. En dan zien wij vanzelf wel
wanneer wij een leider nodig hebben en wat
die voor ons moet gaan betekenen.
Een interview met de schrijver van “De Input- Outputmanager”
en “Leidinggeven zonder bevelen”.
Autoritair gedrag:
vloek of zegen?
Op de eerste dag van juni tref ik professor Filip Vandendriessche in het Golden
Tulip hotel te Zaandam, direct gelegen aan het plaatselijke NS-station op de
lijn Amsterdam – Uitgeest. Dit WCU-nummer staat geheel in het teken van de
inhoudelijke bijdragen die hij aan ons vakgebied heeft toegevoegd. De redactie is
daarom van mening dat dit nummer niet kan zonder de persoonlijke inbreng van
deze Belgische consultant en hoogleraar, die naast zijn managementmodel ook
nog veel weet te melden over het omgaan met conflicten.
Filip Vandendriessche
Ik heb wel eens iets opgevangen over
het feit dat u afkomstig bent uit de
conflicthantering?
Wel, dan hebben ze u goed voorgelicht,
want het is waar dat ik daar eigenlijk
in ben groot geworden. En dat is best
bijzonder, omdat ik vroeger thuis, als
kleine jongen, nooit ruzie of zoiets
heb meegemaakt. Daar werd alles met
de mantel der liefde toegedekt. Maar
inmiddels is wijd en zijd bekend dat
die mantel ook heel verstikkend werkt.
Belangrijke zaken krijgen dan domweg
geen ruimte en het leven wordt saai
en oppervlakkig. En daar ligt een
belangrijke parallel met conflicten
tussen groepen mensen. Blijkbaar zijn
de grenzen van één of meer partijen
bereikt of al overschreden en de
emotie heeft het allang gewonnen van
de rede. En op het moment dat een
oplossing verder weg lijkt dan ooit, is
het belangrijk die rede ook weer zijn
plaats in het proces te geven. Want
anders ontstaan er chronische conflicten
zoals op de Balkan, in Noord-Ierland en
in het Midden-Oosten. Dan wordt het
belangrijk dat de conflicterende partijen
klip en klaar aangeven waar het hen om
te doen is en waarom het zo belangrijk
voor ze is.
Wat beschouwt u als het hoogtepunt
uit dit deel van uw werkzame leven?
Wel, my finest hour, so to speak, heb
ik beleefd tijdens de voorbereiding van
een bisschoppensynode met Europese
(blanke) en Afrikaanse (donkere)
bisschoppen. Deze voorbereiding vond
plaats in 1994 in Port Elisabeth in
Zuid Afrika en was geheel vastgelopen
op de culturele verschillen. Men had
problemen gekregen over zaken die
in de eigen cultuur in het taboegebied
lagen. Om er twee met name te noemen,
de Europeanen wilden het een en ander
De productie eiste dat men in een seconde een
gefundeerde beslissing kon nemen.
vastleggen over condoomgebruik en de
Afrikanen over animistische riten. In dat
stadium werd ik te hulp geroepen via de
familie Brenninckmeijer. Ik werkte in
die tijd onder andere voor C&A en een
lid van de familie Brenninckmeijer was
een van de conflicterende bisschoppen.