Revista RAIGAME - Buscador de Centros educativos.

Os síntomas do ataque do patóxeno
obsérvanse unha vez que a
castaña caeu ao chan e consisten
no ennegrecemento da parte
interna desta. O fungo consérvase
dun ano para outro sobre os
restos de froitos afectados que
permanecen no chan.
A recollida do froito sobre mallas
suspendidas sobre o chan e a eliminación
dos seus restos adoitan
ser suficientes medidas de control
para reducir a incidencia da
enfermidade.
PODREMIA MARRÓN
Phoma endogena Speg.
O axente causal desta podremia
é o fungo Phoma endogena. O
patóxeno instálase sobre as
ramas danadas das árbores
favorecéndose a súa penetración
polas feridas naturais ou
as cicatrices que deixan os
ourizos ao caer provocando
necroses lineais nesas zonas,
producíndose, posteriormente,
a contaminación do froito a
través do canal estilar.
Os síntomas sobre o froito
exteriorízanse fundamentalmente
durante o proceso de
conservación e consisten
nunha podremia interna de cor
marrón que finaliza co momificado
destes.
As medidas de control deste
patóxeno adoitan ser de tipo
cultural e consisten en:
47 ~
-Eliminar as ramas mortas que
podan servir de reservoiro para
o fungo.
-Recoller rapidamente os froitos
e destruír os restos de ourizos
que poden quedar no chan.
-Conservar a castaña na cámara
fría a unha temperatura inferior
a 2 ºC.
Otros fungos como Penicillium
expansum, Fusarium roseum,
ou Botrytis cinerea son comúns
aos procesos de conservación
da maioría dos froitos e
vense favorecidos pola presencia
de feridas ou danos causados
por insectos sobre o froito
así como por unha elevada
humidade.