İnsan Haklarının Kültürel Boyutu

5. Devletler, azınlıklara mensup kişilerin ülkenin ekonomik kalkınmasına ve gelişmesine tam olarak
katılabilmelerini sağlayacak tedbirleri almayı kabul eder.
Madde 5
1. Ulusal politikalar ve programlar, azınlıklara mensup olan kişilerin meşru menfaatlerini dikkate alarak
planlanır ve uygulanır.
2. Devletler arasında yapılan işbirliği ve yardım programları azınlıklara mensup kişilerin meşru
menfaatlerini dikkate alarak planlanır ve uygulanır.
Madde 6 Devletler, karşılıklı anlayış ve güveni geliştirmek amacıyla bilgi ve tecrübe alış verişi yapmak
gibi, azınlıklara mensup kişilerle ilgili sorunlar hakkında işbirliği yapar.
Madde 7
Devletler bu Bildiri’de yer alan haklara saygının geliştirilmesi amacıyla işbirliği yapar.
Madde 8
1. Bu Bildiri’deki hiç bir hüküm, azınlıklara mensup kişiler bakımından Devletlerin uluslararası
yükümlülüklerini yerine getirmesini engellemez. Devletler, özellikle taraf oldukları uluslararası
sözleşmelerden ve anlaşmalardan doğan yükümlülüklerini iyi niyetle yerine getirir.
2. Bu Bildiri’de yer alan hakların kullanılması, evrensel olarak tanınmış olan insan hakları ve temel
özgürlüklerin herkes tarafından kullanılmasına engel olamaz.
3. Bu Bildiri’de yer alan hakların etkili bir biçimde kullanılmasını sağlamak için Devletler tarafından
alınan tedbirler, hemen ilk bakışta İnsan Hakları Evrensel Bildirisi'nde bulunan eşitlik prensibine aykırı
görülemez.
4. Bu Bildiri’deki hiç bir hüküm, Devletlerin egemenliği, eşitliği, ülke bütünlüğü ve siyasal bağımsızlığı
şeklindeki Birleşmiş Milletlerin amaçlarına ve prensiplerine aykırı düşecek faaliyetlere izin verecek
şekilde yorumlanamaz.
Madde 9
Birleşmiş Milletler içindeki uzman kuruluşlar ve diğer örgütler, kendilerinin ihtisas alanlarına girdiği
ölçüde, bu Bildiri’de yer alan hakların ve prensiplerin tam olarak gerçekleştirilmesine katkıda bulunurlar”
denmektedir.
Kültür, insanlığın tarihsel birikiminin, güncel değerler, yaratımlar ve ürünlerinin, geleceğe ilişkin
tasarımlar ve eğilimlerinin toplamıdır veya anlatımıdır. (15)
Günümüz dünyasında farklı uluslar ve ülkeler arasındaki işbirliği, iletişim teknolojilerindeki kullanım ve
yaygınlaşma toplumlar arasındaki etkileşimin önünü açmakta, kültürel kabul ve karşılıklı aktarımı
zorunlu kılmaktadır. Bu gelişmeler toplumların kültür politikalarını etkilediği gibi, ülkelerin
oluşturdukları üst birliklerde kültüre verilen önemi arttırmaktadır. Toplumlar ve ülkeler arasındaki
karşılıklı kültürel paylaşım ve aktarım sadece maddi kültür ürünlerinde değil, kültürün bütün alanlarında
gerçekleşmektedir.
Toplumsal ve siyasal yönden gelecekleri konusunda politikalar üretmek için ortak çıkarlar adına bir araya
gelen farklı toplumlar ve ülkeler, ortak kültürel değerlerini en doğru biçimde insan hakları kavramında
ifadelendirebilirler.
DİPNOTLAR:
1) Oktay UYGUN: “İnsan Hakları Kuramı”, İnsan Hakları, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul, 2000. s. 25.
2) ÇEÇEN: İnsan Hakları, Gündoğan Yayınları, 2. Baskı, Ankara, 1995. s.194.
3) ÇEÇEN: a.g.e., s.11
4) Bronislav MALİNOSKİ: İnsan ve Kültür, Çev. Fatih Gümüş, Verso Yayıncılık, Ankara, 1990. s.66.
5) Bozkurt GÜVENÇ: Kültürün ABC’si, Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı, İstanbul, 1997. s.109.
6) Nedim GÜRSEL: Yerel Kültürlerden Evrensele, Cem Yayınevi, İstanbul, 1985. s. 125.
7) Anıl ÇEÇEN, İnsan Hakları, Gündoğan Yayınları, 2. Baskı, Ankara, 1995.s.203‐210.
8) Anıl ÇEÇEN, a.g.e.,s.214.
9) Anıl ÇEÇEN, a.g.e. s.199.
10) Anıl ÇEÇEN, a.g.e. s.201.
11) Kaynak: http://www.avrupakonseyi.org.tr/ Avrupa Konseyi Halkla İlişkiler Servisi
12) İnsan Hakları ve Özgürlükleri (Derleme), Petrol‐İş Yayınları, İstanbul,1992. s.,522.
13) a.g.e. s. 532.