15.12.2021 Views

Güzel Yazı Defteri, sayı 1

Güzel Yazı Defteri, Tekirdağ Çorlu Mimar Sinan Anadolu Lisesinin resimli edebiyat dergisidir. Yazılar ve resimler özgündür.

Güzel Yazı Defteri, Tekirdağ Çorlu Mimar Sinan Anadolu Lisesinin resimli edebiyat dergisidir. Yazılar ve resimler özgündür.

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

öykü

ECE ACAR

12. sınıf

GECELER DE

BENİM OLACAK

Evimizde artık babam da vardı. Zamanla azaldı bu mutluluk. Benim

babam bu değildi. Olmamalıydı. Herkesle kavga eden, kötü, sinirli bir

adam... Konuşmaya başlayınca kimse yenemez oldu onu.

Ben diyorum bazen... Ben bu hayatta, bu ufak ömrümle bunları yaşayıp hala ayaktaysam,

hiçbir şey yıkamaz artık beni. Ufak yaşta kaç kişi tüm olumsuzlukları tadar ki bu

hayatta? Ben tattım. Elbette çok daha kötü şeyler yaşayanlar vardır. Bense mükemmel giden

çocukluğumda, bir anda olumsuzluklara düşünce, kendimce yaşanabilecek zorlukları tattım.

Hatta yedim yuttum...

Annem ve babam yoktu yanımda. Annem de babam da, babaannemdi. Öyle ya “babaanne’’

hem baba hem anne... Yedi yaşına kadar hep onun kucağındaydım. Yürütmeye kıyamazdı

beni. Etraftan milyonlarca ses yükselirdi. “Onun annesi babası nerede? İndir artık

kucağından. Ver annesinin yanına...’’ Herkese başı dik cevabımızı verir, gelirdik evimize.

Okul yaşım geldiğinde, annem ve babam alıp götürdü beni. Cuma günleri hemen

babaanneme gelirdim. Cuma günleri bayramımdı benim. Bir de ‘’Kara Pazar’’ günleri vardı.

Babaannemden koparıldığım o günler... Ağlayarak geçerdi. Bir hafta boyunca inat yapar,

Pazar günü babaannemin saçıma taktığı tokayı çıkartmaz, kimseye de el sürdürtmezdim.

Nasıl ellettebilirim ki? En son babaannemin parmakları dokunurdu ona ve başkası ellerse,

onun izi siliniverirdi. Annem ve babam her gün kavga ederdi. Ağırdı benim için bu sesler.

Günü gelmişti, ayrıldılar... Benden mutlusu yoktu. Babaanneme dönmüştüm. Evimizde

artık babam da vardı. Zamanla azaldı bu mutluluk. Benim babam bu değildi. Olmamalıydı.

Herkesle kavga eden, kötü, sinirli bir adam... Konuşmaya başlayınca kimse yenemez oldu

onu.

Onu ben yendim. Haksızlıklarını yüzüne ilk ben vurdum. Oysa hiç de istemezdim... Düzeldi

mi? Hayır. Yine de inanıyorum. Ben çok güçlüyüm. O travmadan çıkıp, cıvıl cıvıl hayatıma

dönmeyi ben başardım. Ağır gelir gece ağlamalarım. Sabah olduğunda başım dik çıkarım

evden. Gün sayıyorum. Sekiz ay... Sekiz ay sonra, sadece gündüzler değil, geceler de benim

olacak.

ÇORLU MİMAR SİNAN ANADOLU LİSESİ

MAYIS 2017 69

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!