YÜREK KANATAN DOKSAN BIN KARDELEN - Ankara Barosu

More documents

Recommendations

Info

günlerdi. Sıfırın altında 50 dereceye düşen soğuk, düşmandan daha düşmandı. Mehmetçikler bir metreyi aşan karda insanüstü çabayla bir adım atıyor, kara saplanan adımlarını kurtarmak için iki kat emek harcıyorlardı. Bitkindiler. Ancak Enver Paşa ve Hafız Hakkı’dan hücum emirleri üst üste geliyordu. Sarıkamış alınmalıydı. Ölümüne yürüyüş devam ediyordu. Tipi, kar göz açtırmıyordu. Ölüm beyazlığı, uysal görünümlü canavar kar, akılları dondurup gözleri kör ediyordu. Ortalığı cehenneme çeviren, bir adım bile öteyi görünmez kılan bu tipi yüzünden iki Türk tümeni birbirine saldırmış, yaralı ve ölü 2000 asker saf dışı kalmıştı. Oysa İstanbul’a çekilen telgraflarda inanılmaz ifadeler yer almaktaydı: “Kafkasya dağları ve tepeleri beyaz bir örtüyle örtülüdür. Kar hemen hemen bir metreyi geçmiştir. Harekâttaki sessizlik bundandır. Kahraman askerlerimizde ilerleme isteği o kadar çoktur ki, ellerinden gelse soluklarıyla karları eritip yol açacaklardır. Karı daha az olan kesimlerde kahramanlarımız başarılar elde ediyorlar. Dün süngü saldırısıyla düşmandan iki mevzi ele geçirilmiştir.” Bunlar gerçekleri yansıtmıyordu. Ama hiçbir şey yürüyüşü durdurmuyordu. Yürüdüler, yürüdüler, yürüdüler... Ölüm bu körpe fidanları bir köşede kıstırıncaya kadar yürüdüler. Yürüdükçe terliyorlardı. Terleri sırtlarında donuyor ölüme bir adım daha yaklaşıyorlardı. Mehmetçiğin yürürken kar nedeniyle çarıkları yumuşamış ve gece çökerken bu çarıklar donmaya, mengene misali ayaklarını sıkmaya başlamıştı. Adım atmak neredeyse imkânsızdı. Önce ayaklarda bir sızı duyuluyordu. Sızının ardından bir hissizlik başlıyordu. Bu parmakların donduğunu gösteriyordu. Sonra donma bileklere çıkıyor ve asker aniden yere düşüyordu. Yere düşeni kaldırmamak için emir verilmişti. Zaten askerde de yoldaşını kaldıracak güç kalmamıştı. Kurtların bile saklanacak yer aradığı bir havada, askerlere yardım etmenin imkânı yoktu. Yere düşen asker açlığın ve yorgunluğun etkisiyle uyuşuyor, kıvrılıp uykuya geçiyordu. Uyku ölümün kapısıydı. Önce bütün vücudu beyaz 86 Hukuk Gündemi | 2013/1 yorgan gibi kristal bir buz tabakası kaplıyor, ardında tüm beden kaskatı kesiliyor, ölüm tatlı bir uykunun ardından böylece geliyordu. Düşen her kar tanesiyle bir Mehmetçik yere düşüyor, kar bu körpe vatan evlatlarının hem kefeni hem mezarı oluyordu. Sağa sola serpilmiş, ayakları, kolları havada, ağzı açık, tabiata, Başkumandan’a, karşıdaki düşmana isyan eden ama Allah’ına teslimiyetle bakan, tipinin bile örtemediği gözleri buz mavisine dönmüş kaskatı asker bedenleri artık bir sırrı açığa çıkarıyordu. Ordu eriyordu. Ölümün bu kadar yanı başında olduğunu gören erlerin kimi çıldırıyor, çığlıklar içinde karanlığın içine koşmaya başlıyor, bir daha geri dönmüyordu. Ne yakılan ateş ne de askerlerin zıplaması beyaz ölümün varlığını geciktiriyordu. Ölüm sabırlı, sakin, sessiz bir şekilde bekliyor ve yere düşen, biraz uyuklayan askeri alıp götürüyordu. Allahuekber Dağları 26 Aralık gecesinde dünya savaş tarihinde görülmemiş bir kıyım yaşanıyordu. Doğaya karşı savaşan Türk Ordusu yenik düşüyordu. Güneş ışıkları 27 Aralık sabahı Allahuekber dağının yamaçlarına vurduğunda sağa sola yayılmış 15.000 askerin donuk bedenini de aydınlattı. Bir gecede 15.000 asker donup gitmişti. Bu sayı Sarıkamış’ta bir haftada donacak askerlerin sadece küçük bir kısmıydı. Aynı güneş, Bardız’da, Kız Kilisesi’nde, Divinik’te, Norşin’de, Çatak’ta yani Sarıkamış’a giden bütün yollarda bir hafta boyunca kimi yuvarlanmış, kimi bir ağacın gövdesine dayanmış kardan heykellere dönüşen Mehmetçiğin buz tabakasına dönmüş bedenlerinde parıldayacaktı. Isı biraz arttığında eriyen karların altında kardelen çiçekleri gibi askerlerin donuk bedenleri çıkıyordu ortaya. Tarih ne böyle bir faciayı yazmış, ne de tanık olmuştu. Anadolu’da şehitler gelincikle anılır, ancak Sarıkamış’ta beyaz kar, şehitlerimize kefen olmuştur. Bahar aylarında Sarıkamış’ta karların içinden kardelen çiçekleri yan yana ve sırt sırta vermiş halde ortaya çıkar. Tıpkı 90.000 şehidimizin karlar erimeye başladığında teker teker ortaya çıkması gibi. Sarıkamış şehitlerinin simgesi bu yüzden kardelenlerdir. Sürekli hücum emirleri veren Enver Paşa
eline ulaşan pusulalardan durumun vahametini anlamıştı. Bir kareli harita kâğıdı çıkardı ve vasiyetini yazdı. “Planım, Ruslara, hemen iki misli faik iki Kolordu ile arkalarına düşerek ricata mecbur etmek ve bu suretle XI. Kolordu ve Süvari Fırkasıyla takip olunan düşmanı karşılayıp, tamamıyla mahvetmekti. IX. Ve X. Kolordu ve Süvari Fırkasını bekliyorum. Gelir de yetişirse, düşmanı bozacağım. Fakat gelmeden düşman zayıflamış kıtaatımıza taarruz eder ve taarruzda muvaffak olursa o vakit Ordu mahvolmuş demektir. Şimdiye kadar asker ve zabitler hiç kusursuz harp ettiler. Her manevrayı yaptılar. Eğer Allah da yardım ederse, muvaffakiyet katidir. Eğer muvaffak olmazsam, son neferimle beraber öleceğim. Bu halde vasiyetim: Ben vazifemi yaptığımı sanıyorum ve öyle ölüyorum. Yaşasın dinim, vatanım, Padişahım. Eğer geride kalanlarıma yardım etmek isterseniz, refikam Sultan Efendi Hazretleri’nin muhassasatıkafi değildir. Kendisinin müreffehen yaşaması için hiç olmazsa, Başkumandanlık muhassasatımın kendi muhassasatına zammı ve ebeveynimin temini refahı ile rahmeti ilahiyeye mazhariyetim için birkaç hayır yapılmasını rica eder ve tealisine çalışmaktan başka bir maksat beslemediğim din ve milletimin tealisine dua eder, tanıyanlara selam ederim. Yaşasın Müslümanlık ve Osmanlılık ve Osmanlıların Padişahı Sultan Mehmet Han. Servet namına bir şeyim yoktur. Mamafih ne varsa, Refikam Sultan Efendi hazretlerine bırakıyorum. ENVER” Ölüme hazırlanmış bir başkomutan yine de harbi kaybettiğini kabul etmiyordu. Vasiyetini yazdıktan bir saat sonra eline Rusların kontrolündeki bir kasabanın geri alındığını bildiren bir pusula geçti. Enver Paşa’nın içinde taşıdığı o büyük heyecanı yeniden alevlendi. Bütün orduya daha doğrusu ordudan artakalana geri çekilme yerine hücum emri verdi. Enver Paşa’nın emrinde şu da yer alıyordu: “Saldırı sırasında her üst, bir adım geri atanı derhal tabancası ile öldürecektir.” Askerler, verilen emirle kelime-i şehadet getirerek yine göz göre göre ölüme yürümeye başladı. Mehmetçik mermisi bitince süngüye, süngüsü düşünce eliyle Rus askerleri ile savaşmaya çalışıyordu. Tarih bir ordunun böylesine insanüstü bir gayretle savaştığını görmemişti. Yine tarih böylesine inançlı bir ordunun, bir dağın yamaçlarında karların arasında kitleler halinde donup gittiğini de yazmamıştı. Türk ordusunun bütün saldırıları sonuçsuz kaldı. Ruslar güçsüz düşen Mehmetçiğe karşı hücuma geçtiler. Nihayet bir kuşatmadan kurtulmak için Enver Paşa 4 Ocak günü geri çekilme emri verdiğinde Rus generali de zafer telgrafını komutanlarına çekmişti. Sarıkamış harekâtı Türklerin ağır yenilgisiyle sona ermişti. On beş gün süren savaşın sonunda içinde general 2013/1 | Hukuk Gündemi 87
Page 1 and 2: YÜREK KANATAN DOKSAN BIN KARDELEN
Page 3: ve buradan Rusların arkasına sakl

YÜREK KANATAN DOKSAN BIN KARDELEN - Ankara Barosu

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?