Otomasyonda Trendler | Perspektifler

2.2019 otomasyonda trendler
Soft Stop 46
Spor mu, sanat mı
Tolga?
Hatırladığım en eski şey üç-dört yaşlarımdayken
dergi kenarlarına yaptığım resimlerdi.
Bir de balkonumuzu mini bir futbol,
basketbol sahasına çevirmem. Sağ olsun
ailemde her şeyi saklama huyu olduğu
için o sayfalar ve basket potası hala durur. Belki ileride,
ben gidince bu antikalar çok para edebilir ama gerçekçi olmak
gerekirse düşük bir ihtimal.
Zamanla resim tutkum dergi sayfalarını aşarak duvarlara
taşındı. Evin, bahçenin duvarlarına hatta komşularınkilere
de resimler çiziyordum. Bir an geldi, bizim sokakta, duvarlarına
sulu boya kuş resmi yapmadığım ev kalmamıştı. İlk
paramı da o zaman kazandım. Her şeyi saklayan ben, keşke
o ilk parayı da adet olduğu üzere saklasaydım ama o
kadar azdı ki bakkala gidip harcadım.
Bir yandan da fazlasıyla kitap okuyor, her okuduğum yazardan
etkilenip o yazar gibi yazmak istiyordum. Yazıyordum
da ama tabi ki o yazarlar gibi değil. Onlar kadar iyi değil.
Hatta kötü, baya kötü. Ama en azından kompozisyon
dersinden geçiyordum.
Bütün bunlar olurken arka planda hep top oynuyorduk. O
zamanlar spor yapmak demezdik tabi buna. Top oynuyorduk
evet. Topun olduğu her oyun. Top bulamazsak top yapıyorduk.
Lahanayla yaptığımız bir maç bile var. İki dakika
sürdü.
O günlerde büyüyünce ya sporcu ya da sanatçı olacağımı
zannediyordum. Bu yüzden mühendis oldum.
Elim ekmek tutmaya başlayınca hayatımın aşkı sinemaya
meylettim. Amatör sinema pahalı bir uğraştı çünkü. Hayat
boyu biriktirdiğim tüm sanatsal birikim, sinema olarak ortaya
çıkmaya başladı. Tüm boş zamanlarımda belgeseller,
klipler, komedi şovları, kısa filmler çekiyordum.
Tabi olaylar gelişirken yine arka planda spor vardı. Amatör
ligde futbol oynuyordum, tenis tutkumdu falan.
Tam bu noktada mühendis olmamın büyük faydalarını gördüm.
Yaptığım her şeyde, sporda da, sanatta da farkında
olmadan mühendis yaklaşımları geliştirdiğimi fark ediyordum.
Bir film çekerken set kurulumunda, sahne tasarlarken,
post-production aşamasında kurgu yaparken gibi her
anda “bak dostum, bu yaptığın tam bir mühendis çözümü”
diyordum kendi kendime. Bir problemi en kısa yoldan en
verimli şekilde çözme, analitik bakabilme gibi melekeler
hayatın her alanında bana yardımcı olageldi.
Şanslı biri olduğumu düşünüyorum. Hayattaki en büyük şanslarımdan
biri de Festo’da çalışmak oldu. Dahası, Festo’nun
da, çalışanlarının hobilerini desteklemesi, buna teşvik etmesidir.
Ama bence deminden beri anlattığım hikayeler dahil en
muhteşemi, sporcu ve sanatçı kimliklerimi Festo adına da hayata
geçirme muradına erişmemdir.
2014 yılı Festo için çok özel bir yıldı. O yıl şirketimiz Türkiye’de
kuruluşunun 25. yılını çeşitli etkinliklerle kutluyordu. Yönetimimiz
bu 25 yılın hikayesini bir belgeselle anlatmam için bana
teklif sundu. Teklif sundu derken “bu belgeseli yap” dedi. Sevinerek
kabul ettim tabi. Altı aylık hummalı bir çalışmanın sonunda
iş arkadaşlarımız, eskiden bizimle çalışmış olan dostlarımız,
müşterilerimiz, öğrenciler ve yönetimimizin rol aldığı
çok kalabalık bir prodüksiyonu gerçekleştirdik. Video, 25.Yıl
etkinliklerinin gala gecesinde firma sahiplerimizin huzurunda
gösterildi. O günü unutmayacağım.
Sonra bir başka müthiş olay daha gerçekleşti.
Festo’nun her iki yılda bir düzenlediği ve tüm Festo Avrupa
ülkelerinin katıldığı futbol şampiyonasına Türkiye olarak
ilk kez katılma kararı aldık. Yönetimimiz bu kez bana takım
kaptanlığı teklifi sundu. Teklifi sundu derken, demin
anlattığım gibi yani.
Biz ilk olarak 2014’te, yedincisi düzenlenen turnuvaya Bulgaristan’da
katıldık. 2016’da İspanya’da, 2018’de de Macaristan’da
ülkemizi ve şirketimizi başarıyla temsil ettik. Ben de takımımıza,
meslek hayatımda edindiğim yöneticilik ve liderlik
tecrübelerimle yardım etmeye çalıştım.
Ayrıca son turnuvaya hazırlık sürecimizi de belgeselleştirdik.
O video filmi de açılış partisinde gösterildi
ve Macar turnuva komitesi tarafından özel teşekkür
aldık.
Bence her şey bir karma. Her şeyin birbiriyle ilişkisi var. Derin
felsefe yapamam elbette ama her şeyin birbirinin içinde var
olduğunu görebiliyorum. Spor, sanat, kariyer hepsi birbirini
tetikliyor, oluşturuyor gibi. Bu nedenle ruhumuzu ve bedenimizi
hep beslememiz, zenginleştirmemiz lazım geldiğine inanıyorum.
Bu zorlu hayatta mutlu ya da başarılı olmanın başka
da bir yolu yok sanki...