KOCO DANAJ.pdf

kanë qënë vitet e dehjes së përgjithshme. Përmbysja aq e papritur
dhe aq paqësore e Bashkimit Sovjetik dhe e regjimit të vendeve të
tjera socialiste i ka hapur rrugën jehonës marramendëse të krijimit të
mbretërisë së demokracisë në gjithë botën. Totalitarizmi vdiq, rroftë
demokracia - kjo është boshti i propagandës dhe shkrimeve të viteve
1990-1995. Dehja ishte e përgjithshme. Por, kur njeriu është i dehur,
ai është i disponuar t'i shmanget arsyetimit normal dhe për këtë
shkak gjykon gabim ose në mënyrë spontane. Kështu po ndodh dhe
me politologë dhe analistë të shumtë perëndimorë. Ndërsa e vërteta
është ndryshe. Me ndryshimin e sistemit në Evropën Lindore u
përmbys socializmi, por nuk u eliminuan totalitarizmi dhe
marrëdhëniet totalitare apo autoritare. Periudha e deritanishme e
zhvillimit të marrëdhënieve ndërkombëtare jep shumë shembuj,
shenja apo të dhëna që flasin se zhdukja e marrëdhënieve totalitare
dhe autoritare është larg për t'u menduar. Veç shembujve të
mësipërm, një analizë e hollësishme e mosmarrëveshjeve,
konflikteve apo kundërshtive në gjirin e marrëdhënieve
ndërkombëtare, në mënyrë të natyrshme të çon evidentimin e disa
dukurive:
Marrëdhëniet midis vendeve ish-socialiste dhe vendeve
të Evropës Perëndimore e Amerikës
Periudha e dashurisë dhe përdëllimit të vendeve perëndimore ndaj
popujve dhe vendeve ish-socialiste zgjati shumë pak. Tani ekstazën e
ka zëvendësuar ftohtësia, llogaria, interesi i ndërsjellët, dhe më tej
ironia, përbuzja dhe injorimi. Fejto e ka nuhatur një gjë të tillë,
prandaj konstaton me të drejtë se "mahnitja e opinionit publik
perëndimor përpara "revolucionit të kadifenjtë", mund të krahasohet
me euforinë evropiane të viteve 1789: u përshëndetën Leh Valesa
dhe Vaclav Haveli si Shën Gjergjë modernë që triumfuan mbi
20