nr. 3 - KGK Deinze

----------------------
3319
Zijn oogen zochten de schoonheid
die duikertje speelt langs lage Leielanden
Zoo Petrus over ’t water, kwam ze naar hem toe
en de rimpels aaiden haar rozevoeten.
De meiebloesems omkransten haar pagekopje
want in perelaars en achtkanters had ze gedouwd.
Hij zag, en bewaarde ’t in zijn hart.
Omgeurd en omfleurd met meerschkoninginnen*,
Sint-Jansgeel ** en scheerlingschermen ***,
starend naar zwoegende pikkers onder schroeizon,
lag ze ruggelings, de knoesels in ’t nat.
Hij zag, en bewaarde ’t in zijn hart.
In grauwe gabardine, gelaarsd en gespoord,
kwam ze over de Oudenaardsche hoogten
en vonken ketsten uit de hoeven van haar brieschend ros.
De winden loeiden in oerwilde klanken.
Hij zag, en bewaarde ’t in zijn hart.
Witgewolde petjes op de wilgetronken.
Blanke boezelaars voor groen-verweerde beuken.
Ze kwam op spiegelgladde dancing aangewalst.
Een dooiconcert klonk huilend in het woud.
Hij zag, en bewaarde ’t in zijn hart.
Toen heeft hij zijn hart uitgegoten in beelden en kleuren.
De Schoonheid heeft hem op den schouder getikt,
een kuischen zoen op de lippen gedrukt.
Meerskoningin (of grote meersmargriet) is een volkse naam voor de gele
ganzenbloem (Chrysanthemum segetum).
Sint-Jansgeel (of Sint-Jansbloem) “met-het-gele-hart” is een volkse naam voor de
margriet (Leukanthemum vulgare)
Scheerling is een volkse naam voor de dolle kervel, een schermbloemige met
paars gevlekte stengel (Chaerophyllum temelum).
-----------------------
Beschrijvende evocatie van een aantal Huys-schilderijen? En/of een puur symbolische ode
aan de dichterlijke Muze, die in de laatste strofe – verpersoonlijkt als De Schoonheid – de
kunstenaar belonen komt? Dit alles in ritmisch gedragen, rijmloze verzen, gebundeld in vier
vijfregelige en een drieregelige strofe. Na dit gedicht schreef Cassiman ook nog de volgende
commentaar:
“Huys is zeer vruchtbaar maar geen jongleur; de periode van pointillisme en luminisme is
voorbij; met de jaren wordt zijn kunst dieper, zijn borstel breeder; hij staat niet: hij rijpt.
Huys begrijpt zijn maatschappelijke rol: In geen ivoren torentje of achter de raampjes van een
auto, maar bij ’t volk en, door de kunst, het volk veredelen.
Nu woont Modest Huys te Zulte in ’t Zonne-Huys met zijn begaafde vrouw, die de
“Soncksche” * zonne is in zijn “Huys” en meevoelt en meejubelt om ’t succes van haren
kunstenaar.
Wanneer gij hem tegenkomt – een glimlachende rithmische verschijning – groet diep, want
hij is een weldoener voor zijn volk en zeg met steller dezes: Heer, schenk aan Vlaanderen veel
“Modeste –Huys-en”!
-----------------
* Modest Huys was gehuwd met Paula Sonck, een begaafde pianiste.
----------------