Ara Güler Multi-Page Design

"ABİ, BAK ERCAN GELDİ"
En son görüşmemiz ise ölümünden bir gün
önce idi, yattığı hastanede ziyaretine gitmiştim
yanında dostları vardı. Odasına girdiğimde
yatağında, yastıkları dikleştirilmiş, gözleri kapalı
derin derin nefes alıyordu. Işığın peşinde
koşan adamın yüzüne belki de akşam güneşi
son kez vuruyordu. Asistanı Fatih Aslan :”Ara
abi bak Ercan geldi" dedi. Gözünü şöyle bir
araladı, yorgun dudaklarından bir kelime çıktı.
Sonrada gözlerini tekrar kapattı. Sevdiğiniz
biriyle vedalaşınca gözden kaybolana kadar
arkasından bakarsınız ya öylece uzun uzun
baktım Ustaya.
Daha sonra odaya doktoru girdi konuşmak istedi,
Usta’nın durumu iyi değildi, tepki vermedi.
Türk fotoğrafının 90 yıllık koca çınarı kendisine
verilmiş boş film şeridinin tüm karelerini
doldurmuş, son yolculuğu için vedaya
hazırlanıyordu sanki. Bu hastane odası 22 yıl
sonra onunla son kez göz göze geldiğimiz,
fotoğraflanmamış anımızdı. Bir gün sonrada
kusursuz bir ölümle veda etti bizlere.
çok onun anılarını, fotoğraf ve memleket
meselelerini konuşurduk.
Fotoğraf konusunda egosu çok yüksekti kendinden
başka Fotoğrafçı pek beğenmezdi
desem yalan olmazdı. 'Ben her şeyi çektim,
şimdikiler eziyet çekiyor' derdi.
Magnum Ajansı’nın Şef Editörü James A. Fox,
Ara Güler için, “O her şeyden önce cömert,
zarif ve esprili bir insandır. Tanıdığım en iyi
hikâye anlatıcılarından biridir. Onun hayatı,
birçok ünlü foto muhabirinin olduğu gibi,
anekdotlarla doludur. Bunlar, hiçbir zaman
filme yansımayan sadece fotoğraf makinelerince
kısmen tespit edilmiş olan yüzyılımızın
yaşayan anılarıdır”, demişti.
Ara Güler’in her zaman doğru yer ve doğru zamanda
olabilmek için nasıl çalışıp didindiğinin
ve nasıl bir bedel ödediğini çeşitli kerelerde
farklı mecralarda anlatmıştı Gazeteci Nezih
Tavlaş ‘a verdiği söyleşi kitabı “Foto Muhabiri”
onu anlamak için iyi bir seçim olabilir.
Fotoğraf dünyası, en parlak yıldızlarından
birisini, bize yakın olan birini yitirdik.
"BEN HER ŞEYİ ÇEKTİM,
ŞİMDİKİLER EZİYET ÇEKİYOR"
Ara Güler son dönemdeki sağlık sorunlarından
arta kalan zamanlarını Ara Kafede ortada
duran piknik tipi masada geçirirdi. Orası onun
hayata bağlandığı, dostlarını ağırladığı yerdi.
Her daim yanında birileri olurdu. Yolum düştükçe
bende ona uğrar hal hatır sorar, daha