Jest Zakątek 6(41) - Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w ...

32
O Liczeniu wiernych
i rodzicach chrzestnych uwag kilka
W niedzielę 11 października w całej
Polsce miało miejsce liczenie wiernych.
Wyszło ono podobnie jak w zeszłym roku.
Zapewne na frekwencję wpływ miała pogoda
– nie najlepsza tego dnia; zimno i
trochę padało. Lepiej żeby nie „zrosił” nas
deszcz… łaski na Eucharystii. Jakie były u
nas wyniki?
11 października w naszym kościele i
okolicznych kaplicach u sióstr na Mszach
świętych było 1931 osób, do Komunii świętej
przystąpiło 841 osób. Nasza parafia liczy
zaś około 11 tysięcy mieszkańców. Tego
dnia prowadzone były również dwie zbiórki
pieniężne – „taca” przeznaczona była na
wsparcie Caritas-u, zaś ofiary z „puszki”
na stypendia dla utalentowanej, ale ubogiej,
młodzieży. Łącznie tego dnia na obie inicjatywy parafianie
i goście z innych parafii złożyli ofiary w wysokości
około 8 tysięcy złotych. Oznacza to, że każda osoba
(wliczając oczywiście niezarabiające dzieci i młodzież)
ofiarowała jakieś 4 złote. Jeśli tę sumę podzielimy przez
wszystkich naszych mieszkańców (znów wliczając najmłodszych),
wychodzi kwota 73 groszy.
Oczywiście, takie suche kalkulacje nie mają specjalnego
sensu - sprawa jest dużo bardziej skomplikowana.
Daje to jednak pewien obraz sytuacji. Bo podobnie
było (i jest) z budową kościoła i spłatą zadłużenia. Włączają
się nieliczni? Nie, określiłbym to inaczej: włącza
się spora część z tych i tak już zaangażowanych w życie
parafii. Reszta stoi na uboczu i czeka… Tylko boję się,
że już zapomniała, po co i na co czeka, dlaczego znajduje
się na uboczu. Rzeczywistych uczniów Chrystusa
w naszym kraju jest pewnie około 25% i mam nadzieję,
że nie jest to zbyt optymistyczna wizja. Reszta jest na
uboczu – tak, jak za Jego życia.
Kontynuujmy wątek, ale zostawmy już kwestie
finansowe. Przy podliczaniu wyników frekwencji niedzielnej
nachodzi mnie refleksja – jak to jest z naszą
wiarą? Skoro dziewięćdziesiąt kilka procent populacji
naszego kraju uważa się za osoby wierzące, to dlaczego
nie ma ich w kościele? Dlaczego nie przystępują do
Komunii świętej? Może ktoś powiedzieć, że są to osoby,
które wierzą, ale nie są katolikami. Tylko, że nie jest to
prawdą – wiele osób spośród niechodzących zupełnie
do kościoła przyjmuje księdza po kolędzie…, po co?
Naprawdę nie wiem.
Mój kolega – ksiądz w jednej z warszawskich parafii
usłyszał w trakcie kolędy, że nie ma potrzeby rozmawiania
o wierze, bo jest przecież tyle ciekawszych
tematów. Zapewne są, ale kolęda – a ta przecież już od
grudnia rozpocznie się w naszej parafii – jest właśnie po
to, by porozmawiać o wierze, sprawdzić czy ktoś chodzi
do kościoła, spowiada się, modli się, czy nadaje się też
do tego, by pełnić szczególne miejsca we wspólnocie
parafialnej i wspólnocie Kościoła.
Ostatnio miałem trudną rozmowę w kancelarii,
gdy odmówiłem wydania „zaświadczenia na rodzica
chrzestnego”; doszło nawet do interwencji rodziny.
Osoba kandydująca do godności rodzica chrzestnego
prawie wcale nie chodziła do kościoła, mówiła do
mnie per „pan” i nie umiała nawet sama powiedzieć
modlitwy „Ojcze nasz”. Gdy nie chciałem wydać „tego
świstka” (określenie, które usłyszałem przy pierwszym
spotkaniu) dowiedziałem się, że tylko zniechęcam ludzi
do chodzenia do kościoła oraz że wystarczy się modlić
w domu, a nie chodzić do kościoła.
Traf chciał, że chwilę potem przyszła do kancelarii
inna osoba, która zaczęła rozmowę mniej więcej w ten
sposób: „Proszę księdza, rodzina zaszczyciła mnie, prosząc
o to, bym został ojcem chrzestnym ich dziecka…”
Okazało się po chwili rozmowy, że bez problemu takie
zaświadczenie mogę wydać; bo była to osoba wierząca
i praktykująca.
Na koniec wypada wyciągnąć jakieś wnioski. Tylko,
jakie, żeby nie powtarzać tych, o których w niejednej
gazecie możemy przeczytać? Chyba się nie da. Myślę,
że „gonimy” Kościół na zachodzie Europy. Prawdziwych
chrześcijan – takich, którzy na pierwszym miejscu
stawiają Pana Boga i Jego przykazania – będzie coraz
mniej, ale będą szli trudną drogą świętości. Tych „byle
jakich” też będzie ubywać, bo dbając o swoje „dobro i
szczęście” w końcu odstawią Pana Boga i Jego naukę
na boczny tor do tego stopnia, że zniknie im On za
horyzontem – jak słońce. A wtedy zrobi się strasznie
ciemno.
xMK