Sevinç Yavuz - Türk Seri Katiller

bölümünde bir cinayet dosyası çekimi için ekip hazırlık yapıyordu.
Bölümde, Türkiye’nin her yerinden gelen ve cinayet şüphesi taşıyan
kafatasları yeniden yüzlendiriliyor ve yaşarken nasıl insanlar oldukları ortaya
çıkarılıyordu. Adli Tıp Kurumu’nun iki uzman doktoru ve ben, ışığın
hazırlanmasını bekliyorduk. İsparta’nın Uludere ilçesinde bir erkek kafatası
bulunmuş ve yeniden yüzlendirilerek on yıl sonra cinayet aydınlatılmıştı.
Olayı çözen uzmanlarla röportaj yapacaktık.
O sırada tamamen sohbet yürüsün diye, “Türkiye’nin en çok hangi
bölgesinden kimliği ve faili meçhul kafatası geliyor?” diye sordum.
“Bu gerçekten çok ilginç, en çok kafatası Konya, Çumra bölgesinden
geliyor!” dediler.
Kulaklarıma inanamıyordum. Çumra. Çok eski bir dosyayı yeniden önüme
getirmişti. Heyecanla Adli tıpçılara Abdullah Aksoy’u ve cesetlerini gömme
şeklini anlattım. Bu kez soru Adli Tıp Uzmanı Bülent Şam’dan geldi:
“Abdullah Aksoy, Çatalhöyük kazılarında çalışmış mı?”
O günlerde bilmiyordum. Sonradan öğreneceğim üzere çalışmıştı. Ve
Şam’ın dikkatinden kaçmadığı gibi, kurbanlarını gömme şekli
Çatalhöyüklüler’le neredeyse aynıydı.
Dokuz bin yıl önce Çatalhöyük, dünyanın en büyük yerleşim yerlerinden
biriydi. O dönemde avcı-göçebe toplumlar yaygınken Çatalhöyük’te binlerce
insan yerleşik hayat sürüyordu. Etrafı geniş bataklıkla çevrili (Çumra bu
bataklığın üstündedir.) Çatalhöyük’te yaşayanlar, ölen akrabalarını evlerinin
altına ve her zaman cenin pozisyonunda gömerdi. Ceset çürüdükten sonra
başı alınır ve bir sonraki evin temelinde kullanılırdı. Daha doğrusu yeni ev,
ataların başı üstünde yükselirdi.
Abdullah Aksoy, kurbanlarını gömerken Çatalhöyük’ten esinlendi mi,
etkilendi mi bilmek mümkün değil artık. Neden hâlâ Adli Tıp Kurumu’na en
çok Çumra bölgesinden eski kafataslarının geldiğini de.