01 TUTUNAMAYANLAR - Eren Keskin

Turgut: “Sokağa düşen senin...” dedi, vazgeçti. “Fakat,
üstadım Selim! Osmanlı ifade tarzından vahim inhiraflar
gösteriyorsunuz.”
“Turgut’un ileride ne kadar mütehayyiz bir şahsiyeti olacağını
anlamaktan âciz bulunan Lâlegül Sokağı sakinleri,
küçük yaşta sokağa düşen -tabirimi mazur görün- Birinci
Dragut’a hüsn-ü kabul göstermediler.”
“Allahtan Hüsnü Bey’le ilgili bir kelime oyunu yapmadın
burada.”
“Beni minimize ediyorsunuz. Sus yahu! Biyografinin canına
okudun. Nerede kalmıştık?”
“Bir daha okursam öleyim!”
“Evet! Turgut, tercümei halini yazan büyük müverrih Selim
Işık’ın aksine, ilk tahsilini sokakta yapmıştı. Henüz üç
yaşının baharındaydı. Güneşli bir günün sabahında, minimini
Turgut, ilk defa sokağa çıkıyordu. Nasıl, minimini
Newton, gene böyle güneşli bir günde, bahçesinde dolaşırken,
başına düşen bir elma sayesinde yerçekimi kanununu
bulmuşsa, Turgut da o gün, sokak, dolayısıyla hayat mücadelesi
kanununu keşfetmişti. Evlerinin yanındaki boş arsada
top oynayan çocukların arasına, yaşının verdiği teklifsizlikle
sokulmaya çalışınca, beş yaşında kocaman bir sokak
serserisinden ilk yumruğu yedi gözüne. Hidrostatik kanununu
bulur bulmaz hamamdan fırlayan Arşimidis’in hızıyla
geriye döndü ve annesine şikâyete koştu. Annesinden yediği
dayak, ona ikinci hayat kanununu keşfettirdi: ‘... ve şikâyet
etmeyesin.’ Daha sonraki bütün muvaffakıyetlerine rağmen,
hayatındaki bu ilk lekeyi silmek, hiçbir zaman mümkün
olmadı. O günkü çocuklar -bugün futbolcu oldular-
‘Mahallede topu ayağına sürdürmezdik. Şimdi başvekil olmuş,’
derler.”
Turgut: “Tahrif! Tahrif!” diyerek kalktı. “Aynı sütunlarda,
aynı punto, aynı katrat ve aynı ifadeyle tekzip ederim. Be-
58