Hilvarenbeek wk 2-2013:Layout 4.qxd

Dirk in de buurt van twee leeuwen
pen. Dirk zag met eigen ogen hoe de ene cheeta het
zwijn bij zijn nekvel pakte en liet stikken, terwijl zijn
broer de achterpoten beetnam. “Daarna sleurden ze met
z’n tweeën het dier het wildreservaat in. Dit was het
meest geweldige wat ik ooit heb gezien. Bovendien is
het erg uitzonderlijk van zoiets getuige te zijn. Er zijn
natuurlijk regelmatig roofjachten, maar de kans van slagen
is een stuk kleiner”, weet hij. “Verder doorkruiste ik
met een safariauto het gebied en heb er naast een olifant
gestaan. Hoewel deze beesten dit soort acties
gewend zijn, was het heel spannend en bewoog ik zo min
mogelijk.”
Primitief
Intussen verbleef hij in een groot huis waar hij de slaapzaal
met nog veertien anderen deelde en slechts twee
werkende douches waren met af en toe warm water.
Aangezien ze ook maar vier uur stroom per dag hadden,
zaten ze vaak in het donker. Vervolgens bezocht Dirk
gedurende drie weken een heus cheetacentrum om te
assisteren bij onder meer de hokken schoonmaken en het
Continu was ik op m’n hoede,
want het zijn en blijven
wilde dieren
vlees bereiden. Verder droeg hij in dat land zijn steentje
bij aan het behouden van met uitsterven bedreigde diersoorten.
De laatste vier weken voordat hij huiswaarts
keerde, was Dirk in Zambia. “Het is de bedoeling dat de
jonge leeuwtjes die er in gevangenschap leven, uiteindelijk
weer teruggezet worden in de natuur. Voordat het
zover is, leren ze hoe ze hier op hun prooi moeten jagen.
Ik heb met de welpjes door het reservaat gewandeld,
zodat zij alvast konden wennen. Continu was ik op m’n
hoede, want het zijn en blijven wilde dieren”, was hij
zich bewust. “Het verblijf was hier, net als bij het tweede
project, wat luxer dan in het begin. We sliepen met
twee mensen op een kamer en in Zambia kookten de
plaatselijke inwoners zelfs voor ons en deden de was. Wèl
was ik overal iedere dag zo’n acht uur kwijt met vrijwilligerswerk.”
Verweggistan
Een cultuurshock heeft Dirk niet gehad omdat hij goed
voorbereid vertrok en werd bijgestaan door andere westerse
vrijwilligers. Hierdoor en vanwege de relatief weinige
voorzieningen waren ze op elkaar aangewezen en
bouwde hij met hen een band op. Hij beleefde er een
geweldige tijd, ondanks dat het leven er heel anders is.
“De Zambiaanse wegen zijn bijvoorbeeld zanderig, behalve
de geasfalteerde hoofdweg. Overigens genieten de
mensen daar meer van de kleine dingen zoals van een
bijzondere vogel die overvliegt. Wij eisen het >>>
De Uitstraling 21