Sevinç Yavuz - Türk Seri Katiller

korku dolu bir şaşkınlık içindeydi. İnşaat işçisinin kazdığı yerden ve yakın
çevresinden beş kişiye ait kafatası ve onlarca kemik çıkmıştı.
Bahçe mezarlık gibiydi. Ev sahibi korku dolu gözlerle bakıyordu. Savcıya
ve polise defalarca ifade verdi. Ne kim olduklarım biliyor ne de olaya bir
açıklık getirebiliyordu. Ev, kendisini bildi bileli onlarındı. En azından toprak.
Her zaman kendilerinin oturmadığını, sık sık kiraya verdiklerini söyledi.
“Kiracı!”
Aşır K.’nın gözleri faltaşı gibi açıldı. Evet, o olmalıydı. Yirmi sekiz yıl
önce, O “canavar” evlerinde kiracı olarak oturmuştu, karısı ve çocuklarıyla
birlikte. O günlerde son kurbanları olduğu bilinen kayıp iki Alman arkeolog
ve üç Türk işçinin cesetleri bulunamamıştı. Demek bunca zamandır kendi
bahçesindeydiler. Yığıldı...
28 Yıl Önce
Sene 1962. Çumra Karakolu’nda sıradan bir geceydi. Halk çoktan uykuya
dalmıştı. Bu sessiz ve olaysız kasabada nöbetçi polisler, hep yaptıkları gibi
sobanın üstünde kaynayan çayı tazeleyip, sabahın olmasını bekliyordu.
Vakit gece yarısını çoktan geçmişti ki, karakolun kapısından kafası ve
yüzü kanlar içinde bir adam girdi.
Nöbetçi polisler şaşırmıştı. Adamın etrafını çevreleyen polislerden biri
yarasına pansuman yapmaya çalışırken, diğeri de adamla konuşmaya
çalışıyordu.
Adı Muharrem Ö.’ydü ve elli yaşındaydı. İfadesine göre, arkadaşıyla evde
içki içmişler, sonra arkadaşı kendisine cinsel ilişki teklif etmiş, kabul
etmeyince de kendisine keserle saldırmıştı. Yaralı yaralı bir süre
boğuştuklarını hatırlıyordu ama evden çıkmayı nasıl başardığını bilmiyordu.
Bir saat sonra polis, Muharrem Ö.’nün bahsettiği evin kapısındaydı. Aşır
K.’nın kiracısı Abdullah Aksoy açtı kapıyı. Evli ve iki çocukluydu. Otuzlu