‹stanbul Barosu size minnettard›r... - İstanbul Barosu

ÖYKÜLEfiEN HUKUK‹STANBUL1878BAROSU‹STANBUL BAROSU BÜLTEN‹ 11H(aciz) Vesikas›‹stanbul’un yetmifllerden sonrakurulmufl semtlerinden biri. Dar gelirliinsanlar›n sakini oldu¤u boyas›z birapartman›n girifl dairesi. Düflük metrekarelibir ev, nohut oda bakla sofa!Boyas› y›llanm›fl ev duvarlar›ndaas›l› duran çerçeveli resimler. Bir duvardaSaatli Maarif Takvimi, ötekinde ailebüyükleri ve çocuklar… Duvar›n ortayerindeki portresinden sanki birazhüzünlenmifl gözlerle salonda oturanlar›izleyen askeri üniformal› Atatürk!..Koltuklar›n aras›na zorla konmuflkomodin tarz› mobilyan›n üstüne oyuncaklardizilmifl; renkli renkli her biri. O anda ölümsessizli¤ine benzer bir sessizlik olsa daoyuncaklar evde var olan çocuk neflesinimüjdeliyor; duvarlara sinen ve geçmifltekopart›lan takvim yapra¤›nda anlam bulanc›v›l c›v›l bir nefle…Salonun sol yan›nda dört kiflilik biryemek masas›, hemen yan› bafl›nda üstüneoyal› örtü serilmifl televizyonu tafl›maktanyorgun, TV sehpas›. ‹kisi tekli, biri üçlüsetten oluflan koltuk tak›m› dar salonatümüyle egemen olmufllar. Koltuklardanbirine elinde çanta bulunan k›sa kol gömlekve kravatl› bir adam oturmufl. Siyah renklibond çantay› dizlerinin üzerine koyarak, aç›kkapaktan d›flar›ya sarkan pembe k⤛t birdosyan›n içinden bir fleyler yaz›yor.Onun karfl›s›nda derli toplu al›ml›genç bir han›m oturuyor. Tedirgin yüzifadesini duvarda as›l› duran resimlerebakarak giderme telafl›nda. Oysa kusursuzyüzünde bir aksesuar gibi as›l› duran endifle,k›sa sürede da¤›lacakm›fl gibi gözükmüyor.Üçlü koltukta ise kar›-koca olduklar› herhallerinden belli genç bir çift yan yanaoturmufllar. Sözleflmifller gibi kollar›n›dirseklerinden dizlerinin üstüne kondurupellerini parmaklar›yla birlefltirmifller. Erke¤inyüzünde mahcubiyet, kad›n›n yüzündemahzun bir ifade yerleflmifl; cezalar›n›naç›klanmas›n› bekleyen san›klar gibi öylecebekliyorlar.Sessizlik dayan›lmaz olunca kad›nbirden f›rl›yor yerinden ve “so¤uk bir fleyleriçer misiniz,” diye pembe dosyaya bir fleyleryazan adama soruyor. Adam dosyadan bafl›n›kald›rmadan, “Teflekkür ederiz,” diyor. Kad›nyerine oturacak oluyor ama kocas›n›n,f›s›lt›yla “getir sen,” demesiyle mutfa¤asürüyor ad›mlar›n›.Onun gidiflini f›rsat bilmifl gibi,çantas›na dayanarak bir fleyler yazan adam,Coflkun ONGUNdosyadan bafl›n› kald›r›yor ve mahcup yüzlüadama soruyor:- Ödeyebilecek misiniz?Adam hiç çözülmeyecekmifl gibiduran ellerini çözerek geriye yaslan›yor, pesetmifl bir ses tonuyla yan›t vermeye çal›fl›yor.- Durumum yok ki abi!Memur sesini yükseltiyor.- Avukat›n da bir bekleme mühletivar. Müvekkili banka beklemiyor o neyaps›n?Adam iyice kabu¤una çekiliyor.- Bir iki ay daha süre verilseydi, birifl mifl kurar, borç harç bir yerlerden bir fleylerayarlard›m, ne yapay›m…- fiimdi ayarlayamaz m›s›n birfleyler, en az›ndan yar›s›n› ödesen, gerisinetaahhüt al›rd›k.- Yedi ayd›r iflsiz gezen adama kimborç para verir ki abi? Ev kiram› ödeyemezoldum vallahi.O s›ra evin han›m› elinde tepsiylesu barda¤›ndaki viflne sular›n› ikram edince,herkes susuyor. Kad›n ikramdan sonra tepsiyimasan›n üstüne b›rak›p kocas›n›n yan›nadönüyor.Memur, “evet ne yap›yoruz avukathan›m?” diye karfl›s›ndaki kad›na soruyor.En az borçlu kadar s›k›nt›l› duran AvukatHan›m ne diyece¤ini kestiremiyor. Bir süresusuyor.Neden sonra:- Madem yedi ayd›r ifliniz yok,neden bu denli harcama yapt›n›z bu kartla?Adam m›r›ldan›rcas›na konufluyor:- Okul ça¤›nda iki çocu¤um varavukat han›m, mecburdum.Adam›n yüzündeki çaresizlikyerinden f›rlayan bir ok gibi genç kad›n›nyüre¤ine saplan›yor ans›z›n. ‹syan ediyoriçten içe. Sisteme k›z›yor, ekonomik krizlere,insanlara zorla kredi kart› verilmesinin sonuçve sorumlulu¤una neden yaln›zca tüketicilerinkatland›¤›n› anlamakta güçlük çekiyor.Memur, avukata “muhafazayapacak m›s›n›z avukat han›m,” diye soruyor.Avukat, bürodaki patronundan ald›¤›“ya tahsilat yap ya da eflya kald›r,”talimat›yla “mecburdum” diyen borçlununçaresizli¤i aras›nda s›k›flt›¤›n› hissediyor.Bir mengeneyle beyni s›k›flt›r›lm›flças›na ac›çekiyor.O an kap› çal›yor ve aralar›nda ikiyafl fark var ya da yok saçlar› bukleli iki k›zçocu¤u giriyor içeri. Üzerlerinde okulüniformalar› var… Küçük k›zlar, evdekiyabanc›lara bak›yorlar. Büyük olan› annesinedönerek “bunlar kim anne,” diye soruyor.Annesi cevap vermiyor, her ikisinin de minikellerinden tutarak yemek vaadiyle mutfa¤agötürüyor.Avukat han›m, tansiyonundüfltü¤ünü bafl›n›n dönmesinden anl›yor,birden aya¤a kalk›yor ve kendisine meraklabakan genç adama hüzünlü bir sesleneredeyse yalvar›yor:“Kaç›n buradan, bu adrestentafl›n›n. Sizi bulamayaca¤›m›z bir yerleregidin.”Sonra da flaflk›nl›kla kendisiniizleyen dosyal› adama, “Hacze kabul malbulunamad›,” diye tutanak tutal›m diyor.S›rada bekleyen di¤er hacizdosyalar›n› da düflünen memurun da iflinegeliyor bu durum; “nedeni niçini”sorgulamadan tutana¤› imzalat›yor avukatada, adama da…Genç Avukat kendisini evin d›fl›nazor at›yor. Bay›lmamak için derin derin nefesal›yor. Memurun, “iyi misiniz avukat han›m,”sözünü duymuyor bile. ‹cra masraf veavanslar›n› ödeyip, yoldan bir taksi çeviriyorve yoksul yüzlü insanlar›n oturdu¤u busemtten h›zla uzaklafl›yor.Yolda yirmi y›l öncesine dönüyor.O henüz küçük bir çocukken, iflleri bozulanbabas›n›n, can›na nas›l k›yd›¤›n› yenidenan›ms›yor.Bu kadir k›ymet bilmezler flehrindeiçini kimselere açam›yor; “derin” s›z›y›yüre¤inden bir türlü atam›yor…econgun@gmail.com