Doğumunun 100.Yılında H.NİHAL ATSIZ - Türk Ocakları Genel ...

yanın kiri üzerime, Tanrıya sı ınırım ve gökalaya atlayıp
sürerim Tanrı da larına, Orhun ırma ı kıyılarına
.N’ola,ben de onlar gibi bir rûh adam olsam, karı sam
aralarına.Hangi rûh bundan bahtiyar olmaz.Ben de, atımı
sürer, Orhun ırma ı kıyılarına yayılmı obalar arasına
karı ırım.Bu obalardan birinde, Bilge Tonu Ak A a’yı
erlere tarihten konu urken dinlerim.
Ve yine Köktürk çerilerinin arasına karı ıp
Tanrıkulu yolda ı bulurum, dertle irim. Bir zaman,
Köktürk çerileri arasında bize de söz dü er,a ız açarsak,
Atsız Be ’in Türk yurtlarında arkada bıraktı ı macerayı,
olanı biteni anlatırım. Ben anlatırım çadırın önündeki
ate in kar ısında, Çin sarayı vurulanda gördü üm
Karaozan kopuzun tellerinde sözüme e lik eder. Ve bu
büyük ölenin erleriyle yeni ve gerçek bir zafere at sürmek
üzere, yarın için söylenmi türkülerin avazesini birlikte
cihana salarız.
Böyle bir diyara henüz varmadık, ama varaca ız.
Bilmiyorum, benim için menzil uzak mı, yakın mı?
Tanrı’nın biçti i zamanı kim bilebilir? Atsız Be i, yani
Türk ülküsünü anlatmaya çalı ıyorum aklımca. Bir an
araya girdim, sözü de i tirdim. Sözün zorlu unu a mak
istedim. Söz nerede kalmı tı, evet, Atsız, Türk ülküsüne
dönü mü , diyordum ya. Bu fikir, bende Rûh Adam’ı
okudu umda yerini buldu.
Do ru dü ünmü üm, dedim. Köktürk ulusu Atsız,
kendisini orada yakalamama izin vermi ti, onun nereden
gelip nereye gitti ini o zaman anlamı tım. O, yirmiyedi
yüzyılı bir rûhta cem edip bedeninde ta ıyan adamdı. O,
bütün zamanlar içinde var olan Türklü ün ta kendisiydi;
ya adı ı zamanda ya ayanlara Atsız diye görünmü tü.
Bildiler, bilemediler ve fakat, Atsız buydu.
31