Jest Zakątek 6(41) - Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w ...

38
cia.: Eucharystia jest sakramentem „siły przebicia”.
„Wiem, że ta siła przebicia bywa czasem rozumiana,
jako powiedzmy, talent do kombinowania, ale jest taka
siła przebicia, która tkwi w człowieku i wynika z jego
wartości, i wobec której wszyscy muszą zamilknąć”
11 czerwca
na Cmentarzu Rakowickim.Papież Jan Paweł II
odwiedził grób swoich rodziców.
• I Szczecin - Jasne Błonia. Msza dla rodzin. Ho-
•
milia papieża: Praca nad pracą w odniesieniu do
praw i wymagań życia rodzinnego. Koronacja
figury Matki Bożej Fatimskiej. I słowa:
(...)Wypada pamiętać, że natura i posłannictwo rodziny
stanowi najbardziej odpowiedzialną służbę społeczną,
a zatem rodziny mają prawo do takich warunków
bytowych, które by im gwarantowały odpowiadający
ich godności poziom życia i właściwy rozwój.
Chodzi tutaj o słuszne wynagrodzenie za pracę.
Chodzi o dach nad głową, o mieszkanie (...)
I jeszcze poświęcenie kamienia węgielnego seminarium
diecezji szczecińsko-kamieńskiej.
• W Katedrze spotkanie z klerykami, kapłanami,
zakonnikami i zakonnicami. Homilia papieża:
Otwórzcie się na Prawdę, by nieść światu nadzieję.
„Chrystus był ubogi. Nie można autentycznie głosić
Ewangelii ubogim, nie zachowując właściwego dla
swego powołania ubóstwa. Dzisiaj się wiele mówi
o kategoriach być i mieć. Od nas wszystkich, kapłanów
Jezusa Chrystusa oczekuje się, abyśmy byli
wierni wobec wzoru, jaki nam zostawił. Abyśmy
więc byli dla drugich. A jeżeli „mamy”, żebyśmy
także „mieli” dla drugich. Tym bardziej, że jeśli
mamy – to mamy „od drugich”. Dzisiaj – bardziej
niż kiedykolwiek – cały Kościół żyje „z jałmużny”,
od najuboższych misji w Afryce, aż do rozbudowanych
nowocześnie uczelni i Kurii, ze Stolicą
Apostolską włącznie”.
Podczas całej wizyty papież wielokrotnie podkreślał:
do kogo i po co przyjechał. Najpełniej oddają
to słowa wypowiedziane w Gdańsku: „chcę
mówić o was, czyli o nas, i za was, czyli w naszym
imieniu”. Papież podkreślał, że każdy winien znaleźć
w życiu swoje Westerplatte, czyli słuszną sprawę,
o którą musimy walczyć.
• 11 czerwca po przylocie do Gdyni, na lotnisku
wojskowym w Babich Dołach
• 11 czerwca w Gdyni Msza na Skwerze Kościusz-
ki. Liturgia Słowa. Przemówienie papieża do ludzi
morza: Świat nie zapomni, że słowo Solidarność
zostało wypowiedziane tu w nowy sposób.
Powiedziałem: solidarność musi iść przed walką.
Dopowiem: solidarność również wyzwala walkę.
Ale nie jest to nigdy walka przeciw drugiemu. Walka,
która traktuje człowieka jako wroga i nieprzyjaciela
– i dąży do jego zniszczenia. Jest to walka o
człowieka, o jego prawa, o jego prawdziwy postęp:
walka o dojrzalszy kształt życia ludzkiego. Wtedy
bowiem to życie ludzkie na ziemi staje się „bardziej
ludzkie”, kiedy rządzi się prawdą, wolnością, sprawiedliwością
i miłością.
Człowiek współczesnej cywilizacji zagrożony jest
chorobą powierzchowności, niebezpieczeństwem
spłycenia. Trzeba pracować nad odzyskanie głębi –
tej głębi, która właściwa jest istocie ludzkiej.
• W Gdańsku 11 czerwca w siedzibie biskupiej
w Oliwie. o godzinie 21.30 papież spotkał się z
laureatem Pokojowej Nagrody Nobla Lechem
Wałęsą wraz z małżonką i ośmiorgiem dzieci.
Spotkanie to miało charakter prywatny.
12 czerwca
• Gdańsk 12 czerwca modlitwa w katedrze oliwskiej.
• Spotkanie z młodzieżą na Westerplatte. Homi-
lia papieża: Dla chrześcijanina sytuacja nigdy nie jest
beznadziejna.
Naukę moralną papież łączył z budzeniem
uśpionej nadziei. W homilii do młodzieży na
Westerplatte powiedział: „Ta moc ducha, moc
sumień, moc łaski i charakterów jest szczególnie
nieodzowna w tym waszym pokoleniu. Ta moc jest
potrzebna, aby nie ulec pokusie rezygnacji, obojętności,
zwątpienia czy wewnętrznej, jak to się mówi,
emigracji; pokusie wielorakiej ucieczki od świata,
od społeczeństwa, od życia, także ucieczki w znaczeniu
dosłownym - opuszczania Ojczyzny; pokusie
beznadziejności, która prowadzi do samozniszczenia
własnej osobowości, własnego człowieczeństwa
poprzez alkoholizm, narkomanię, nadużycia seksualne,
szukanie doznań, wyżywanie się w sektach
czy innych związkach, które są tak obce kulturze,
tradycji i duchowi naszego narodu”.
„(...) Wiemy, że tu, na tym miejscu, na Westerplatte,
we wrześniu 1939 roku, grupa młodych
Polaków, żołnierzy, pod dowództwem majora Henryka
Sucharskiego, trwała ze szlachetnym uporem,
podejmując nierówną walkę z najeźdźcą. Walkę
bohaterską”.
Papież podkreślał: (...) Każdy z was, młodzi przyjaciele,
znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”.
Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i
wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można
nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której
nie można się uchylić. Nie można „zdezerterować”.
Wreszcie – jakiś porządek prawd i wartości, które
trzeba „utrzymać” i „obronić”, tak jak to Westerplatte,
w sobie i wokół siebie.
Bazylika Mariacka
• . Spotkanie z chorymi. Liturgia
Słowa. Homilia papieża: Żeby być przy człowieku
cierpiącym.
(...) Opieka nad ludźmi niesprawnymi i starymi,
opieka nad ludźmi chorymi psychicznie – te dzie-