Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

Daireler İçinde Daireler
Gerek zamanı ölçmek, gerek yönlerini bulmak, gerekse
de hava durumunu tahmin etmek için en yaşlı atalarımız
bile gökyüzünü fazlasıyla incelemiştir. Her gün Güneş’in
gökyüzüııdeki yolculuğunu, ve her gece de Güneş’in
ardından meydana çıkan yıldızlan izlediler. Ayaklarını
bastıkları toprak sabit olduğu için, gökteki cisimlerin hareket
ettiğini ancak Dünya’nın yerinde statik kaldığını
düşünmeleri doğaldı. Dahası antik çağ astronomları Dünya
merkezli bir evren şeması oluşturmuşlardı. Buna göre
evrenin merkezinde dünya vardı ve gökteki cisimlerin
hepsi Dünya’nm etrafında dönüyordu.
Elbette gerçekte Dünya, Güneş’in etrafında dönüyor
ancak Krotonlu Philolaus’dan önce kimse bu olasılığı düşünmedi.
M.Ö. V. yy.da Pisagor okulunun bir öğrencisi
Tablo 1: Eratosthenes, Aristarkus ve Anaxagoras tarafından
yapılan ölçümler tam olarak doğru değildi, bu yüzden aşağıdaki
tabloda ölçümlerin gerçek değerleri verilmektedir:
Dünya’mn çevresinin uzunluğu: 40,100 km = 4.01 x 104 km
Dünya’nın çapı:
12,750 km = 1.275 x 104 km
Ay’ın çapı:
3,480 km = 3.48 x 103 km
Güneş’in çapı:
1,390,000 km = 1.39 x 10® km
Dünya-Ay uzaklığı:
384,000 km = 3.84 x 10® km
Dünya-Güneş uzaklığı: 150,000,000 km = 1.50 x 10® km
Bu tablo aynı zamanda üssü sayıların nasıl yazıldığına dair bir
giriş niteliği taşımaktadır. Kozmolojide çok çok büyük rakamlar
olduğu için bu sayılar üssü sayılar olarak yazılırlar:
101 =10
102 = 10 x 10 = 100
103 = 10 x 10 x 10 = 1,000
104 = 10 x 10 x 10 = 10,000
Burada 10^ rakamını 1 sonrası N adet 0 geldiği olarak düşünebilirsiniz.
Böylece 104 = 10,000 olur..
27