. H ı . H ı

40. N genizsil kapanülı. Akışmalı n'nin belirmesine bileşik sözcüklerde
sık rastlanır.
ör.: Seranser, bir uçtan öbür uca.
Beranber, karşı ağırlıklı.
Spîndar, kavak, spî (ak) dar (ağaç) tan. Darspî de denir.
Sözcüklerin sonundan n'nin düşmesi özellikle yaygındır.
Ör.: Min yerine mi, ben.
yên yerine, yê, bunlar.
Hespên min yerine hespê min, benim atlarım.
Gundan yerine, gunda (eğik durum), köyler.
AgKLAMA. Bununla birlikte n ünsüzü, fiillerin çekiminde çoğul -in, iyan,
vb. eklerinde düşmediği gibi adların -in çoğul takısında da asla düşmez.
Böyle bir olguya yalnız bir ağızda, Botan ağzında rasüanır, fiilin çoğul eki
in, /biçiminde kaynaşır.
ör.: Em ketin yerine em ketî, düştük.
Hon rûniştin yerine, hon rûniştî, oturdunuz.
Ew hatin yerine ew hatî, geldiler.
C. Ondamaksillar
41. Çve C-hışıltılı yarı kapantılı. Kayda değer ilginç bir özellikleri yoktur.
42. Ş- ötümsüz sızıcı. Bazen j olarak ötümleşir:
a) bileşik bir sözcüğün ilk sözünün sonunda geldiği zaman.
ör.: Şeşderb, tabanca, altıpatlar, yerine şejderb. :J
Dişwar, zor yerine dijwar.
Hejdah ya da hijdeh, on sekiz (heştdeh'den).
b) Kürtçeye geçmiş yabancı sözcüklerde.
ör.: Mi/û/, meşgul (Ar. Jji-i* mesgu/'dan).
25