Freiburg Türkgücü evinde lideri devirdi - Baden Haber
Freiburg Türkgücü evinde lideri devirdi - Baden Haber
Freiburg Türkgücü evinde lideri devirdi - Baden Haber
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Eski siyah- Beyaz Bir Resim…<br />
Geçmişe bir dokunuş her resim…<br />
Resimdeki her bakış, o zamanın<br />
yaşanmışlıklarının uzun uzadıya<br />
bir tekrarı sanki…<br />
1970’li yılların İstanbul’unda<br />
küçük bahçeli bir evde, bahçenin<br />
her köşesinden büyüklüğü göze<br />
çarpan çınar ağacının altında bir<br />
kadın…Elinde kenarları soluk siyah-<br />
beyaz eski bir resim…Ona,<br />
sanki gözlerini hiç kırpmadan<br />
bakan bu resimdekilerle bakışları<br />
sabitlenmiş öylece.. O yıllara ait<br />
her anın hayali, konuşmaları,<br />
kavgaları, sevinçleri gözlerinde<br />
kilitlenmiş sanki.<br />
Türkiye’de o yıllarda daha yoğun<br />
olarak başlayan Almanya’ya işçi<br />
olarak giden binlerce insandan<br />
biriydi babam. Önce o gitmeliydi.<br />
Ama Almanya çok uzak. Nasıl<br />
olacaktı? Sonra bizi de yanına<br />
alacaktı. Babamın Almanya hayatı<br />
başlıyordu işte.<br />
Tren garına hep birlikte babamı<br />
uğurlamaya gittigimiz o gün, gördük<br />
ki babam gibi Almanya’ya<br />
giden gurbet yolcuları çoktu. Her<br />
şey umutlar ve hayaller içindi. Ellerinde<br />
umutların yerleştiği tahta<br />
bavul; gözlerinde daha gitmeden<br />
memleket hasreti…<br />
Gözyaşları ve sarılıp kucaklaşmalarla<br />
birlikte herkeste derin<br />
bir hüzün. Elinde bir mendille<br />
arkasından el sallayan annem…<br />
Babam ne zaman gelecekti?<br />
- Yaza, dedi annem. Hem bizi de<br />
götürecek. Babamın Almanya’ya<br />
gitmesinin üzerinden tam 2 ay<br />
geçmişti. Bir fabrikada çalışıyordu.<br />
Evet başka Türk arkadasları da<br />
vardı. Fabrikanın lojmanında<br />
kalıyorlardı. Ama bir çok insanın<br />
birarada kaldığı bu yer kalabalıktı,<br />
aslında yatakhane gibi bir yerdi.<br />
Babam biraz para biriktirebilmişti.<br />
Dil konusunda pek sıkıntı çektiği<br />
söylenemezdi. Yaptığı işle ilgili<br />
dil bilmesine gerek yoktu. Ama<br />
yine de şimdiden bir kaç kelime<br />
Almanca biliyordu. Evet, bizi çok<br />
özlemişti. Hepimizi teker teker<br />
öpüyordu. Annem için ise her şey<br />
daha zordu. Bize belli etmemeye<br />
çalışsa da onun ne kadar üzgün<br />
olduğunu anlıyorduk. Bir kaç<br />
gece babamın bize yazdığı mek-<br />
tubu okuyup okuyup ağladığını<br />
görmüştüm. Ne kadar üzgün olsa<br />
da bize belli etmezdi. Annem<br />
güçlü bir kadındı...<br />
Sokakta arkadaşlarımızla oynarken,<br />
biz hep postacının yolunu<br />
gözlerdik. Postacıyı ne zaman<br />
sokağın başında görsek sanki<br />
babamızı görmüş gibi sevinirdik.<br />
Babamdan gelen ilk mektubu anneme<br />
ben götürmüştüm. Annemizin<br />
bir an önce açıp okuması<br />
için nasıl da merakla beklemiştik.<br />
Ve postacının bize getirdiği son<br />
mektubunda babamın 3 hafta<br />
sonra geleceği yazılıydı. Bunu<br />
öğrendiğimizden beri her gün bitiminde<br />
seviniyorduk. -İşte bir gün<br />
daha geçti, diye mutlulukla gözlerimizi<br />
kapıyorduk yeni bir güne…<br />
<strong>Baden</strong> <strong>Haber</strong> | Kültür | Edebiyat | 9<br />
İşte gözlerimizi o en son<br />
kapadığımız güne uyandığımızda<br />
ne kadar da heyecanlıydık.<br />
Bugün babam geliyordu…<br />
Evimizin bahçe girişindeki kapıda<br />
babam, bizi görür görmez olduğu<br />
yere çöktü. Koşarak boynuna<br />
atıldık. Bütün aile sarıldık birbirimize<br />
öylece. Acı bir kaç sözcük<br />
döküldü gözlerimizden. Çınar<br />
ağacımızın altında bütün aile<br />
toplanmıştık işte.<br />
Bahçemizde özlem ve bekleyişin<br />
yorgunluğundaki biz, babamızın<br />
Almanya’yı anlatışını dinliyorduk.<br />
Yabancı bir ülkenin<br />
yabancısı olduğumuz pek<br />
çok şeyin hikayelerini dinlerken<br />
bir yandan da şevkat dolu<br />
kucağından ayrılamıyorduk. Ben<br />
ve kardeşim…<br />
Babam, bana saçları altın sarısı<br />
kocaman bir bebek getirmişti.<br />
Buradaki bebeklere hiç benzemiyordu.<br />
Bugüne kadar hiç böyle<br />
bir bebeğim olmamıştı. Çok<br />
sevinmiştim. Küçük kardeşime<br />
araba getirmişti. Anneme de bir<br />
bluz…<br />
Ne kadar mutluydum. İşte babam<br />
burada, yanımızdaydı.<br />
Evdeki babamlı günler sevinçli<br />
koşuşturmalar, komşularımızın<br />
ve akrabalarımızın ziyaretleri ile<br />
geçiyordu.<br />
Ama günler böyle güzel geçerken<br />
öğrendik ki babam sadece annemi<br />
yanında götürebilecekti. Evet,<br />
çok kısa bir zaman sonra da bizle
Change language