Doğumunun 100.Yılında H.NİHAL ATSIZ - Türk Ocakları Genel ...

”Hayat ve ölüm..Bunların ikisi de güzeldir.
Fakat esas ve ebedî olan ölümdür. Öteki bir rüya
kadar geçici ve aldatıcıdır. Büyük ve esrarlı kâinatın
ba rında yatmak.. te bizim nasibimiz budur. Bu
nasibimizi almadan önceki kısa rüya âleminde
kendimizi ölüm kadar ebedi bir fikre vermek ve fikir
u runda harcamak gibi yüksek bir ülküye kaptırmaktan
erefli ne olabilir? Bu ölüm,bizi, gayemize,
Tanrı Da ı’nda bekleyen ataların rûhuna ve Tanrı’ya
kavu turacak ânlı ve güzel bir ölümdür. Bu ölümün
güzelli i ile, içki ve ehvet içindeki hayatın çirkinli ini
dü ünmek, gerçe i anlamaya da yardım edecektir”
[Türk ülküsü, stanbul,1995, sh.109-110].
Ben, dünya kirine ba lanmı bir hayat yerine, Türk
ülküsü u runa mücadele ederek ölüme uzanan hayatı
tercih eden Atsız Be ile, ilk kez Süleymaniye’de çalı tı ı
sıralarda tanı tım. Süleymaniye’ye Ahmet ile ziyaretine
gidip tanı tım. Yıl, altmı dört olsa gerek. Hatırladı ım,
bir tahta masa ve vakur bir adamın bizi büyük adam yerine
koyup misafir etmesi, konu ması, çay ısmarlamasıdır. O
sıralarda Kerküklü genç ö renci arkada ların dertleri ile
u ra ıyorduk.Yanımızda onlardan Suphi veya bir ba kası
vardı, imdi tam hatırlıyamıyorum .
Sohbet sırasında, söz, Kerkük’ün Türkiye’ye nasıl
katılaca ı üzerinde geldi dayandı. Soruyu sanırım
Kerküklü arkada lardan biri sormu tu. Atsız Be , büyük
bir ciddiyetle: “Bu i in en kolay halledilme yolu,
Kerkük’ün Türkiye’yi kendine katmasıdır.” demi ti.
Tabii bunu, öfkesinden, Türkiye’yi yönetenlerin duyarsızlı
ından dolayı kinaye olarak söylemi ti. Do rusu, tarih
onu bu öfkesinden dolayı bugün de utandırmıyor, haklı
çıkarıyor, yazık! Atsız’ın, Türklü ün kalp sızısını dindire-
21